ugly hand // taekook

14

°°°°°•
>Taehyung ile kalmak

Uyandığımda yanı başımda tahmin ettiğim gibi jimin ve hoseok vardı.
Taehyung, aklıma taehyung gelmişken
Anında oturup ayağa kalkmaya çalıştım.

"Jungkook dün yemeğini eksik yediğin için bayılmışsın! Dikkat et kelebekler çıkacak"

Jimin omzundan tuttğu gibi beni geri yatırırken endişeli olduğunu belli eden ses tonu ile beni azarlamaya çekmişti.

Lakin şuanda hiç önemli değildi. Aklımda ve kalbimde olan kişinin nasıl olduğuydu.

Yanına gitmek istiyordum. Durumunu öğrenmek istiyordum. Oldukça endişeli ve stresli olarak tekrar kalkmaya yeltendim lakin başarısız oldum jimin sayesinde.

"Biliyorum kook endişelisin ama sakinleş kendinide düşün lütfen!"

Uyarıcı ses totu, jiminkine benzerdi. Tüylerim diken dikendi. Duyularım kapatılmış gibiydi.

Tek istediğim taehyung'u görmekti.
Ne olursa olsun bu yataktan kalkıp onu görmek istiyordum.

Hoseok elini yanağıma attığında fark ettim ağladığımı. Bu derece duygusallaşmam affallatmıştı.

Hoseok'a baktım son derece üzgün bir ifadeyle bana bakıyordu. Sonradan gülümsedi.

"Taehyung oldukça iyi kook. Sadece şuan uyuyor ve onu uyandırıp rahatsız etmek istemeyiz değil mi?"

Bir çocuğu kandırmak gibiydi mesela;
Ben bu oyuncağı istiyorum diyen çocuğa, şuanda alamayız, satmıyorlarmış. Demesi gibiydi.

"Beni kandırıyorsunuz! Lütfen onu görmeme izin verin. Yanına gitmek istiyorum!"

İlk defa bu ciddiyetle ikisine karşı bakarken, onlar üzgün olduğunu belli ettikleri bakışları ile basbaya bana doğru bakıyorlardı.

"Biliyorum endişelisin ama sen kalksansa girmene izin vermeyecekler kook."

Jimin başını olumsuz anlamda sallarken konuştu. Hoseok ise biran olsun bana bakmayı kesmedi.

"Ne neden göremeyeceğim onu? Kötü bir şeyler oldu değil mi?"

Göz yaşlarım şiddetlenirken jimin in kollarını sırtımda hissettim.

"Yoğun bakımda ama iyi olacağını düşünüyorlar kook."

"Ne?"

Hoseok kimine sinirle bakarken ağzını açtı ve sinirini belirli etmemeye çalışarak konuşmaya çalıştı.

"Jimin bunu konuşmuştuk!"

"Ondan saklayamayız, yataktan kalktığında onu görmeye gidecek ve aynı durumunu fark edecekti zaten."

Jimin ve hoseok tartışırken ben tekrar dünyadan soyutlaşmıştım. Yoğun bakımdaydı.

°°°°•°

Jimin ve hoseok beni iştahsızlığıma rağmen zorla yedirmişlerdi. Ardından mecburen evlerine gitmek zorunda oldukları için dağıldılar.

Onları durdurmadım çünkü onlar yanımda kalırlarsa taehyungu görmeye odamdan çıkamazdım.

Onu bir kez olsun görmek istiyordum. Zaten bende pek bir şey yoktu sadece bir geceliğine daha hastanede ne olur ne olmaz gözetim altında kalmam gerekiyordu.

Bu kadar sakin olmama bakmayın, ölmek üzereymişim gibi hissediyordum. Bu duygu anlatılmaz yaşanılırdı. Düşmanımın başına gelmesin diyeceğim şeylerden biriydi.