De vloek van Kortjakje

Hoofdstuk 3

Het was bijna 12 uur in de nacht van zaterdag op zondag, Celeste en Maurice fietsten over de dam. Celeste was druk aan het praten over haar opleiding en hoe ze uitgebreid een verslag moest schrijven over een paar ingewikkelde recepten. Maurice luisterde terwijl hij over de dam naar het dorp keek. Het dorp was oud, Maurice hield van oude dorpen ze hadden iets mysterieus, spookachtig bijna. Ineens zag Maurice wat, een oud vervallen kerkje, daar branden licht. Maurice kon het niet begrijpen, hij stopte zijn fiets. 'Dat is iedere keer op de nacht van zaterdag op zondag om 12 uur, dat vertelde ik toch' zei Celeste. 'Is het twaalf uur?' Celeste gebaarde dat Maurice op zijn horloge moest kijken, Maurice keek en het was inderdaad precies twaalf uur. 'Maar deze kerk is zo vervallen hoezo zijn er nog mensen?' 'Er zijn geen mensen' zei Celeste. 'Dat geloof ik niet dit is gewoon een prank' zei Maurice. 'Nou' Celeste gooide haar fiets neer ze liep zelfverzekerd naar de kerk toe. 'Dan zullen we gaan kijken'. Maurice had hier helemaal geen zin maar liep toch achter hem aan.

Het moment dat ze naar binnen liepen, viel Maurice het pas echt op hoe oud en vervallen het was. Het dak was weg, de banken waren helemaal in elkaar gezakt. Maurice durfde er haast niet op te zitten bang dat hij er doorheen zou zakken of misschien splinters zou krijgen. Ineens zag Maurice licht, hij draaide zich om naar Celeste die achter hem stond en het ook duidelijk kon zien. Het licht kwam van de preekstoel, die nog wel redelijk in tact was. Op de preekstoel stond een man duidelijk een dominee, hij keek Celeste en Maurice voor een seconde aan en verdween. Celeste en Maurice keken elkaar aan ze konden hun ogen niet geloven.

Het was een warme zondagmiddag, Maurice was naar de supermarkt boodschappen aan het doen voor de barbecue die hij in zijn eigen tuin zou geven. Hij had Celeste, Yara en Roland uitgenodigd. Hij zat nog steeds zijn hoofd met wat hij en Celeste gezien hadden. De geest had hun aangekeken alsof hij iets van hun wou maar wat? Maurice probeerde er niet aan te denken. Wat had hij nodig? Hij keek op zijn lijstje Yara was vegetarisch dus wat vegetarisch barbecue eten voor haar. Hij pakte 1 pakje met 4 worstjes meer zou ze wel niet nemen want ze deed auditie voor een modellen wedstrijd. 'Laat me met rust!'hoorde hij iemand schreeuwen. Maurice keek verbaast op, hij zag een man van een jaar of dertig. De man zag er onverzorgd uit en hij had net een biertje Heineken geopend. Hij liep dronken door de winkel te waggelen. 'Meneer' een verschrikte puber liep achter hem aan, de puber was overduidelijk een vakkenvuller 'meneer u moet daar wel voor betalen' zei de puber. De man zag ineens Maurice staan, hij keek Maurice met grote ogen aan. 'Ze staat naast je' zei de man tegen Maurice, Maurice keek om zich heen. Hij zag niemand hij wist niet waar de man het over had. 'Eerst had ze de vloek over mij uitgesproken, en nu ben jij aan de beurt. Luister naar mij jongen, mijn naam is Leroy. Ik woonde eerst waar jij nu woont'. Maurice wist nog steeds niet hoe hij moest reageren. De man kwam heel dichtbij Maurice rook zijn adem. 'Ze is gevaarlijk jongen, ze zit in je hersenen' zei Leroy. 'Dat is genoeg meneer' Maurice draaide zich om het was een donkere man die dezelfde kleding aanhad als de vakkenvuller, maar zijn button stond "bedrijfleider". 'Ik wil dat u de winkel nu verlaat. Anders bel ik de politie'. Leroy keek de man een paar seconde aan gooide zijn blikje weg en verliet de supermarkt. 'Ons excuses jongeman, deze man zien we hier wel vaker' zei de bedrijfsleider. 'Wie is hij?'vroeg Maurice. 'Zijn naam is Leroy de Bruin, vroeger een prima man. Maar ineens was dat voorbij en was hij een dronken wrak. Zo zie je maar wat alcohol met je doet'.