epilogue.

685 27 7
                                    

You'll never know true pain until you felt it.

That pain made me realize that really.. I need someone, i need them. But I chose to be happy, alone- without them. This is my choice. My selfish choice. They continued focusing on their careers and I also need to do the same. They're already moving on. And in that moving on stage, sadly im already not a part of it.

Hinarap ko sila, kinausap, umiyak sa harap nila. Sinabi kong wala na, hindi na, tapos na.

Sinukuan ko na sila. Wala na.

The pain will leave eventually. Mas okay nga atang nasasaktan ka sa bagay na totoo, nasasaktan ka dahil totoo ang nararamdaman mo. Pero dapat hindi natin sinasanay ang sarili natin sa sakit. Kasi once nasanay na ka, lagi kang iiyak, magiging habit mo na yan.

Kaya napagpasyahan naming mag move on.

Gawin nalang memories lahat, happy memories. Memories we will treasure.

Yoona's okay na. Maayos na siya. Thank God. She was discharged na kahapon sa hospital.

Pero nakakapanibago na wala nang Yoona yung nangungulit sakin sa text.

I officially left SM Entertainment. Galit parin sila saakin.. ata. Kasalanan ko naman eh. Iniwan ko sila sa ere, lumipad ako mag-isa. Pinagkait ko sakanila ang mga katagang, OT9 forever.

I headed to my room, and finally gave up, dropped the fake smile as a tear ran down my cheek and I whispered to myself, "Girls' Generation is not 9 anymore"

The End.

February 8, 2015 - May 28, 2015

--

Basahin niyo yung Author's note. Sorry po.

SNSD: IndestructibleTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon