Anti-Hero | TAEKOOK

- 1 -

Merhabalar. İlk bölümü saldım gitti. Vkook ağırlıkta olacak, fakat Yoonmin de katacağım oldukça. Umarım sıkılıp yarıda bırakmazsınız. İyi okumalar.
________________

+9*********
Merhaba beyefendi, yanlışlıkla oğlunuzu kaçırdım da, nereye bırakmam gerekiyor acaba?

Yanlış çocuğun babası;
Jeon Jungkook... Eceline kendi ellerinle mi yazmayı tercih ettin?

+9*********
Ha ha ha, ilahi beyefendi.. Ne kadar şakacısınız siz öyle.

Yanlış çocuğun babası;
Şakağına dayanacak olan silahla da aynı şeyi söylemeni isterim.

+9********* adlı numara, "Yeni Kurban" olarak değiştirildi."

- Bir elin nesi var iki elin penisi var -

Jimin;
Bu ne biçim grup ismi aq

Hoseok;
Her gruba girdiğinde aynı şeyi yazman..

Jungkook;
Arkadaşlar..

Namjoon;
Bi boklar var
Her böyle yazdığında götümüzden oluyoruz

Jungkook;
Yanlış çocuğu kaçırdım ve

Hoseok;
Yanlış çocuk mu kaçırdın

Jimin;
Çocuk mu kaçırdın

Namjoon;
Ve kelimesinden sonrasını dinlemek istemiyorum

Jungkook;
Ve sanırım kaçırdığım çocuğun babası silahçılardan

Hoseok;
Silahçı ne lan

Jimin;
Aşiret? Mafya? Polis? Hangisi bölgemizde

Jungkook;
Ay bilmiyorum ki

Namjoon;
Sorduğun soruları sikeyim senin
Çocuk kaçırmak ne oğlum onu anlat önce

Jungkook;
Ya Jongin var ya

Hoseok;
Al işte
Aaaaaaal işte

Jungkook;
Annesi oğluyla görüştürmüyormuş ve biz de kaçırmaya karar verdik

Namjoon;
Sonra da yanlış çocuğu kaçırdın

Jungkook;
Sen bazen çok zeki oluyorsun

Jimin;
Şimdi kimsenin sormayı akıl etmediği o soruyu sormak istiyorum
Çocuğun babasının numarasını nereden buldun

Jungkook;
Oğluyla arkadaş oldum o söyledi

Hobi;
Sendeki bu rahatlık...

Jungkook;
Aman ne olacak sanki silahla evimi mi basacak (16:58)
SİLAHLA EVİMİ BASTI (17:00)

Bizimkilerle konuşmaya dalmışken yanımdan kaybolan ufaklığı fark etmemiştim. Tekrar yanımdaki boşluk dolduğunda kafamı çevirip ona baktım. Gülümseyerek beni izliyordu, aynı şekilde tebessüm edip saçlarını okşadım. Çok pozitif bir çocuktu, onu kaçırmama rağmen ne ağlamış ne de bağırıp çağırmıştı. "Yüzün çok güzel."
Aniden söylediği şeyle kaşlarımı hafifçe yukarı kaldırdım, yanaklarımın kızardığına adım kadar emindim. "Teşekkür ederim.. Senin de yüzün çok güzel, çok güzel bir çocuksun."
Söylediğim şey onu utandırmış gibi başını hafifçe eğmişti. Bu hareketine gülümseyip tekrar elimi saçlarına atacaktım ki gözlerimin önünde uçan dış kapı buna engel olmasaydı..
Ciddi anlamda söylüyorum, kapı uçmuştu. KAPI UÇMUŞTU?!?! Aniden ayağa kalkıp ufaklığı arkama almıştım. Kapıdan giren takım elbiseli, kalıplı adamlarda gözlerimi gezdirdim hızlıca. Arkalarından çıkagelen, diğerlerine göre daha rahat
- yalan söyleyemem çokça da yakışıklı -
adama baktım.
"Tan nerede? Söylemek için üç saniyen var."
Neye uğradığımı şaşırmış, bir ona bir de elindeki silaha bakmıştım, yanındakilerden biri, "Üç." deyip silahı bana doğrultunca kaşlarımı çatıp anlamsızca baktım. "Bu ne biçim matematik amına koyayım? Ben mi öğreteyim saymayı?"
Liderleri olduğunu düşündüğüm adam bana yaklaşınca hafiften götümün tutuştuğunu hissedebiliyordum. "Oyun oynamıyoruz, evini delik deşik ederim, tanıdığın herkesi gebertir atarım. Oğlumun nerede olduğunu söyle."
Tam ağzımı açmıştım ki arkamdaki ufaklık çıkıp ona doğru koşmuş, "Baba!!" diyerek sarılmıştı. Onları öyle görünce istemsizce yerimde kıpırdanmış, kıskanmadan edememiştim. "Bir şey yaptı mı sana? İyi misin?" Çocuğu çevirip orasına burasına bakıyor, bir hasar var mı diye kontrol ediyordu. Bu haline göz devirip derin bir nefes aldım. "Hayır hayır, hiçbir şeyim yok. Hatta çok iyi davrandı bana." Bunları söylediğinde ona bakıp hafifçe gülümsedim, ardından babasının kulağına yaklaşmış, duymuyormuşum gibi konuşmuştu, "Çok da güzel, değil mi?"
Dudaklarımı birbirine bastırıp utanmamı gizlerken, atıştığım adam bana bir adım atmış, patronuna hitaben konuşmuştu, "İndireyim mi patron?"
Söylediği şeyle kaşlarımı kaldırıp idrak etmeye çalıştım, ardından anladığım şeyle gözlerim kocaman olmuş, ellerimi önümde sallamıştım telaşla. "Hayır hayır, hiç gerek yok. Çocuğa bir şey yapmadım, ne şakacı çetesiniz. İlahi kalıplılar-" "Kes sesini, alın şunu."
"Bakın, duydunuz- NE?!?"
Aniden kollarıma sarılan ellerle kendi kontrolümü kaybetmiştim. Sürüklüyor, dışarı çıkarmaya çalışıyorlardı, "Bakın gerçekten gerek yok, patronunuz şaka yapıyor size. Bıraksanıza, bıraksanıza be, bırakın bi dakika, ulan bıraksana orospu çocuğu." Kafamın arkasında hissettiğim keskin sızıyla hafifçe güldüm, "Amınıza koyayım.."