Unknown. {L.H}

Hoofdstuk 1.

Liz P.O.V.

"Heb je alles?" vroeg Autumn die de kofferbak van haar volkswagen polo opendeed.
"Ik hoop het.." zuchte ik en gooide mijn grijze koffer in de achterbak van de auto.

"Goedemorgen Autumn!" mijn moeder stapte naar buiten en liep naar Autumn om haar te omhelzen.
"Goedemorgen mevrouw Hastings."

Ik deed de kofferbak dicht en opende de deur van de passagiers stoel. Toen ik zat deed ik de deur dicht en drukte op het knopje waarmee het raam openging.
Mijn moeder liep naar de deur en gaf me voor de laatste keer een kus.

"Tot over 2 weken mam." zei ik

Ze gaf me een knipoog. "Veel plezier meid." Ik glimlachte voor de laaste keer naar haar en deed het raam dicht.

Autumn zette haar voet op het gaspedaal en zo maakten we onze eerste meters richting Italië.
Ik zwaaide nog snel naar mijn moeder voordat al mijn aandacht naar het navigatiesysteem ging.

"Welke plaats zou ik intoetsen?" vroeg ik aan Autumn.
"Firenze, vanaf daar zien we wel verder." antwoorde ze.

Bij de derde letter die ik intoetste herkende het systeem de plaats.

Firenze: 1469 KM

De cijfers tikten langzaam weg en 2 uur later stond er 1231 km op de teller.
Met 2 broodjes gezond in mijn handen liep ik terug naar de auto.

"Food" zei ik toen ik de auto instapte.
"Finally" lachte Autumn en ze deed haar kastanje bruine haar in een paardenstaart voordat ze het broodje aanpakte.

...

Nog 778 km...

Inmiddels zat ik achter het stuur. We waren nog maar een paar meter verwijderd van de grens. In de verte zag ik de loketten van de tolweg.

"43 fucking euro?"

Helaas zei ik het niet iets te hard waardoor Autumn wakker werd. "Wat?" mompelde ze met slaperig ogen.

"Niks, laat maar." zuchte ik toen ik mijn creditcard weer uit de automaat pakte en ik door de geopende slagboom reed.

"Zullen we eten gaan halen?" vroeg Autumn voor de tweede keer vandaag.

Ik stopte bij het tankstation en gaf Autumn wat geld om eten te gaan halen.
Ik pakte mijn IPhone erbij en keek naar mijn berichten.

Mama: Liz hoe gaat het? 12:34

Mama: Bel je als je er bent? 13:05

Mama: Liz?! 14:23

Ik zuchte diep toen Autumn de auto weer instapte.

"Wat is er?" vroeg ze bezorgd.
"Oh, mn moeder is weer eens irritant." antwoorde ik toen ik Autumn de berichten liet zien.

"Ze is gewoon bezorgd Liz." zei Autumn toen ik de weg weer opreed.

Ja ze was inderdaad bezorgd en alleen. Dit was de eerste keer dat ze lang alleen thuis zal zijn. Sinds mijn vader vertrok ben ik niet langer dan 2 dagen van huis geweest. Ik had het met haar te doen maar ze zou er aan moeten wennen. Na de vakantie ben ik alleen maar van huis. In Canada Engeland of Australië..

...

Acht uur later. Eindelijk.
We stonden bij de receptie waar we onze sleutel kregen voor de stacaravan waar we deze weken zouden slapen.

"Finally" zei Autumn met een zucht terwijl ze haar tas op de tafel gooide van de stacaravan. De caravan had een terras met simpel tuinmeubilair en twee ligstoelen. Binnen was het klein naar gezellig. Het had een zithoek met daarnaast een kleine keuken. Er was één kleine slaapkamer met een tweepersoonsbed met daarnaast een mini badkamer.

"Laten we naar het strand gaan."

"Maar we moeten nog uit-" "Dat kan later." kapte ze me af.

Ik gaf me eraan over en pakte mijn zonnebril en telefoon. Aangezien het na zessen was besloot ik om geen bikini aan te doen. We liepen de caravan uit en volgden de borden die ons naar de zee zouden leiden. "Hoe zit het eigenlijk met je college?" vroeg Autumn spontaan. "Op dit moment zit ik te twijfelen tussen Canada Engeland of Australië." antwoorde ik. Ze knikte tevreden en gooide haar slippers uit om vervolgens in het zand te gaan staan. Inmiddels zaten we op 2 handdoeken te kijken naar de zon die langzaam verdween in het water. Toen de zon bijna volledig verdwenen was richtte ik mijn aandacht op vier jongens die aan het volleyballen waren. Zo te zien hadden ze veel plezier want de één naar de ander viel op de grond van het lachen. "Liz? Waar zit je met je hoofd?" grinnikte Autumn die achter me zat. Haar ogen gingen langzaam naar de jongens.

Shit.

"Aha.. Ze zijn cute Liz." zei ze met een grijns op haar gezicht.
"We kunnen uren blijven staren maar we kunnen ook naar de zee gaan." stelde Autumn voor terwijl ze naar het heldere blauwe water wees. Ik stond op en liep met Autumn mee naar de zee totdat ik werd geraakt door een voorwerp.

Een volleybal.

____
Oké oké fftjes een uitleg. Ik had dit hoofdstuk geschreven in Italië. Het had bijna 2000 woorden en toen ik terug kwam in nl waren er nog maar freaking 279 woorden over. Daarom is dit hoofdstuk kort er slecht. :')

Xxxx