කාලෙකට පස්සෙ භානු වගේම සුරාජ් තනිවම හම්බුනා. දෙන්නට දෙන්නා හංගන් ඒ සතුට හිතින් වින්දා, හැබැයි දෙන්නගෙන් කිසිම කෙනෙක් ඒ සතුට මෙන්න මේකයි කියන්න නොදන්න කම ඊට වඩා ලැබෙන්න තියෙන සතුටක් එයාලට නැති කලා.
භානු ආපහු ගෙදර යවලා සමාන්‍ය විදිහට සුරාජ් දවස ගත කලේ ජගත් අයියා එක්ක වත්තෙ වැඩ කරන ගමන්. හවස අත්තම්මගෙ වැඩ ටික ඉවර කරලා පිටි කොප්පයකුත් පොවලා සුරාජ් ගේ උලුවස්ස ලග බිම වාඩි වෙලා ඉන්නෙ අත්තම්මගෙ කාමරෙයි සාලෙයි විතරක් ලාම්පු පත්තු වෙද්දි.
අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑ සුරාජ් හිත හිත ඉන්නෙ අද දවස ගැන. භානුගෙ මුහුන මැවෙන හැම වෙලේම සුරාජ්ගෙ මුහුනට සිනාවක් එද්දි සුරාජ් මේ මහ රෑ වුනත් ආපහු හිතින් භානු එක්ක දවුල් කුරුදු කොල කඩන ගමන් උන්නා.
' ටිකක් පන්ඩිතයි වගේ. ඉස්සරත් එහෙමනෙ මන් මොනව කිව්වත් හරියන්නෙ නෑ. ඉස්සර වචනම තමයි. මන් පොඩි ලමයෙක් නෙමේ.. හ්ම්...... අපි කොච්චර ඈත් වෙලාද භානු. මට ආපහු ඒ පොඩි කාලෙට යන්න තියෙනවනම් එදා ඔයාට ගහෙන් වැටෙන්න දෙන්නෙ නෑ සුදු මල්ලි. '
සුරාජ් මේ හිතන්නෙ පුංචි කාලෙ වුන සිදුවීමක් ගැන.
අතීතයේ එක් දවසක්...........
" සුරාජ් පුතා '
" මිස් ?"
" පුතේ කොල්ලවත් එක්කගෙන යනවද ? මට පොඩ්ඩක් එන්න වෙලා යාවි."
සුරාජ්ගෙ ආසම ගුරුතුමිය, ගණිතය උගන්නන දිලූකා ඉස්කෝලෙ හාමිනෙ. ඉස්කෝලෙ ඇරිලා පන්තියෙන් එලියට බහින සුරාජ්ට අදත් එයාගෙ හුරතල් කොල්ලව ගෙදර ගෙනියන්න භාර දුන්නා. ඉස්කෝලෙට ටීච වෙන , සුරාජ්ට එතනින් පිට ඉස්කෝලෙ හාමිනේ වෙන භානුගෙ අම්මට තියෙන ආදරේ නිසාම සුරාජ් කාවදාවත් එයා කියන දෙයක් නොකර ඉදපු දවසක් නැහැ. කොහොමත් කවදත් ඉස්කෝලෙ හාමිනේගෙ හුරතලේට සුරාජ් ආසා කලා.
" හා මන් එක්කගෙන යන්නම් මිස්"
සුරාජ් පොත් දෙකතුනත් අතට අරගෙන ඉස්කෝලෙ ගේට් එක දිහාවට ගියේ කොහෙවත් හොයන්න දෙයක් නෑ එයාගෙ සුදු මල්ලි ගේට් එක ලග ඉන්නවා කියලා දන්න නිසා. සුරාජ් ගේට් එක පේන මානෙට යද්දි ඉබේම හිනා ගියේ එයාටත් වඩා ලොකු බෑග් එකත් උස්සන් දුවන් එන භානු දැකලා.
