"Geldiniz mi? Tamam dur açıyorum kapıyı."
Kanae telefonu koltuğa bırakıp kapıya yöneldi. Kapıyı açtığında karşısında sevgilisi ve Obanai vardı.
Obanai gergin gözüküyordu.
"Odasındaydı." dedi Kanae Obanai'ye.
Kafasını salladı ve Sanemi ile içeri girdi. Sanemi ve Kanae oturma odasına giderken o Mitsuri'nin odasına ilerledi.
Üzerinden iki gün geçmişti.
İki gündür Mitsuri ondan kaçıyordu.
Kanae ona Mitsuri'nin de onu sevdiğini söylemişti ama bir türlü konuşamamıştı.
Odasına girdiğinde dağınık bir yataktan başka bir şey göremedi.
Kaşlarını çatarken koridorun sonundaki pencereden aşağıya bakan Kanao'yu gördü.
"Kanroji nerede?" dedi.
"Şey," dedi Kanao bir pencereye bir Obanai'ye bakıp.
...
"ABİ ŞAKA MI YA!?" dedi Obanai sinirle evin içinde ileri geri adımlarken.
Ellerini sürekli sağa sola sallıyordu.
"PENCEREDEN ATLAYIP KAÇMAK NEDİR AMINA KOYAYIM!?"
Kanae gülmemek için zor duruyordu. Sanemi de gülecekti fakat şu an Obanai sinirliydi.
"KIZ BENI SPOTIFY'DAN BİLE ÇIKARTMIŞ! HER YERDEN ENGELLEMİŞ!" dedi durup Kanae ve Sanemi'ye dönerken. "HAYIR KIZIN NUMARASINI BILE BİLMİYORDUM, KIZ NUMARAMI ALIP ENGELLEMİŞ BENİ AMK!"
O sırada kapının açılma sesi geldi. İçeri Shinobu girdi.
"Mitsuri, yolda tavşanlı panduflarıyla koşturuyordu." dedi gülerken.
"Neden bu kadar kaçıyor abi? Emin misiniz siz beni sevdiğine?" dedi Obanai burun kemerini sıkarken.
"Evet, kesin seviyor. Utanıyor sadece."
...
"Şey, tamam. Biraz fazla utanıyor galiba."
"Biraz." dedi Obanai sabır dilercesine. "Kız eve gelmedi. Saat 1." diye ekledi.
"Cidden, Shinobu arasana bi' şunu."
Shinobu kafasını salladı ve telefonunu çıkarttı.
"Alo, Mitsuri?"
"Neredesin sen, endişelenmeye başladık."
"Hayır, sadece ablam ve ben."
"Gel artık eve, hava soğumaya başladı."
Gözleri Obanai'ye gitti Shinobu'nun. Dilini damağına şaklattı. "Sen gelmeyince çocuk senden vazgeçtiğini söyleyip gitti."
"E sen kaybettin artık." dedi Shinobu sırıtarak. Telefonu kulağından uzaklaştırdı ve hoparlöre aldı.
"Ya, nasıl bakacağım oğlum ben çocuğun suratına. Deli gibi mutluyum, hala o an aklıma geldikçe çığlık atıyorum. Ama şimdi gidip de 'selam.' mı demem gerekiyor yani. Ne bileyim. Özledim Iguro'yu. Bu arada senin siyah dant-"
Shinobu telaşla hoparlörü kapattı. Yanakları kızarmıştı. Yanlarından ayrılıp Mitsuri'ye söverek odasına gitti.
"Anladın mı?" dedi Kanae.
Obanai gülümsüyordu. Başını salladı.
...
Sonunda zil sesi duyulmuştu. Obanai ayağa kalkıp kapıya gitti. Derin bir nefes alıp kapıyı açtığında iki gündür göremediği yeşilleri gördü.
