𝕯𝖆𝖓𝖉𝖊𝖑𝖎𝖔𝖓༆vkook

✥Part One

𓂃•☬ him ☬•𓂃

آسفالت خیابون هنوز کمی از بارون ساعتی پیش خیس مونده بود، و رطوبت هوا عطر پیچک های مچاله شده کنج دیوار و آویزون از سقف خونه رو قوی تر از همیشه به مشام میرسوندن.

حدودا بیست دقیقه ای از زمانی که پارک جیمین پیام داده و گفته بود که خودش رو میرسونه گذشته بود و همچنان خبری ازش نبود.

جونگکوک مدتی می‌شد که روی پله های ایوان جلویی خونه اش مشغول تماشای رقص پیچک ها توی دست باد منتظر او نشسته بود.

بی حوصله بازدم یخ زده اش رو بیرون داد و برای چک کردن خیابون گردن چرخوند..

آدمی نبود که روی تاخیری و آن تایم بودن بقیه حساسیتی به خرج بده، دلسرد تر از این چیزا بود.
و اگه با جا گذاشتن اون پسر بعدا مجبور نمیشد ساعت ها به غرغرهاش گوش بده، همون پنج دقیقه اول موتورش و راه انداخته و بدون اون رفته بود.

همینکه دست سمت گوشی توی جیبش برد تا تماسی بگیره و فحشی بار پسر کنه، بالاخره از دور هیکل جیمین رو توی پیاده‌رو درحال دویدن به سمت خودش دید.

حتی توی اون سرما هم باز بیخیال شلوار زاپ دارش نشده بود.

همزمان با از جا پاشدن با صدای بلندی غر زد
-خوبه تو یه محله ایم.. چرا اینقدر دیر کردی؟

پسر مو بلوطی نفس نفس زنان جواب داد
-شرمنده پسر، هه رین تو خونه تنها میموند مامانم ده بار سفارش کرده بود که صبر کنم تا دوستش بیاد پیشش بعد بزنم بیرون.

هه رین خواهر چهارده ساله جیمین بود که جونگکوک اونو از وقتی بدنیا اومده بود دیده بود و مثل خواهر نداشته خودش دوست داشت.

سری تکون داد و با ضربه آرومی پشت کت چرم پسر اونو سمت موتورش هل داد تا راه بیافته.

موتور و روشن کرد، جیمین همونطور که پشتش می‌نشست گفت
-عجله که نداری؟

-چطور؟

-یه لیست از هه رین دارم یه سری کتابه که میخواد، قبل از اینکه بریم کافه یه سر تا یه کتابخونه برو.

-باش.

چند شب پیش که موتورش و تعمیرگاه برده بود و مجبور بودن با جیمین پیاده از کافه برگردن، درحال برگشتن چشمش به ساختمون بزرگی با تابلو کتابخونه خورده بود که قبلا هیچ وقت متوجه اش نشده بود.
هم نزدیک بود هم بنظر بزرگ می‌اومد پس به همون سمت گاز داد.

از اونجایی که خیابون ها هنوز کمی خیس بودند و آدرس ساختمون و دقیق یادش نبود کمی آروم تر از همیشه میروند تا راحتر پیداش کنه، و طولی نکشید که چشم هاش چیزی و که دنبالش بود پیدا کردند.