ENGEL (G!P)

2

SABAH 10

LİSA'DAN

Herseyden nefret ediyorum.Herkesin engelimi bana acıyarak yüzüme vurmasından o kadar sıkıldım ki artık hiçbirseye tahammülüm kalmadı.Kaç kez ölmeyi denedim ama her seferinde ya rosé ya da annem kurtardı beni.İntihar bile edemiyordum o kadar boktan bir hayatım var ki kimseye katlanamıyorum.Rosé'nin sürekli her istediğimi yapmasina annemin sürekli benimle ilgilenmesine bile katlanamıyorum.Bıktım artık.Şimdi de annem zorla bana çorba içirmeye çalışıyordu

"Kendim içebilirim biliyorsun değil mi
sadece ayaklarım yetisini kaybetti"

"Evet biliyorum içebileceğini ama kendi yavrumu kendim yedirmek istiyorum."

"Istemiyorum anne anlasana bıktım artık benimle bu kadar ilgilenmenden bıktım!!"

"Lisa yavrum sakin ol tamam bırakıyorum sen iç"

Ama hala sakinleşemiyordum ellerim titremeye başladı

"Dayanamıyorum artık kendimden herkesten nefret ediyorum"

"Lisa kızım"

Annemin elindeki çorbaya vurdum ve çorba yere düştü ve tabak kırıldı.
Annem hemen hizmetliye seslendi

"Hemen burayı temizleyin.Lisa kızım artık yetmez mi kendine çektirdiklerin.Lütfen zarar verme artık kendine sen böyle değilsin"

"Anne ben hayattaki bütün inancımi yitirdim yürüyemedikten sonra dans edemedikten sonra ne anlamı var dayanamıyorum kendime katlanamıyorum " hüngür hüngür ağlamaya başladım.

"Lisa kızım beni dinle çok iyi bir fizik tedavi hekimi buldum işinde çok iyiymiş.Ona giden imkansız hastalar bile çok kısa sürede ayaklanıyormuş lütfen artık itiraz etme ayaklarını geri kazanabilirsin:

"Istemiyorum anlamıyor musun hicbir çaresi yok gereksiz umut yükleyip sonunda tekrar üzüleceğimi biliyorum"

"Hayır kızım sana temin ederim bu tedavi işe yarayacak ayrıca sen oraya gitmeyeceksin doktorun buraya gelecek sana burda tedavi uygulayacak"

"Sadece bana güven eğer doktordan memnun kalmazsan söz veriyorum seni rahatsız etmeyeceğim"

Sessiz kaldım hiçbirşey söyleyemedim.O kadar yoruldum ki itiraz bile edecek halim yok.

"Bu sessizliğini evet olarak kabul ediyorum hemen şimdi doktoru arıyorum"

Annemi umursamadım sadece yatağımın tuşuna basıp konumunu yatay pozisyona getirdim ve gözlerimi kapattım.Annem hala gitmemişti ve kulağımı ona vermeden de yapamıyorum.

"Merhaba doktor hanım.Ben Chittip Manoban
Ah evet konuşmustuk daha önceden biz kararımızı değistirdik tedavi görmek istiyoruz.Sadece tek sorun biz muayenehaneye gelemeyiz siz evde tedavi gösterir misiniz? Emin olun çok rahat olacaksınız.Kızımın en iyi ve en rahat şekilde tedavi görmesini istiyorum
Tamam teşekkürler"

Annem bir süre odada sessiz bekledikten sonra odadan çıktı.Kim ki bu doktor?Ne tedavisi uygulayacak? Gerçekten ise yarayacak mı? İster istemez icimde bir heyecan oluştu.Bu düşüncelerle boğuşurken uyuya kaldım.

AKŞAM SAAT 8

hizmetlinin yardımıyla tekerlekli sandalyeme oturdum.
"Biraz yalnız gezmek istiyorum Lütfen beni yalnız bırakın"

Hizmetli başıyla onayladıktan sonra odadan çıktı bende otomatik tuşla ilerlemeye başladım.Evimin en büyük avantajı ormanın içinde olmasi bu sayede insanları cok görmüyorum ve rahatça gezintiye çıkabiliyorum.Orman yolunda ilerlerken bir range rover yanımda durdu.Camı indirdi işte o zaman ne yapacağımı şaşırdım bu nasıl birşeydi böyle kedi gözleriyle o kadar güzel bakıyordu ki bir an nutkum tutuldu.

"Merhaba ben Manoban malikanesine gidiyordum doğru tarafta mı acaba?"

"E-evet doğru tarafta fakat bu yol 2 malikanenin yolu siz sağdakine gireceksiniz" kedi gözlü kadın kekeledigimi görünce hafif gülümsedi.
"Çok teşekkürler" deyip cevap bile veremeden camını kapattı ve ilerledi.
Bari bir rica ederim deseydim çok kaba davrandı.Keyfimin kaçtığını anlayınca eve dönmeye karar verdim.Kapıyı açtığımda
"Kızım nerede kaldın bu karanlıkta ne gezintisi korkuttun bizi"
"Alt tarafı bahçede gezintiye çıktim abartma anne"
O sırada babam hemen arkamdan eve girdi
"Annenle düzgün konus minik civciv"
"Bana civciv demeyi bırakır mısın artık baba"
"Hayır bırakamam sen benim hep minik civcivim olacaksın"
Babama göz devirip odama doğru ilerledim ki o sırada salona gözüm kaydı.Bugün bana orman yolunda soru soran kadındı bacak bacak üstüne atmış kahvesini sessizce yudumluyordu.Beni görünce kafasini eğip selam verdi.Ama ben o an ki şaşkınlıkla sadece suratına mal mal baktım

"Ah sen gelmisken Lisa tanıştırayım yeni doktorun Jennie kim"
İşte o an kadına karşı bütün bakış açım değişti ve kadına sinirle baktım

"İstemediğimi soylemiştim."
"Hayır ben sana sordum ve itiraz etmedin Lisacım ve seninle bir anlaşma yaptım bu tedaviyi kabul edeceksin"

Sinirle odama doğru döndüm ve kapıyı çarptım.Mecburdum bu tedaviyi kabul etmeye başka yolu yok annem yine baskınlığını üstumde kurum beni maglup etmisti.Yatağıma doğru gittim ama sandalyeden kalkıp yatağa uzanamayacağımı biliyordum.Az önce kapıyı çarptığım içinde kapıyı açıp yardım isteyemezdim.Kendim denemek istedim bunca zmaan hem hizmetlilerin yardımıyla uzandım. kendimde yapabilirim.Tekerlikli sandalyenin kollarından tutup ayağa kalkmaya çalıştım ama dengemi kaybedip yere düştüm.İşte şimdi daha boktan bir durumdaydım daha acınası
Boktan gururumdan kimseden yardım isteyemiyordum ama bu boktan bacaklarım yüzünden ayağada kalkamıyorum.Tam yatağın kenarını tutacaktım ki o sırada biri kolumdan tuttu.
"Yardım edeyim"
O an çok narin ama cokta güçlü bir ses duydum .Kafamı çevirdiğimdeyse bütün ihtişamıyla karşımda duruyordu.

Hikaye nasıldı lütfen yorum yapın.Yorumlarıniz benim için cok önemli