YILANIN SOLUĞU

1. Bölüm " Bilmediğim Abim "

Yazardan

Emir " Anne istediğini söyle ben o kıza sahip çıkıcam duydunmu beni!"

Genç çocuk annesine doğru kararlı ettiği sözlerden sonra oturduğu koltuktan ayağa kalktı, karşısındaki barut gibi olan annesinin gözlerinin içine cesaretle bakıyodu, her ne olursa olsun kararında kesindi emir ölse dönmezdi artık
Sibel hanım delikanlı oğlunun gözlerindeki o kararlılığı hem kendisine hem oğluna hemde kızına haksızlık olarak görüyodu

Sibel " Emir beni delirtme, babanın kenarda köşede kalmış picinden bizene, o o zaman bizi düşündümüde bizde onu düşünelim ha düşündümü!"

Alinin tersine bağıra çağıra apartmanı yıkıyodu sibel hanım, oğlu öyle bi karar almıştıki hayatında daha bu kadar sinirlenmemişti, daha öğrendiği gerçekleri sindirememişken bide oğlunun bu tavrı onu hem üzüyo hemde abartılıca sinirlendiriyodu resmen delirme noktasına getiriyodu

Emir " Anne düzgün konuş, senin o piç dediğin benim kardeşim kardeşim kendine gel!"

Emir sesinin tonunu annesine saygısından ne kadar düşük tutsada dişlerinin arasında tıslamıştı, kaskatı olan bedeni sinirini öfkesini çok belli ediyodu, kendini sıkmaktan, dokunsan kaya gibi olmuştu Emir annesine saygısızlık etmek istemiyodu ama buda çok fazlaydı
Sibel hanım oğlundan duyduklarıyla eliyle ağzını kapattı gözleri dolmuştu biricik oğlu kızından bile üstün tuttuğu oğlundan asla böyle bişey beklemezdi, annesinin arkasında durur sanmıştı ama oğlunun ne kadar güzel bişey yaptığının farkında değildi bu gidişle farkına varmazdıda
Heleki herşey bu kadar yeniyken tazeyken

Bi yandanda taziye için misafirleri geçirmiş olan kızı seslerle birlikte içeri salona geldiğinde annesinin ve kardeşinin ayakta hararetli bi şekilde kavga ettiğini gördüğünde sudan çıkmış balık gibi bakakaldı, Emir kardeşi emir annesiyle kavga ediyodu! olabilicek bi durumdu bu ama annesi Emire nerdeyse tapıyodu bırak kavga etmeyi bu güne kadar bi kere bile bağırmamıştı oğluna, kıyamazdı çünkü, gözünden bile sakındığı oğluna böyle bağırırken bulmak, rüyasında görse inanmazdı

Aylin " Noluyo ya sesiniz bütün mahalleyi aldı, napıyosunuz?"

Aylinin sesiyle hem emir hemde sibel hanım ayline dönmüşlerdi, aylin hala çatılı kaşlarıyla bi cevap beklerken sibel hanım zayıf tarafını gizlemek ister gibi omuzlarını dikleştirdi, kararlıca oğlunun yüzüne baka baka kızına hitaben patlattı bombayı

Sibel " Gel kızım gelde kardeşinin marifetlerini gör, ne yapacakmış biliyomusun o oruspudan çıkan kızı alıp bu eve getirecekmiş birlikte yaşayacakmışız anasını çiğneyecekmiş"

Aylin duyduklarıyla beyninden vurulmuşa döndü, emir annesine 'ya sabır' der gibi bakıp belki bi umut diye ablasına döndü,
Aylin derin derin nefesler aldı, inen kalkan göğsünün içinden uzun uzun lav yolları çizgiler geçiyodu
Bi hışımla mevlüt için taktığı başındaki siyah şalı hızla çıkartıp kardeşine doğru fırlattı, şal emirin yüzüne çarpıp yeri boylarken emir gözlerini kapatıp bu seferde içinden sabır çekti

Aylin " Ne anlatıyo annem gerizekalı sakak! Sen nasıl getirirsin o pisliğin kızını buraya dalgamı geçiyosun sen bizimle! Kafasız ne halt etmeye getiriceksin"

Diyerek aynı annesi gibi kardeşinin üzerine bağırdığında emir bi annesine bi ablasına umutsuzca baktı, bu kadar olamazdı onun annesi ablası bu kadar kötü kalpli olamazlardı küçük bi kızı yanlız bırakıcak kadar kötü olamazlardı

Emir " Aylin o kız diye bahsettiğin bizim kardeşimiz sen bunun farkında değilmisin, kardeşimiz kardeşimiz! duydunmu? nasıl sokakta bırakalım nasıl sırt çevirelim"