APOLO: DIECINUEVE

567 15 1
                                    

Hindi na ako iniwan ni Apolo kahit nang dumilim na ng husto sa labas

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


Hindi na ako iniwan ni Apolo kahit nang dumilim na ng husto sa labas. His glances were noticeable and I know that he had been staring at me since I went out of the bathroom. I just could not let my heart pop out of my chest and he should not notice that kind of his effect on me.

"Hindi ka pa ba aalis?" umangat ang tingin ko sa kaniya nang sandaling iwanan ng mga mata ko ang flat screen TV niya doon. Nagpe-play doon ang isang palabas, hindi ko nga alam kung saan niya galing ang tragic love story na 'yon samantalang hindi ko naman 'yon nakita nang halungkatin ko ang mga movie collections niya.

"I'll stay here, this is my room" simpleng sabi niya na hindi na inalis ang tingin sa akin. Masyadong maintensidad ang mga titig niya sa akin.

"I am going to sleep here" humugis bilog ang mga labi ko. "Wait, don't tell me you are going to sleep here too?"

Nagkibit-balikat siya. "Then, I won't tell you"

Tumayo ako at nameywang sa kaniyang harapan. I know that I shouldn't have bring up what happened between us but it was too late before I could even stopped my mouth. "Hind porke may nangyari na sa atin ay pwede na tayong matulog sa iisang kama!" I stopped and sat on the couch again when I felt my cheeks burning up. "O iisang kwarto"

Why would I even bring that up?! Minsan talaga ay wala akong kontrol sa bibig ko.

Kaunting tumaas ang kanang sulok ng labi ni Apolo at bahagyang iniiwas ang mukha sa akin. Napasimangot naman ako dahil doon. Mabilis lang 'yon dahil pinilit niyang umubo ng isang beses saka niya ibinalik ang tingin sa akin.

"You can sleep on the bed, I'll sleep on the couch"

Umiling-iling ako agad. "We can't sleep at the same room! Ayoko nga, Apolo! Baka mamaya mag-take advantage ka nanaman sa akin at gapangin mo pa ako"

Argh, I really wanted to slap my own mouth. Ako pa kasi ang nagpapahamak sa sarili ko. Minsan hindi ko talaga mapigilan ang bibig ko. It was as if what happened between us was natural. Parang nakakalimutan ko na dapat pala ay galit ako kay Apolo dahil sa nangyari. 

Iinirapan ko tuloy siya dahil doon.

Kita ko ang pagtaas ng sulok ng labi niya, pasimple niya pa ngang itinago muli 'yon. "I won't, Via Clarisse. But if it will happen again, it is because you beg for it" saka siya kumindat sa akin bago siya naglakad patungo sa kaniyang walk-in closet. 

Bumuka ang bibig ko at kahit na gusto kong ipakita sa kaniya ang pagreact ko sa nasambit niya ay hindi ko agad nagawa. I threw daggers in his back when he went out of his walk-in closet. Ang sama sama ng tingin ko sa kaniya na hiling ko nalang ay tumusok talaga 'yon sa kaniyang likuran. 

"As if naman na papatol ulit ako sa kaniya. I was only drunk at that time,nuh! PLUS IT WAS ONLY ON THE DRUG!" 

I hate the fact that we seems okay after what happened but I think I just don't really have a choice. I can't escape this island and it will take month before I can do that, kung totoo nga ba na pwede akong makatakas after a month,kapag dumating ang cruise ship. 

ISLA VERDE: APOLOTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon