Mercy {draco malfoy}

0.7

Kan ter içinde uyanmıştı Casey saat sabahın 5.30'uydu kabus görmüştü fakat hatırlamıyordu kendini biliyordu bi kere uyanınca bir daha uyuyamıyordu.

Tasha ve Nancy'i uyandırmak istemedi ve sessizce ortak salona inmeye karar verdi.

Parmak uçlarında odasından çıkıp yavaşça ortak salona ilerledi.Şöminenin karşısında ki koltuğa oturacaktı yani öyle düşünmüştü fakat umduğu gibi olmadı şöminenin karşısında biri oturuyordu.

Kim olduğunu merak etti ve yaklaşmaya başlayacaktı ki koltukta oturan kişi konuşmaya başladı.

'Neden bu saatte ayaktasın?'

Sesi tanımıştı bu ses Dracoya aitti uykulu sesi Caseyi etkilemişti,gidip koltuğa Draco'nun yanına oturdu.

'Sen neden uyumadın Draco?' diye sordu kız merakla.

Draco kıza boş boş bakıyordu gözlerinden resmen uyku akıyordu ama uyumaya niyeti yok gibiydi.
Sahi bu saate kadar neden uyumamıştı ki?

Uykulu gözlerini kıza çevirdi.

'Casey benim hakkımda ne düşünüyorsun?'

Kız içinden ne saçmalıyor bu diye düşündü, belki de saçmalamıyordu karşısında ki genç çocuk.

'Malfoy...yani Draco yatağına gidip uyumalısın' dedi Casey

'Uyuyamıyorum,olmuyor' diye mızmızlandı Draco şuan tam bir küçük çocuk gibiydi.

Kız kafasını eğdi ve konuşmayı devam ettirmedi öylece oturdular şöminede yanan ateşi ve onun çıkardığı sesi dinlediler.

'Casey' diye seslendi Draco.
eliyle kendi kalbini işaret etti.

'Sence kalp acıdan ağrır mı Casey? Benim kalbim şuan çok ağrıyor da'
dedi Draco bıkkınlık ile.

'Draco, ne oluyor neden böyle konuşuyorsun?' dedi Casey merakla.

'Biliyor musun ben hiç mutluluktan ağlamadım.' dedi Draco acı çekercesine.

Kız ne yapacağını bilmiyordu biraz yana kayıp Dracoya yaklaştı.

'Sana ne oldu böyle' dedi Casey merakla çünkü o Draco Malfoydu onu asla böyle görmek mümkün değildi.

Dracoyu ilk defa böyle görüyordu o hep güçlü ve dik dururdu ya da insanlara öyle yansıtıyordu, ama içinde ki Draco Malfoyun ne kadar kırılgan ve hassas olduğunu hissedebiliyordu.

'Omzumda ki yükleri kaldıramıyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum istemediğim şeyleri yapmak zorundayım!' Draco'nun gözleri buğulanmıştı.

Casey Draco'nun bu halini görünce onun gerçekten bazı şeyler için zorlandığını anlamıştı,ne yaşadığını veya neyi yapmak zorunda kaldığını bilmiyordu fakat ona destek olmak istiyordu.

'Ben,özür dilerim ne diyeceğimi bilmiyorum.' dedi Casey burukça.

'Bana sarılır mısın?' dedi Draco buğulu gözleri ile.

'Eğer iyi hissettirecekse' diyip kollarını açtı Casey.

Draco kollarını açan kıza çekinerek sarılmıştı ilk defa biri onu bu kadar güçsüz görmüştü.Kıza narin bir şekilde sarıldı sanki karşısında ki kız bir dal parçasıymış ve kırılacakmış gibi.