Let Me Know // Jungkook FanFic

♤6♤

Sabah erkenden okula gittim. Amacım Danbiy'le konuşmaktı aslında. Ama okulda ne Danbi vardı ne de ondan bir haber alabilen. Bu durum hiç hoşuma gitmemişti. Hemen Yun'ın yanına gittim. Yun son umudumdu. Hemen sordum. Yun:

-Bu sabah yola çıkacaklar. Dün akşam Danbi söyledi.

O an hiç bir şey düşünmeden hemen okul kapısından dışarı fırladım. Aklımda gitmek için bir yer yoktu. Sadece ayaklarımın götürdüğü yere gidiyordum. Bir an duraksadım. Karşıma baktım ve karşıma Danbi çıktı. ne yapacağımı bilmiyordum. bir an boş bulundum ve:

-Biraz konuşabilir miyiz? dedim.

Üzgün ve bitkin bir ses tonuyla "evet" dedi. Birlikte yürümeye başladık. Evin önünden uzaklaşınca Danbi'nin ellerinden tuttum. Gözlerinin içine baktım:

-Gerçekten gidecek misin? dedim.

Bir süre cevap veremedi. Sanırım şaşkınlığını üzerinden atması uzun sürdü onun için. Bir süre sonra kendini toparladı:

-Evet ama...

Ne söyleyeceğini tahmin edebiliyordum. Hiç fırsat vermeden beni dinlemesini söyledim ve konuşmaya başladım:

-Danbi bak her ne kadar tartışsak da ben senin gitmeni istemiyorum. Uzun zamandır sana söylemek istediğim bir şey var. Ben senden hoşlanıyorum.

-Nasıl yani...

- Şöyle anlatayım her gece yatmadan önce seni düşünüyorum, sabah seni düşünerek uyanıyorum, okula gelirken seni düşünerek geliyorum, seni kıskanıyorum, seni görmeyince özlüyorum, kısacası "seni hoşlanmaktan öte seviyorum".

-Şey ne söylesem bilemiyorum.

-Bir şey söylemesen de olur. Ama gitme.

-Benim sana itiraf etmem gereken bir şey var.

-Söyle, hadi...

-Tamam bir müsaade et. Sanaa...

-Söyleyecek misin?

-Evet ama sanırım çok geç oldu artık.

-Hiçbir şey için geç değil.

-Peki öyleyse. Seni seviyorum.

Danbi'nin bu sözü üzerine diyecek bir şey bulamadım. Sadece sustum ve yağan yağmurun altında ona sımsıkı sarıldım. Ve o an dudaklarımdan tek bir kelime çıktı:

-Gitme.