• B I R •

99 5 0
                                    

"SEN NE?!"

Jimin bağırdı, duyduklarına kesinlikle inanamadı.

Erkek gruplarının kendisinin ve babasının eşyalarını yavaş yavaş alıp götürmesini izliyordu. Adamlar  küçük şeyleri taşımaya başlamıştılar bile.

"Ama baba, bunun olmasına nasıl izin verirsin!" dehşete düşmüştü. "Annem sana baştan beri kumarı bırakmanı söyledi!" Sessiz adama bakarak bir kez daha bağırdı. "Şimdi bak ne hale geldin!" Babası sadece iç çekiyordu.

"Sadece, hepsini kaybedeceğimi bilmiyordum.." şakaklarını ovuşturdu. "Fırsatım varken değerlendirmeliydim.." diye mırıldandı.

"Bize ne olacak? Nerede yaşayacağız? Nasıl yiyeceğiz? Nasıl hayatta kalacağız? Ya eğitimim?" Gözleri sulanmaya başladı ama onları hemen  sildi. Bay Park başını salladı "Ona söylemeliyim.." diye fısıldadı kendi kendine. Bu Jimin'in başını eğmesine neden oldu, babasının ne dediğini bile çıkaramadı.

Bay Park daha sonra jimin'in yanına gitti. Sonra ellerini oğlunun omzuna koydu, "jimin.." konuştu, "beni dinle.." yutkundu ve "iyi olacaksın, bunun için endişelenmene gerek yok.." dieyerek gülümsedi "Sen iyi olacaksın.." Jimin, sözlerinden dolayı şaşırmış bir şekilde ona baktı.

"İYİ?!" Sesi yükseldi, "ŞİMDİ TEMEL OLARAK EVSİZİZ!

"Hayır jimin." Yere bakarak "Evsizim" dedi ve derin bir nefes aldı. Jimin'in kafası çok karıştı. "Ne demek evsizsin." Bir kaşını kaldırdı

"Sen.." yutkundu "Ayrıca bahsin bir parçasısın.." Jimin'in gözleri büyürken sözlerini bitirdi.

"Bekle.." babasının ellerini omzuna koydu ve yavaş yavaş daha endişeli hale geldi. "Ben de mi... Gidiyorum?" diye soruyor titrek bir sesle. Babası cevap olarak yavaşça başını salladı. O anda, kalbinin parçalandığını hissederken nefesi kesildi. Kim oğlunu böyle bırakıp giderdi ki?

"sen ciddi değilsin."

"Benimle dalga geçiyorsun!" Ağlamaya başlayınca başını salladı.

"jimin, üzgünüm.." başını eğdi ve önünde diz çöktü "Gerçekten üzgünüm.." mırıldandı, "b-baba.. lütfen kalk!" Kalkması için yalvardı ama babası cevap vermedi ve diz çökmeye devam etti. Jimin, babasına yardım etmek için yere eğilmek üzereydi, ta ki iki adam onu ​​kollarından tutup sürüklemeye başlayana kadar "N-NE? HEY! BIRAK BENİ! BABA BUNU DURDUR! GİTMEK İSTEMİYORUM!" Geri çekilirerek iki adamın elinden kurtulmaya çalıştı. Onu daha sıkı tuttuklarında inledi. Yanaklarından süzülen yaşlarla babasına baktı.

"jimin, özür dilerim.. Seni çok seviyorum." Duyabileceği kadar yüksek sesle söylüyordu, "Bunu asla istemediğimi ikimiz de biliyoruz!" Oğlunun götürülmesini izlerken ağlamaya başladı. Oğlunun adını söyleyip bağırdığını duyunca kalbi sıkıştı. "BABA! LÜTFEN BENİ ALMALARINA İZİN VERME!! YALVARIRIM" Jimin dışarıdan bağırdı, sesi yankılandı ve Bay Park'a ulaştı, Ama diz çökerek ağlamaktan başka bir şey yapmadı babası. Sonuçta, ne yapabilirdi? Bu bir bahisti, çok geçti.

Jimin kendini evinin açık kapısına doğru çekmeye devam etti, ama iki adam o kadar güçlüydü ki, kollarındaki tutuş onun canını çok acıttı "lütfen bırak beni!" Diyerek Ağlıyordu ama ikisi de bir şey demiyor ve sonunda lanet olası yerden çıkmak için onu kapıya doğru çekmeye devam ediyordu. Jimin, eşyaları kamyonun içindeki efendinin yatak odasına koyan diğer adamlara bakıyordu ve odanın etrafında sergilenen  cam dolu kutuların dikkatsizce içeri atılmasını izliyordu. Kocaman tokmakları ve çekiçleri olan birkaç adam evlerinin içinde yürüyorlardı. Bir buldozer pervasızca kapı pervazlarından geçip annesinin yıllarca bakmakla uğraştığı güzel bahçenin üzerinden yürürken gözleri büyüdü.

"DUR, LÜTFEN!" Diyerek bağırdı ama buldozer, annesinin sevdiği küçük gül bahçesinin üzerinde yavaşça yürürken görmezden geldi.

_________________________________________________________________________________________

(Yazar'ın yazdıkları)

Yayyy ilk bölüm :"> NEDEN BU KADAR KISA. *AĞLAR*

Umarım iyi bir başlangıç ​​olur xDD ayayay. ( hayır. Bu sıkıcıydı omg)

Ama gerçekten 'heyecan verici' değilse gerçekten üzgünüm. :((
2. bölümü Cuma günü güncelleyeceğim *krizler*

Bu kadar! QuQ

O ya btw >u<

Bugün kutluyoruz..
#bangtansonyeontanile3 yıl❤️❤️
~13.6.13~
Evet. Bizi ARMY'leri mutlu etmek için gösterdiğiniz tüm çabalar için teşekkürler çocuklar~

Okuduğunuz için teşekkürler, bu patates bunu takdir ediyor :3

(Fic baya eski sanırım..)

Taken from the Beast ||YoonMin||Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin