De vloek van Kortjakje

Hoofdstuk 5

Het was een mooie zondagmiddag. Celeste had Maurice uitgenodigd om bij haar vader langs te gaan. Haar vader was een expert als het ging om de verhalen uit het dorp. 'Hij heeft ongeveer een hele bieb met verhalen over de geschiedenis van het dorp' vertelde Celeste 'hij geeft regelmatig rondleidingen, aan toeristen die houden wel van dit soort verhalen'. Maurice knikte hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen, hij was altijd zo verlegen als hij bij Celeste was. Hij kon alleen maar naar haar kijken en denken aan hoe mooi ze was. Celeste deed de sleutel in het steekslot, ze liepen naar binnen Maurice keek zijn ogen uit het zou gewoon maar een normale studeerkamer moeten zijn maar het leek wel een gigantische bieb. 'Pap ben je thuis' Celestes vader kwam naar binnen. 'Hoi lieverd ik verwachte je al wie is deze jonge man'. 'Mijn naam is Maurice meneer, Maurice Veldman' nadat hij dit gezegd had dacht hij erover na of dit niet al te zakelijk klonk. 'Ik ben Martin, Celestes vader. Celeste had me al een bericht gestuurd over dat jij iets wou weten over de legende's in het dorp. Nou mij kun je alles vragen. Zo is er bij de brug een legende over een schaduw, vele hebben het gezien' terwijl Martin aan het praten was pakte die een boek uit de boekenkast en liet hij het zien "De schaduws bij de rivier"hete het boek. 'Maar er zijn natuurlijk nog meer legende, zo ook een bij het zwembad iemand zou daar verdronken zijn.......' 'Pap' ontbrak Celeste. 'Ja' 'We zijn eigenlijk opzoek naar de vloek van Kortjakje' zei Celeste. Martin werd even stil. 'Kortjakje?'vroeg hij. 'Ja Kortjakje ja' zei Celeste geïrriteerd. 'Dat is misschien het meest duistere verhaal van allemaal' zei Martin. 'Maar Kortjakje dat was toch een kinderliedje' zei Maurice lachend. 'Een kinderliedje, nee het was zeker geen kinderliedje' zei Martin 'Het was een kluchtlied uit de 19de eeuw. Het was om de hoeren te bespotten. Vooral Annabel'. 'Wie was Annabel?'vroeg Maurice. 'Annabel was een aan alcohol verslaafde vrouw die iedere dag van de week heel veel dronk, behalve met de zondagen want op de zondagen ging ze naar de kerk om te hopen dat god haar zonden zou vergeven'. 'Maar hoezo heet ze nu ineens Annabel ze heette toch Kortjakje?'vroeg Maurice. 'Kortjakje betekend in het oud Nederlands kort jasje' legde Martin uit. 'Schaars gekleed dus, zoals een prostituee' vulde Celeste aan. 'Maar ze was toch altijd ziek, ze lag altijd ziek in bed alleen op de zondagen was ze weer beter' zei Maurice. Hij moest denken aan die kinderboeken die hij vroeger altijd las waar Kortjakje uitgebeeld werd als een meisje die altijd met griep op bed lag maar iedere zondag vrolijk naar de kerk ging. 'Kortjakje is altijd ziek, maar het ziek staat niet voor met griep in bed liggen. Ziek is verslaafd'.

Maurice kon het niet geloven, dat onschuldige kinderliedje die hij altijd zong dat was een kluchtlied. Een kluchtlied over zoiets gruwelijks, en nu had de dame waar het kluchtlied over ging zijn huis vervloekt. En wat was die vloek? Was hij veilig? 'Wat is er met de vorige bewoners gebeurd?'vroeg Maurice. 'De eerste bewoners die ik ken, uit mijn jeugd...Dat is dus dertig jaar geleden. Of nee 35, ik denk dat ik een toen een jaar of zeven was. Het was een gelukkig gezin met vier kinderen. Maar op een gegeven moment werden alle kinderen 1 voor 1 ziek en stierven ze'. Martin liet een krant zien 'Kijk dit is een lokale krant, hierin word het jongste kind begraven de laatste die stierf. Kijk naar de foto'. Maurice keek nieuwsgierig naar de foto, op de foto was een begrafenis te zien. Op de foto was een menigte mensen met daarachter een schaduwfiguur. 'Is dat Kortjakje?'vroeg Maurice. 'Waarschijnlijk wel' zei Martin. 'De ouders werden alcoholverslaafd en ook zijn overleden vrij snel na de kinderen. Daarna zijn er nog veel meer mensen gaan wonen. Allemaal gevlucht of overleden. Alleen de laatste bewoner Leroy de Bruin woont nog steeds in Ravendam'.