part-1

372 7 3
                                    

*ဤဇာတ္လမ္းပါအေျကာင္းအရာမ်ားသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။မည္သူတဦးတေယာက္ကိုမွထိခိုက္လိုျခင္းမရွိပါ*

-----------------------------------------------------------------------
"ဝဠာထြဋ္ေခါင္!!!!!!"

ေခါ္သံႏွင့္အတူဧည့္ခန္းထဲမွမီးအားလံုထိန္လင္းသြားေတာ့သည္။ဆိုဖာေပါ္တြင္ေဒါသရိပ္ေျပးေနတဲ႔မ်က္နွာနဲ႕ဒယ္ဒီ။ထိုနည္းတူဒယ္ဒီ့ေဘးမွာဘာတခြန္မွဝင္မေျပာဘဲဒယ္ဒီ့ကိုတလွည့္သူ႔ကိုတလွည့္စိုးရိမ္စြာျကည့္ေနတဲ႔မာမီ့ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

"ဒယ္ဒီ!!"

* WTFဒယ္ဒီကအခုခ်ိန္ထိမအိပ္ေသးဘူးလား?*

"ဝဠာထြဋ္ေခါင္!!အခုဘယ္အခ်ိန္ရွိေနပီလဲ"

"ဒယ္ဒီက်ြန္ေတာ့္မွာနာရီမွမရွိတာ ဒယ္ဒီကRolexျကီးပတ္ထားပီးျပန္ေမးေနတယ္"

"ဒီေခြး....!!!"

ဦးရဲထြဋ္တေယာက္ေျပာမယ့္စကားမ်ားကိုအခ်ိန္မွီဘရိတ္အုပ္လိုက္ရသည္။အခန္႕မသင့္ရင္သူလည္းထိုသတၲဝါအမ်ိဳးထဲပါသြားနိုင္သည္မဟုတ္လား?

"မင္းျပန္လာတာဘယ္အခ်ိန္ရွိပီလဲလို႕ေမးေနတာကြ"

"ခုမွ၂နာရီပဲရွိေသးတယ္ေစာပါေသးတယ္ဒယ္ဒီရဲ႕"

"ဒီေကာင္ေတာ့...မနက္၂နာရီကေစာေနေသးရင္မိုးလင္းမွျပန္လာခဲ႔ပါလား!!"

"ဟုတ္ ဒယ္ဒီအဲ႔တာဆိုမိုးလင္းမွျပန္လာခဲ႔ပါ့မယ္"

"ဝဠာထြဋ္ေခါင္!!မင္း.."

ဘာကိုမွဂရုမစိုက္သလိုပ်က္ေခ်ာ္ေခ်ာ္လုပ္ေနတဲ႔သားျဖစ္သူကိုျကည့္ရင္းဦးရဲထြဋ္ေခါင္တေယာက္ေသြးတိုးေရာဂါမရွိပါဘဲေသြးတိုးခ်င္လာသည္။

"ေျသာ္ ေယာက္က်ားရယ္စိတ္ကိုထိန္းမွေပါ့"

"စိတ္ထိန္းရေအာင္မင္းသားေျပာပံုေတကိုျကည့္အံုး။ဒီပံုအတိုင္းဆို ငါအသက္တိုမယ္"

"ဝဠာ သားဒီနားမွာလာထိုင္ပါအံုး"

မိခင္ျဖစ္သူကေလေျပေအးေလးနဲ႕ေခ်ာ့ေခါ္ေနေတာ့
ဝဠာတေယာက္မတတ္သာဘဲဒယ္ဒီႏွင့္မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္တြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

"ဝဠာ မင္းကိုငါေျပာေပါင္းလဲမ်ားေနပီ..ဒီလိုအေပ်ာ္အပါးမက္မွုေတေျကာင့္ ေျဖရွင္းလိုက္ရတဲ႔ျပႆနာေတ ဆယ္တန္းကလည္းက်တာေလးႏွစ္ရိွပီ
ေက်ာင္ျပန္တတ္ဖို႕ကိုမစဥ္းစားဘဲဒီလိုဘဲဆက္လုပ္ေနရင္ မင္းကိုကတံုးတံုးပီးရာသက္ပန္ဘုန္းျကီးဝတ္ခိုင္မယ္"

"ဒယ္ဒီ!! ဒါက..."

"တိတ္..ငါေျပာလို႕မပီးေသးဘူး"

ဒယ္ဒီကမတ္တပ္ရပ္ခါတဖက္ကိုလွည့္ပီးသူေျပာစရာရွိတာေတကို မရပ္မနားေျပာေတာ့သည္။
ဝဠာလည္း ေမးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေထာက္ပီးဒယ္ဒီေျပာသမ်ွနားေထာင္ေနရေတာ့သည္
အခ်ိန္ျကာလာတာနဲ႔အမ်ွဝဠာတေယာက္ မ်က္လံုးမိွတ္ကာေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္နဲ႕ဦးရဲထြဋ္ေျပာသမ်ွကိုအျပည့္အဝေထာက္ခံေနေတာ့သည္။

"ဒယ္ဒီေျပာတာသေဘာေပါက္လား ဝဠာ"

ဦးရဲထြဋ္တေယာက္ သူေျပာသမ်ွကိုျငိမ္ပီနားေထာင္ေနတဲ႔သားျဖစ္သူေျကာင့္ သူေျပာတာေတကိုနားလည္လိုနားလည္ျငားလွည့္ေမးလိုက္ခ်ိန္မွာအထင္ႏွင့္အျမင္တတ္တတ္စင္ေအာင္လဲြသြားေတာ့သည္။သူကေတာ့အျမဳပ္ထြက္မတတ္ဆံုးမေနတာကိုဒင္းကေတာ့ အိပ္ငိုက္ေနတယ္။

ဝဠာထြဋ္ေခါင္!!!

ဂြပ္!!!

ဝဠာတေယာက္ေမးေထာက္ရင္းအိပ္ငိုက္ေနရာမွဦးရဲထြဋ္ရဲ႕ေအာ္သံေျကာင္ေမးေထာက္ထားတဲ႔လက္နွစ္ဖက္ကေခ်ာ္ပီးေရွ႕ကစားပြဲခံုနဲ႕ႏွဖူးမိတ္ဆက္သြားရေတာ့သည္။

"မင္းကေခြးျမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္ပဲ ငါဒီေလာက္ေျပာေနတာေတာင္မင္းကအိပ္ငိုက္နိုင္ေသးတယ္
ေျပာျပန္ရင္လည္းငါ့အလြန္..
ဟင္း ..ဂဏန္းညွပ္တာေတာ့မျမင္ဘူး မိေအးေအာ္တာပဲသိတယ္ အဲ႔သလိုကိုျဖစ္ေနပီ။"

"ေတာ္ပါေတာ့ ကိုရဲထြဋ္ရယ္အခ်ိန္လည္းမရွိေတာ့ဘူးေျပာစရာက်န္ေသးရင္လည္းမနက္မွေအးေအးေဆးေဆးေျပာေတာ့ေပါ့ သားလည္းအေပါ္တတ္ေတာ့"

"ဟုတ္ မာမီ"

--------------------------------------------------
--------------------
"သစၥာ မင္းကလည္းကိုယ္ဆံုးမရင္အျမဲကာစီး ကာစီးနဲ႕ ဒီေန႕ကစပီးမင္း သားအခ်ိဳးေတကိုမျပင္နိုင္ရင္
ငါရဲထြဋ္ေခါင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး
မနက္ျဖန္က်ရင္ ဂိုက္ဆရာမသီးသန္႕လိုအပ္သည္လို႔သတင္းစာထဲမွာထည့္လိုက္ ကိုယ္ေျပာတာနားလည္လား.သစၥာ"

"ဟုတ္ပါပီေတာ္ ရွင့္သေဘာ"

*ဟူး ဒီသားအဖနွစ္ေယာက္ျကားမွာငါစိတ္ညစ္တယ္တကယ္ပဲ*

Next Part Coming>>>>>>
---------------------------------------------------------------
ႏွင္း နဲ႕အတူongoingလိုက္ခဲ႔ဖို႕ဖိတ္ေခါ္ပါတယ္

*Thank For Reading*
*Mochi_Hnin*

ေမာင့္ရဲ႕ပ်ိဳးWhere stories live. Discover now