"Dostum arasana şu kızı artık. 2 saat oldu."dedi Felix.
"Ah pekala. " telefonumu cebimden çıkardım ve önceden effy'nin telefonundan kendimi arıyarak aldığım numarayı buldum. Ve üstüne tıkladım. Telefon çaldı, çaldı ve çaldı. En sonunda ise kapandı. Cevap yoktu.
"Cevap vermedi." Dedim.
"Ah senin bi bok yapacağın yok Olly. Ben gidip bakarım." Dedi Felix ve montunu alıp evden ayrıldı.
**FELLE'NİN AĞZINDAN**
Olly bu aralar cidden çok garip davranıyordu ve her zamankinden daha fazla siklemez olmuştu. Eczanenin olduğu sokağa girdiğimde yerde yatan Effy'i gördüm. Yüzü kanlar içindeydi. Hemen eğildim ve onu kucağıma aldım. Evden buraya 10 adımda filan gelmiştim ama eve sadece 5 Adımda vardım. Kapıyı tekmeledim. Kapı çıldığında karşımda Oscar vardı.
"Aman tanrım ona ne olmuş böyle ?!?!?" Diye bağırdı Oscar.
"Oscar. Hemen Ollyi çağır." Dedim.
"Ne halt oluy- Aman tanrım!!! Ona ne oldu."
"Kapa çeneni balina dölü. Siktimin havalı umursamazlığını bir kenara koy ve hemen bir taksi çağır."
***
Olly'nin ağzından devam;
Hastaneye girdiğimiz anda Effy'i bir sedyeye yatırmıştı fel ve hemen acile alınmıştı Eff. Omara ise serum bağlanmıştı. Effy'e bunu kimin yaptığını öğremdiğim anda o kişi her kimse götünden kan alacağım onun.
"Onun bu hale gelmesinin sebebi benim." Dedi felix. Haklıydı. Eğer o gidip ilacı bulabilseydi Eff dışarı çıkmazdı ve başına böyle bişey gelmezdi. Ama durumu hiç ağır değildi bence bi dudağı ve kaşı patlamıştı. Gördüğüme göre. Ama ne bok hissettiği hakkında bi fikrim yoktu.
"Evet. Eğer sen siktimin ilacını bulsaydın başına bunlar gelmezdi." Dedim başımı ellerimin arasına alırken.
"Hey dostum senin burda benim hiçbir suçum olmadığını ve onun iyi olacağını söylemen gereken yer." Dedi Fel sinirle.
"Neyseki ağır bi durumu yok Fel. Ona ihtiyacım var dostum." Dedim titrek bi sesle. Fel elini sırtıma koydu ve hafifçe vurdu.
"Merak etme birazdan uyanır dostum." Dedi fel gülümseyerek. Doktorun acilden çıktığını görünce hemen ynına ilerledim.
"Uyandımı doktor." Dedim heycanla. Doktor anlamsız bakışlar attı.
"Sana anlatmam gereken şeyler var genç adam.Dışarıdan sadece bi kaç damla kan gibi gözüksede...Kafasına fazla hasar almış. Beyin tomografisi çekmeliyiz. Hafıza kaybı olabilir. Yada..." dedi sessizleşerek.
"Yada ne?? " dedim merakla ve telaşla.
"Uzun bir süre uyanmayabilir." Dedi doktor sessizce.
"O-o yani komadamı." Diye fısıldadım güçsüzce.
"Hayır. Kesinlikle hayır. O sadece bir süre uyuyabilir. " dedi ve omzumu sıvazlayıp yanımdan ayrıldı. Sırtımı duvara yasladım ve aşağı doğru kaydım.
"Umarım o kıçı kırık doktor kötü şeyler söylememiştir." Dedi yanıma otururak Felix.
"Ya bizi unutucak. Yada uzun bi süre uyuyacak dostum." Dedim içimdeki boşluk git gide büyürken.
"Eff. İyi değil mi? Kendimi suçlu hissediyorum.Eğer o lanet ilacı bulabilseydim. Effynin başına bu olay gelmiycekti. Bak Olly cidden Eff benim için sadece bir kız yada sadece bir hayran değil. O sadece arkadaşımda değil. Bak bilmiyorum ama effy'i kardeşim gibi seviyorum. Ve sen Olly sürtük Molander , o kızın değerini bilmedin. Ve ona bunu kim yaptıysa cidden onun suratına işiyeceğim." Dedi Felix bir abi gibi. ama hey. Ben ondan 2 yaş büyüğüm.
"Onu görmeliyim Felix. Sende Omarla Oscarın yanına git. Ben çıkınca sen girersin dostum." Dedim ve duvardan destek alarak zorla ayağa kalktım. Şuan içimde bütün organlarımı birbirine katan bir girdap var gibi hissizim. Sadece onu kaybetmek istemiyorum. O ne kadar kısa bir süredir bizimle olsada hepimizin kalbinde önemli bir yeri vardı. Odanın önüne geldiğimde parmaklarım kulpun üstünde bekledi ve tereddütle kapıyı açtım. Tereddüt etmemin tek nedeni onu o halde görmeye dayanabilecek olacağımdı. Ama ben dayanmak istemiyordum. Bu düşünemi tekrar onaylamıştım gördüğüm görüntü karşısında. Effy'nin göğsünün üstünde bir sürü kablo vardı ve sağ elinin parmağındada bir şey takılıydı. Dudağının sol üst tarafı dikişliydi kaşında bant vardı ve yüzünde çeşitli yaralar vardı. Sağ bacağı ise alçıdaydı. Kısaca orda yatan kişi benim güçlü, tuttuğunu koparan kızım değildi. Onu bu halde görmek çok... Çok berbat. Uzun zamandır tuttuğum gözyaşlarımı tekrar geri gönderdim. Yatağın Sağ tarafında olan sandalyeye yöneldim. Oturduğumda elini ellerimin arasına aldım ve ellerinin aksine normal ısıda olan dudaklarımı eline bastırdım.
"Üzgünüm Effy." Bu ağlamaklı küçük çocuk sesi benden mi çıkmıştı? Cevap bekledim. Ama kulaklarıma sadece o kalp cihazından çıkan sesler geliyordu.
"Gitmezsin değil mi ? Bak Effy daha aramızda ki herşey yeni başlamıştı. Ve sen...gidemezsin. Ben bok kafalının tekiyim Effy. Ama sen bana bunu yapma bana. Yalvarırım. Bize yaptığın onca iyilikten sonra bu kadar kötü bir karşılık aldın. Umarım uyandığında beni hatırlarsın Meleğim. Çünkü.." Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Yine ve yine. Bu sefer geri gitmemişti yaşlar. Bir damla kirpiklerimden Effynin eline damladı.
"Sana ihtiyacım var Effy." Dedim zorlukla. Küçük iç çekişlerim hıçkırıklara dönmüştü. Ellerimin arasındaki el kıpırdayınca , gözlerim heycanla açıldı. Bana tepki vermişti.
SELAM FAZLA UZATMIYCAM VE SİZE HEMEN SÖYLİYCEM. TANITIM VİDEOSU YAPIYORUM VE KISA SÜREDE YAYINLIYACAĞIM. VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM...
