ENGEL (G!P)

8

LISA

Hava gittikçe kararmıştı ve ben çok üşüyordum.Ağacın dibinde resmen çürüyüp ölecektim.Ailem henüz gelmemiştimBulamazlardı gerçi beni.Bu patika yolu benden başka kimse bilmiyordu.Benim mutluluk yolumdu burası ama simdi ölüm yolum olmaya yakındı.Ellerime üfledim ısınmak için.Tekrar bağırmaya devam ettim ama aniden gelen çıtırtı sesi ile irkildim ve ağaca daha çok yaklaştım.

"Kim var orda!"

"Lisaa buldum seni sonunda"

Jennie'nin sesini duyunca hem mutluluk hem şaşkınlığı aynı anda yaşadım.Jennie ağaca doğru koşup bana sarıldı.Sarılmasını beklemesemde kollarımı sardım ona.Kokusunu derin derin çektim.En son titriyordum ben ama jennie sarıldığı an içime bir sıcaklık doldu.Ellerimi eline aldı üflemeye başladı.

"Çok korktum Lisa.Ne oldu? Neden bu haldesin?"

Hala güzel yüzüne bakıyordum.O kadar korkmuştu ki duygularını apaçık belli edebiliyordu.

"Gezintiye çıkmıştım.Sonra sandalyem battı, bende çıkarmaya çalışırken yere düştüm.Bende buraya doğru sürükledim kendimi ama Jennie sen beni nasıl buldun? Bu yolu benden başka kimse bilmiyordu"

"Ilk tanıştığımız günü hatırliyor musun? İste seni bu yoldan gelirken görmüştum ilk.O yüzden buraya gelip şansımı denemek istedim."

"Çok teşekkür ederim Jennie hayatımı kurtardın."

Aniden bakışları düşmüştü, bugünü hatırlamış olmalıydı ama tekrar kendine gelip başımı koynuna çekti.Şaşkınlıkla

"Napıyorsun?" Dedim.

"Seni ısıtmaya çalışıyorum."

Koynunda gülümsemeye başladım.O an aklına gelmiş olmalı ki

"Korumalara bu taraftan gideceğimi söylemiştim büyük ihtimalle geliyorlardır."

"Sorun yok ben burda ömür boyu bekleyebilirim."

Bu cevabım hoşuna gitmis olmalı ki gülmeye başladı.

"Lisa bugün için özür dilerim.Seni öyle bırakıp gitmek çok yanlıştı."

"Jennie gitme sebebin çok doğal nişanlının olduğunu biliyorum.Kendini bana karşı mahcup hissetmene gerek yok.Sadece beni seveceğini düşünerek aptallık etmişim o kadar."

Bedenimi itip gözlerime bakmaya başladı.Bu yakınlık biraz heyecanlandırsa da beni çaktırmamaya başladım.

"Neden öyle düsünüyorsun?"

"Hem nişanlın var hemde nişanlın olmasa bile benim büyük bir engelim var.Seni böyle bir hayata sürükleyecek kadar aptal ve vicdansız değilim."

"Lisa saçmalıyorsun.Senin durumun hiçbirsey için engel değil.Ayrıca kimsenin hayatı garanti değil her an hersey olabilir.Önemli olan yine de haline şükretmek."

O kadar güzel konuşuyordu ki uzun uzun bakmaya başladım.Yüzüne baktığim zmaanlarda genelde sadece gözlerine bakıyordum.Ama havanın kararmış olmasıyla ve ay ışığının yüzune vurmasiyla tam bir melek gibi parlıyordu.Bu sefer sanki tanrı tarafından çizilmiş gibi olan kaşlarına, bebek gibi pürüzsüz burnuna ve o öpülesi dudaklarına gözüm kaymıştı.Tekrar gözlerine döndüğümdeyse onunda benden farklı bir yanı yoktu.O da dudaklarıma bakıyordu tekrar gözlerime baktığındaysa ne yapacağını bilemez şekilde hafif kıpırdandı.

Şuan biraz yaklaşmamla dudağına değebilirdim.Kızar mıydı? Belki ,Yanlış mıydı? Evet ama bu yine de beni geri çekemiyordu.Zaten bu dünyada ki en güzel şeyler yasak değil miydi? Yavaş yavaş yüzümü yaklaştırmaya başladım.Geri çekileceğini düşünüyordum ama jennie tam tersi yaklaşıp dudaklarımızı birleştirdi.

Şuan biri rüyada olduğumu söylesin.Biri 1 saat önce bana hayallerimin kadınıyla öpüşeceğimi söylesin kahkaha atardım.Ellerini saçlarıma geçirdi ve öpüşmemizi daha da derinleştirdi.Allahım kalpten gideceğim galiba.Tam ellerimi beline getirecektim ki o sırada çıtırtılar geldi ve aniden ikimiz geri cekildik.Nefes nefeseydik.

"Lisa hanım sonunda bulduk sizi"

Korumalar hemen etrafımıza yığıldı yanlarında tanımadığım bir kadın vardı ve bize komik şekilde gülümsüyordu.Korumalar yedek sandalye getirdikleri için hemen beni ona yerleştirdiler ve jennie beni itmeye başladı.Yanında ki kadın habire jennie'nin kulağına birşeyler söylüyordu duyabiliyordum.Jennie ya kadıni itiyor ya da hafifçe vuruyordu.

"Bu arada siz kimsiniz ilk defa görüyorum sizi"

"Ah kendimi tanıtmayı unuttum.Ben ortopedi doktoru Jisoo kim.Jennie'nin yakın arkadaşıyim"

"Bende Lalisa manoban Jennie'nin hastasıyım."

Bu söylediğim komik gelmiş olmapı ki gülerek
"Biliyorum." Dedi.Elini uzattı ilerlerken hızlıca el sıkıştık.Yol boyu muhabbet ettik çok tatlı kadındı.Sürekli şakalar yapıp güldürdü beni.Eve vardığımızda Rosie bana doğru koştu.

"Ya lisa deli misin? Çok korkuttun bizi"
Hafifçe omzuma vurmuştu.Kafasını kaldırdığında Jennie'ye baktı.

"Siz şey olmalısınız" hatırlamaya çalısir gibi duruyordu.

"Ben Jennie kim.Lisa'nın doktoruyum."
Rosé hemen başını eğip

"Bende Rosaenne park Lisa'nın yakın arkadaşıyim dedi."

Elini uzattı Jennie'ye, sonra Jisoo ile göz göze geldiler.Uzun uzun baktıkları için

"Artık tanışacakmısınız yoksa sizin bakışmalarınizı mı bekleyeceğiz donmak üzereyimde." Jennie gülüp omzuma vurmuştu.

"Merhaba ben Kim Jisoo.Ortopedi doktoruyum ve Jennie'in yakın arkadaşıyım."

Rosé heyecanla kafasını sallayıp elini uzatmıstı.El sıkıştıktan sonra Jennie beni eve doğru itmeye başladı.Tam kapıyı açacakti ki onu durdurdum.

"Çok korkuyorum annem beni mahvedecek." Kızlar gülmeye başlamıştı.Jennie hemen kapıyı açtı annem bunu bekliyormuş gibi koşarak kapıya geldi.Hemen sarıldı, sonra aklına gelmiş olacak ki omzuma vurmaya basladı.Bu nedir ya gelen geçen omzuma vuruyor.

"Benim yerimede vur Chittip teyze"

"Lisa sen beni deli mi edeceksin Kızım.Beni ne kadar telaşlandırdım farkında mısın? Baban da şehir dışındaydı alelacele o da yola çıktı"

"Anne özür dilerim böyle olacağını düşünmemiştim.Sadece duş almak istiyorum ve çok açım sonra kızsan olur mu?"

Annem hemen beni odaya doğru götürmeye başladı.Durdurup Jennie'ye döndüm.

"Sakın bir yere gitmeyin birlikte yemek yiyeceğiz."

Cevap beklemeden odaya girdim.

Duşumu aldıktan sonra annemin hazırladığı kıyafetleri annem yardımıyla giydim.Salona geçtiğimde kızlar masada oturmuş muhabbet ediyordu.Jennie tam karşımda oturuyordu.

"Oh gittiniz sanmıştım.Servisi yapalım Maeng abla"

Servis yapılırken jennie ile gözgöze geliyorduk ama hemen gözlerini çekiyordu,Kıpkırmızı olmuş şekilde.Tabi bu durum benden kaçar mı hoşuma gidiyordu.Yemek boyu kızların tanışıp muhabbet etme konuşmalarını dinledim.Ayrıca jisoo ile kimyamız çok uyuşmuştu.Yemekten sonra yorulduğumu farkettim ve uyumaya çekildim.Jennie vedalaşmak için arkamdan girmişti.

"Yarın tedaviyi iptal edeceğim bir süre dinlen"

"Hayır hayır ben iyiyim yarın mutlaka tedaviyi yapalım"
Gülüp
"Peki tamam saat 12.30 ta burdayim o zaman"

Kafa salladım.Tam çıkacaktı geri dönüp yanağımı öptü.

Bu da bugün için hediye bölum cok fena bölümler geliyor.Hazir olun.Lütfen yorum yapıp beğenmeyi ihmal etmeyin.