Matmazel

Yangın

Eglantina günlük yazmaya bayılan bir insandı.Yaşadıklarını hep yazmak, okudukça hatırlamak isterdi.Bunu yapmak için gece Bell'i uyutur,ondan sonra rahat rahat yazardı.O gece biraz Robinetta ile sohbet etti.Robinetta babasına çok düşkündü bu yüzden Eglantina onunla babası hakkında konuşuyordu.Robinetta uyumak üzere odaya çekildi.Eglantina da Bell'i kucağına aldı ninnisini söylemeye başladı.Bellin yüzünde her zamanki gülümsemesi vardı, yavaştan gözleri Eglantina,kaleminin ucunu mürekkebe batırdı,yazmaya başladı.Mum alevinin ışığı kağıda vuruyor, sessiz odada sadece minik Bell'in nefes sesi işitiliyordu.Eglantina ayrıntı atlamamak için düşünürken pencereye doğru baktı, evi izleyen bir adam gördü.Önce ürktü, çünkü evde koruyabilecek bir erkek yoktu.Sonra kim olduğunu anlamak için pencereye yaklaştı.Ve kim olduğunu anlayınca direk kapıya yöneldi.Bu Nicholdü...
Üzerine şalını aldı, kapıya çıktı;

-Bay Nichol?

+Bayan Eglantina

-Neden buradasınız?

+Beni hep isterdiniz?

-Zamanında gelmeliydiniz bayım.

+Haklısınız bayan Eglantina

O an Eglantina sarılmak istedi,herşeyi unutup doya doya sarılmak...
Nichol elini uzattı, hadi dedi ve sarıldılar...
Eglantina 5-10 saniye sonra Nicholün ensesinde alev gölgeleri gördü.
Eve doğru başını çevirdiğinde evin yandığını gördü.
Hemen içeri koştu,Bell'in uyuduğu oda yanıyordu.
Ateşlerin arasına girdi,göremedi Bell'i.
Nichol geldi,diğerlerini kurtar dedi.
Eglantina çocuklarının uyuduğu odaya girdi, ağlayarak uyandırdı onları, alıp dışarı yöneldi.
Bu arada Nichol yastığı ateşlere vurarak söndürmeye çalışıyordu.Suyu döküyordu.Eglantina Bell'i arıyordu.Ve dakikalar sonra Nichol kucağında Bell ile dışarı çıktı.Bellin sol kolunda yanık vardı.Eglantina evin kapısını kilitledi,Bell'i mahalledeki hekime götürdü. Eglantina yavrusunun başında durmuş yüzünü okşuyordu.Bu yavrular ona Tanrı emanetiydi.