ENGEL (G!P)

7

JENNIE

Yaklaşık 3 hafta önce bir seminerde Lisa'nın annesiyle tanismıştım.
Kendileri Kore'nin önde gelen ailelerindendi.Benim ailemde pek farklı sayılmazdı.Ailelerimizin konuşması sırasında Fizik tedavi uzmanı olduğumu ögrenince ilgilerini çekmiştim.Bu yüzden daha fazla konuştuk ve Lisa'dan bahsetmişti.Ben ise muayenehaneme uğrarlarsa bu konu hakkında detaylıca konuşabileceğimizi söylemiştim.1 hafta sonra Lisa'nın annesi muayenehaneme uğramıştı.Kızının 8 yıldır yürüyemediğini ve bu konuda çok umutsuz olduğu için herhangi bir tedaviyi kabul etmediğini söylemişti.Annesi o kadar üzgün ve çaresizdi ki ona yardım etmeyi çok istedim.Lisa hakkında belli araştırmalar yaptıktan sonra ona tedavi yöntemleri söylemiştim.Daha sonra ki günlerde annesi ile görüşmedik.Tedaviden vazgeçtiğini düşündüm ama aniden o gün aramışlardı.Lisa'yı ilk gördüğüm an gerçekten o kadar mükemmeldi ki çok masum ve heyecanlıydı beni gördüğünde ama şimdi geldiğimiz yere bakınca daha da üzülüyordum.

Benden hoslanmasını beklemiyordum.İster istemez hareketlerimden yanlış hisse mi kapıldı diye düşünmeden edemiyorum.Bundan daha kötüsü varsada o da Lisa bana bunları söylerken inanılmaz kalbim hızlandı.Halbu ki bu yanlışti ben nişanlıydım ve 4 ay sonra evlenecektim.Bu yüzden ne yapacağımı bilemez halde odasından çıkıp gittim.

Araba bindiğimde yakın arkadaşım Jisoo aradı.Aynı muayenehanede çalışıyorduk.O da ortopedi doktoruydu.Birlikte büyüdüğüm ve sahip olduğum tek arkadaşımdı.Birbirimizi her durumda korur kollardık kardeş gibiydik.

"Jennie 3 kez aradım açmadın.Nerdesin?"

"B-ben Lisalardan çıktım eve gidiyorum."

"Neden bu kadar erken çıktın.Jennie sesin kötü geliyor neyin var? Birsey mi oldu?"

"Ne olduğunu bilemiyorum Jisoo iyi değilim."

"Evin adresini at seni almaya geliyorum"

"Hayir arabam var eve gidiyorum.Sen oraya gelirsin"

"Tamam sen iyi ol ben hemen ordayım."

Arabaya bindim.Yol boyu kafam karman çormandı ne olacaktı şimdi.Lisa gerçekten kötü görünüyordu.Onu orda öyle bırakmamalıydım.Ama neden hala onu düşünuyorum.Aklimdan 1 saniye bile çıkmıyordu.Tabi ki çıkmazdı o benim hastamdı.Hangi doktor hastasını öyle bırakabilirdi ki?

Bu düşüncelerle boğuşarak eve zorlukla geldim.Geri dönme düşüncesi hala aklımdaydı.Jisoo ardımdan dve gelmisti.Artık nasil hızlı sürdüyse arabayı benden daha uzakta olmasına rağmen benle bir eve gelmisti.Anında sarıldı sonra

"Ne oldu söyle çabuk ne bu halin?"

Kollarımdan tutarak beklemeye başladı.

"Jisoo şuan gerçekten konuşacak halde degilim.Bana şarap koyarmısın gevşemem lazım"

Jisoo sorgulamadan hemen şarap doldurmaya gitti.Beni tanıyordu böyle anlarda şarap beni en çok sakinlestiren şeydi.Koltukta oturduk.İkimizinde hastaları hakkında bilgimiz olurdu.Bu yüzden bu konularda tartisıp daha mantıklı çözumler bulabiliyorduk.

"Evet şimdi anlat bakalım.Çok şaşkın ve endişeli gözükuyorsun."

"Lisa benden hoşlandığını söyledi"

Jisoo hiç şaşırmamış bir şekilde

"Jennie bu en doğal şey değil mi? Bunu ilk defa yaşamiyorsun.Binlerce kez karşı karşıya olduğun bir durum.Senin gibi güzel ve alımlı bir doktora söylenebilecek en normal şey bu.Lisa'nın söylemesi niye bu kadar şaşırttı seni?"

Doğru söylüyordu ilk kez karşılaştığim bir durum değildi bu.Niye bu kadar abarttım ki.Daha önce bir sürü hastam bana hoşlandığını söylemişti.