Kurumuş yapraklar düşmüştü üzerine
Toprak nem kokmuştu
Yeşillenmişti dünya
Sarmalamıştı doğayı tüm benliğiyle
Çürüyecek, toprak olacak
Yok olacaktı.
Vakit kalmamıştı umutlarına
Saatinin pilleri bitmişti çoktan
Ne sorgulayanı vardı ne de sorgulayacakları
Ne gülecekti artık ne de güldürecekti
Çalmıştı yokluğa giden trenin sirenleri çoktan
Hiç geç kalmamış
Vaktinden önce oturmuştu koltuğuna
Yol olmuştu yolcu olmuştu hayata
Yok olmuştu yokluk olmuştu
Sevdalarına.
