zonder hem | mabbie

3:28

De achtergrond van Matthy: ⬆️

-

De eerste nacht dat Matthy en Robbie weer samen sliepen voelde als een overwinning.

De 4,5 maanden dat ze zonder elkaar waren, in een huis, was veel te lang en ze waren beide blij dat ze samen in slaap vielen.

Samen, in een schoon gewassen bed wat niet naar een ziekenhuis bed rook.

Matthy point of vieuw:

Ik word wakker van iets wat beweegt. Langzaam open ik mijn ogen. Zo kom ik tot de ontdekking dat het Robbie is.

Hij maakt kleine, schokkerige bewegingen. Ik weet gelijk wat er aan de hand is, een nachtmerrie. Een snelle blik op de klok laat me beseffen dat het 2:36, een nacht met weinig slaap dus.

Ik draai Robbie op zijn rug, mocht het nodig zijn. Zijn ademhaling is namelijk niet bij te houden.

Gisteren besloot ik Robbie wakker te maken toen ik zag dat hij een nachtmerrie had, maar deze keer wil ik bekijken hoelang het duurt voordat hij zelf de rust terug kan vinden.

Het valt me op dat zijn teddy beertje niet meer in zijn armen ligt, hij zal wel ergens op de grond liggen.

2:41, ik besluit mijn telefoon te pakken, aangezien ik denk dat dit nog wel even gaat duren. Ik open mijn telefoon en de glimlach op mijn gezicht is niet weg te halen als ik de achtergrond zie.

Het is een foto waarin we net een relatie hadden en op vakantie gingen. Onze eerste vakantie, samen. We gingen samen naar Parijs, de stad van de liefde weet je wel.

"Nee, stop." Hoor ik naast me waarna er luid woord ge-heigd. Ik kijk naast me en zie Robbie zijn hoofd hevig heen en weer schudden. Dit kan niet goed zijn.

2:49.

Ik besluit hem dan toch maar een beetje wakker te maken, puur omdat ik dit beeld niet aan kan zien.

"Robbie," begin ik, terwijl ik hem heen en weer schud. "Wakker worden lieverd." Er gebeurd niet veel.

Ik geef hem een kusje op zijn voorhoofd. "Robbie, ik ben hier," een kusjes op zijn neus, "Volg mijn stem." En een kusje op zijn lippen.

Langzaam word zijn ademhaling minder en stoppen zijn bewegingen. "Goedzo lieverd, ik ben hier, het is oke." Zeg ik terwijl ik natte plukken haar van zijn voorhoofd afhaal.

Zijn ogen openen en langzaam probeert hij overeind te komen. Als hij overeind zit gaat hij met zijn vuist door zijn ogen.

Hij kijkt even rond en ontmoet dan mijn ogen. Voor heel even kijken we elkaar aan, voordat hij in tranen uitbarst. "Hey, hey. Het is oke." Zeg ik terwijl ik hem vastpak en op mijn borst leg.

3:02, zijn snikken klinken luid door de kamer en zijn ademhaling is weer gestegen. Terwijl hij op mijn borst aan het snikken is, zoek ik zijn teddy beer. Het klinkt zielig, maar hij kan niet meer zonder dat ding nadat ik hem heb gegeven.

"Robbie, waar is teddy?" Eigenlijk heeft hij nooit een naam gekregen, het is gewoon teddy. "Op- gr- grond." Zegt Robbie tussen zijn snikken door. Ik buig naar de andere kant van het bed en raap het beertje op van de grond.

Als ik me terug beweeg met het beertje in mijn handen, beland Robbie zijn hoofd weer terug op mijn borst. Zijn snikken zijn nog altijd niet minder geworden. Ik steek het beertje tussen zijn armen waarna hij hem gelijk tegen zijn borst aan drukt.

3:15, de snikken worden minder en zijn ademhaling zakt weer. Terwijl mijn hand over zijn rug gaat, wrijft hij zijn tranen weg. De hele tijd is het stil geweest en heeft geen van ons wat gezegd.

Ik hap daarom ook naar adem, "Zou je kunnen vertellen waar je over droomde?" Hij zucht, maar komt wel naast me zitten. Hij trekt zijn knieën op tegen mijn borst aan en legt zijn hoofd op mijn schouder.

Nadat hij een keer zijn neus op haalt hapt hij naar adem. "I- ik droomde dat ik terug was in het huisje waar ik 4 was. E-en Koen en Carolijn sloegen me." Zijn woorden komen er langzaam maar zeker uit.

"Ze wouden me betasten en aanraken op plekken waar ik het niet wou," Hij stopt even en kijkt mij aan. Zijn ogen zijn rood en waterig. "Ik ben bang Matthy."

"Bang voor wat lieverd?" Hij ademt een keer schokkerig in en uit, "dat ze ons wat aan doen." Ik schrik er van en handel zo snel als ik kan.

Ik pak hem bij zijn schouders beet en duw hem een beetje weg. "Ze zullen echt niet terug komen Robbie, geloof me." Zeg ik boos maar bezorgd.

Voor heel even kijken we elkaar weer aan, "Ik weet het Matthy maar ik ben echt bang." "Dat is nergens voor nodig, lieverd." Ik leg mijn hand op zijn achterhoofd en leg hem zachtjes weer terug op mijn borst.

3:28, de stilte is weer teruggekeerd, 52 minuten nadat ik wakker werd. Zijn hoofd ligt nog steeds op mijn borst, met mijn handen op zijn hoofd en onderrug. Zijn ademhaling is zwaar en gaat rustig heen en weer, het voelt goed.

Zijn teddy beertje zit losjes tussen zijn armen en zijn been is verwikkeld met die van mij. Het voelt absoluut geweldig om weer zo dichtbij hem te zijn, zonder de moeite te doen.

-

Dit was de eerste onrustige nacht, niet wetende dat er meer zou komen.

Slapeloze nachten is het enigste wat Matthy en Robbie overkwam in de eerste weken dat ze samen thuis waren. Of dat vaker zou gebeuren was toen nog maar de vraag.

Ze konden zich beide nergens op voorbereiden en gingen blindelings op het herstel proces af, zonder na te denken over enige tegenslagen.

-

Zoals jullie zien heb ik aan het begin en einde van dit hoofdstuk anders soort stukjes geschreven. Dit is niet geschreven vanuit iemands pov.

Dit doe ik omdat we bijna aan het einde van het boek zijn en het laatste hoofdstuk ook op deze manier geschreven is.