Taken from the Beast ||YoonMin||

• O N •

Geç geldi üzgünüm zamanım olmadığı için kısa kısa çevirip çıkıyordum ve sınavlarım başladı ona çalışıyorum :')

Yeni bir fic çevirisi gelecek taekook. fic angst ama konusu güzel. onu da müsait olduğum da çevirip atacağım.

Iyi okumalar

____________

"Siktir siktir siktir-" jimin hala biraz ıslak ve soğuk olan gömleğini giyerken sürekli mırıldandı ve saate baktı,

5.59.

"SİKEYIM-" yakasını düzeltiyor ve kapıyı kapatmadan koşarak çıkıyor. "Beni öldürme, beni öldürme, beni öldürme!" diye söyleniyor. Bay Min'in ofisine koşarken çıplak ayaklarından küçük gıcırtılar duyulabilir, sonunda elini kapıya uzatıp nefesini tutmak için daldığında korku ve endişe karışımı bir duygu hissetti.

"GECİKTİĞİM İÇİN ÇOK ÖZÜR DİLERİM, BİR DAHAKİ SEFERE ERKEN GELECEĞİME SÖZ VERİYORUM-" ofisinde kimsenin olmadığını fark ederek aniden durur. Aslında, ışıklar hala kapalı. "Bay Min?" sessizce, daha çok bir fısıltı gibi sesleniyor.

Sonra Jimin biraz geç kaldığını ve yakında orada olacağını düşündü, rahatlayarak iç geçirdi ve tanrıya onu da geç bıraktığı için şükretti.  Açtığı siyah çift kanatlı kapıyı kapattı ve beklerken orada durdu. Kapıya yaslanırken ellerini sırtına koymuştu. Beklerken gergin bir şekilde dudaklarını ısırdı, parmaklarını sırtında kıpırdattı. Onun kahrolası hizmetkârı olmanın İlk günü.. diye düşündü, umarım bu gün iyi geçer.. lütfen tanrım, bunu yapma, tıpkı Taehyung'un dediği gibi. dua ediyor, sonra yanağında yeni bir morluk ya da bacaklarında daha geniş bir kesik olduğunu düşünerek yüzünü buruşturdu.

6:05
5 dakika çoktan geçmişti ve jimin dürüst olmak gerekirse biraz sabırsızlanmaya başlamıştı, ayrıca onun da hala uykusu vardı. Hemen odasına yürümek ve orada uyumaya devam etmek istiyordu. Hatta yapmayı bile düşündü.

6:20
Jimin ayakta durmaktan yoruldu ve çömelmeye karar vererek kafasını duvara koydu. Nane saçlı bir adamın (şu anda uzun sürdüğü için içinden ona lanet okuyordu) bir an önce geçip lanet olası ofisine girmesini umarak gözlerini koridorda tuttu.

6:56
Jimin'in bacakları çömelmekten biraz uyuştu ve oturmaya karar verdi, bacaklarına sarıldı. "Aman Tanrım, onu bu kadar uzun süren ne.." diye mırıldandı gözlerini ovuşturarak.  Esnemeye başladı ve koridora göz kulak olmaya devam etti.

7:14
Jimin'in başı zaten yana doğru sarkıyordu ve gözleri ağırlaşmaya başlamıştı, o da biraz huysuzlanmaya başlamıştı. Hemen doğruldu ve yanaklarına tokat attı, kendini ayakta tutmak için inledi. "Kahretsin.." içini çekiyor, "bir saniye bile geç kalma, diyor. Beni hayal kırıklığına uğratmaya çalışma, yoksa ciddi sonuçlarla karşılaşacaksın, Diyor!" "İsa" diye mırıldandı, sertçe gözlerini ovuşturdu.

7:30
biraz kestirsem fena olmaz eminim.. Başını duvarın köşesine yaslayarak esnedi. Orada uyumaktan biraz utandığını itiraf ediyor ama kendine hakim olamadı. Üstelik oradan geçen hiç kimse yoktu.

Hızlıca bir tane alacağına kendi kendine söz verdi çünkü belli ki Bay Min onu cezalandırabilir. -üzgün

9:30
Bay Min veya yoongi esneyerek saçlarını karıştırdı. Las gecesinden kalan kağıt işine devam etmek için tembel tembel ofisine yürürken ceketinin düğmelerini iliklemeye başladı. Jimin'i uyurken görünce aniden durdu. Dudakları ağzından çıkan küçük nefeslerle hafif aralıktı, başı öne doğru düşüyordu ama yine de kaldırmaya devam ediyordu, sadece tekrar düşmesine izin vermek için. Yoongi hafifçe gülümsedi, çok ruhani ve huzurlu görünüyordu. Kaküllerinin gözlerinin bir kısmını kapatması da onu daha sevimli gösteriyordu.

Kendini birkaç saniyeliğine uyuyan genç adama bakarken yakaladığında, başını salladı ve alnını ovuşturarak düz yüzünü geri verdi. "ne oluyor.." diye mırıldandı. Ona bir kez daha baktı ve Jimin'in tüm o güzel manzaraları gözlerinden tamamen kayboldu ve artık onun için bir hiçti. Sadece iğrenç ve sinir bozucu görünüyor. Güzel duvarlarının önünde uyuyan sokaklardan bir dilenciye benziyordu.

(Yn: nasıl da kandırıyor kendini..)

Elleri cebinde uyuyan Jimin'in yanına gitti. "Pekala, pekala," bir ayağını göğsüne bastırarak güçlü bir şekilde jimin'in ciyaklamasına neden oldu ve uyandı, "Umarım güzel bir şekerleme yapmışsındır."   Daha fazla ağırlık için dirseklerinden birini uyluğuna koyarak mırıldandı. "U-uhm.." Jimin homurdandı, açıkça korkuyordu. SIKTIR.

"Lütfen beni ezme." Fısıldadı, sesi o kadar kısıktı ki, Yoongi onu hala duyabildiği için biraz şanslıydı.

"Burada tembellik edip uyumana kim izin verdi?"

"Tembellik yapmıyordum! Ben-o sadece..." jimin kekemelik alışkanlığından dolayı kendi kendine küfretti, "n-neden gelmen bu kadar uzun sürdü?" Neredeyse sızlanarak soruyor.

"Uyuyakalmışım." Açıkça cevap veriyor.

"Ya senin sorunun?" Yoongi düz bir yüzle sordu. Jimin sessizdi ve artık buna cevap bile vermiyordu - çoğunlukla "h-hiçbir şey" diye itiraz ettiğinde korktuğu için.

"Dinle, seni burada koridorlarda ya da kapıların yanında uyurken görmek istemiyorum, tabii ki odan hariç. Seni bir daha böyle uyurken görürsem cezalandırılırsın. Anlaşıldı mı?" Jimin ona sadece baktı, çünkü dürüst olmak gerekirse... bu adam tamamen yeni bir seviyede çok saçmaydı.

"ANLAŞILDI MI?!" jimin'in ona cevap vermesini istediğini tekrarlıyor.

"E-EVET" jimin hızlıca cevapladı. Yoongi ayağını göğsünden çıkardı ve ofise girdi.

Jimin içini çekti ve ayağa kalktı, onu da içeriden takip etti.

______________________________
__________
____