".........แล้วทำไมฉันต้องเป็นเพื่อนกับนายด้วย........นายออกจะมีเพื่อนเยอะแยะ ทำไมนายถึงอยากเป็นเพื่อนกับฉัน ?"
เมื่อสิ้นสุดประโยคนั้น คาลัมก็เงียบ เอาแต่จ้องหน้าฉัน เขาไม่มีท่าทางจะโกรธฉันเลยนะ แต่ทำไมเขาไม่พูดต่อ ฉันไปพูดอะไรผิดใจเขารึเปล่า
ฉัน : เอ่อ...นี่ใกล้จะมืดแล้วนะ ฉันต้องกลับบ้านแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะคาลัม...
คาลัม : เดี๋ยว!! ให้ฉันไปส่งบ้านมั้ย ?
ฉันยังไม่ทันตอบตกลง คาลัมก็เดินมาหาฉันพร้อมกับหยิบกุญแจรถในกระเป๋ากางเกงออกมา
ฉัน : จริงๆไม่ต้องไปส่งฉันก็ได้นะ ฉันกลับเองได้....
ฉันมันบ้าจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าหาทางกลับบ้านไม่เป็นอยู่แล้ว T T แต่ให้คาลัมไปส่งก็ดีนะ ไม่รู้สิ ฉันไว้ใจเขาหรอ ก็คงอย่างนั้นล่ะนะ ดูท่าทางเขาก็เป็นแบบนี้ แบบที่เห็นในสื่อไง บ้าบอๆ คงไม่คิดร้ายจะจับฉันไปขายหรอก ฮ่าๆๆๆ
คาลัม : ไม่เป็นไร ถือว่าขอบคุณที่ยอมคุยกับผมละกัน :) ขึ้นรถเร็ว!
ไม่เคยคิดเลยว่าคาลัมจะเป็นคนโรแมนติคแบบนี้ มันเรียกโรแมนติคใช่ปะวะ - - ช่างมันเถอะ ตอนนี้ฉันได้อยู่ต่อหน้าคาลัม คาลัมอยู่กับฉัน อิอิ
คาลัม : บ้านเธออยู่แถวไหนล่ะ ?
ฉัน : นี่แผนที่ของบ้านฉันน่ะ //ยื่นแผนที่ให้คาลัม
คาลัม : มาอยู่ใหม่ใช่ไหมเนี่ย พกแผนที่อยู่เลย ฮ่าๆๆ
ฉัน : ก็ทำนองนั้นแหละ แฮ่ๆ //ยิ้มเขินๆ
คาลัม : ขอถามอะไรหน่อยสิ เธออายุเท่าไหร่หรอ ?
ฉัน : อ๋อ ตอนนี้ฉัน 15 ปลายเดือนนี้ก็วันเกิดฉันแล้วล่ะ ^^
คาลัม : จริงหรอ ! แฮปปี้เบิร์ดเดย์ล่วงหน้านะ ^^
อะไรกัน คาลัมพูดแบบนี้แสดงว่าจะจบแค่นี้หรอ? แฮปปี้เบิร์ดเดย์ล่วงหน้าคืออะไร จะไม่มาวันเกิดฉันหรอ ชิ ฉันไม่ยอมหรอก ต้องยื้อ !!
ESTÁS LEYENDO
ฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆ :) #5SOS (Calum)
Fanficฟิคเรื่องแรกค่ะ5555 ถ้าข้อมูลบางอย่างไม่ถูก หรือผิดพลาดอะไรยังไง ผู้เขียนต้องขอโทษด้วยนะคะ หวังว่าจะชอบกันค่าาา🌸💕
