Ontdekt

Lisa

Nadat de schoolbel eindelijk was gegaan, liep ik snel naar buiten om mijn lunch te pakken en een plekje te vinden. 

Nadat ik onder de trappen een tweepersoons plekje had gevonden, appte ik Anna en hield het plekje voor haar vrij. Ik haalde snel mijn broodtrommel uit mijn tas (die Anna's plek vrijhield). Mijn blik ging van mijn broodje naar het felgele briefje die ik nog in mijn tas had gepropt. Een aantal letters waren te zien, de rest niet, doordat het gekreukeld was. Ik zuchtte en haalde het briefje eruit. 

Ik strook hem een beetje recht zodat het papiertje niet de hele tijd kromp. 

De woorden die met een zwarte permanent stift was geschreven spookten door mijn hoofd, maar toen ik Anna zag komen, haalde ik mijn tas weg en waren mijn gedachtes als sneeuw voor de zon verdwenen.

'Hey,' begroette ik Anna. 

'Hi,' groette ze terug. Ze ging zitten op de plaats die ik voor haar had vrijgehouden en bedankte me. 

'Wat is dat?' vroeg ze, wijzend naar het gele, gekreukelde briefje in m'n handen. 

'Niks,' stamelde ik. Ik probeerde haar blik te vermijden, maar ik voelde haar ogen zodanig in mijn rug prikken dat ik wel móest kijken. Haar blik liet me zien dat ze me niet geloofde, ze keek me ongeloofwaardig aan. 

'Even serieus,' zei ze en ik liet haar het gele papiertje uit mijn handen grissen. Een blik van verwarring keek van het briefje naar mij. 'Wat is dit?' 

Ik zuchtte. Er was geen ontkomen aan; ik moest het haar vertellen. Bovendien is ze mijn beste vriendin. 

'Vanochtend... vond ik thuis bij mij, een ring. En hij... hoewel hij niet echt van mij is,' zei ik en ik stak mijn hand waar de ring aan zat even omhoog zodat ze de ring met haar eigen ogen kon zien, 'heb ik hem wel om gedaan. "Wat kon er gebeuren?" dacht ik bij mezelf. Blijkbaar een heleboel. Je weet toch het incident tussen Rhana en de schilder, vanochtend?' vroeg ik aan Anna die aandachtig aan het meeluister was. 

'Ja..?' vroeg ze. 'Wat is daarmee?'

'Dat was niet een incident... De ring... toen het gebeurde... dacht ik dat hij behekst of zo was. Vooral toen ik die dreigbrief zag,' zei ik en ik wees naar het gele stuk papier die iemand in mijn locker had gezet. 'Maar, toen ik de gang op liep, vloog er met volle vaart een vliegtuigje mijn kant op. Op het laatste moment viel hij als een stuk beton op de grond.' 

'Dus die ring om je vinger kan je -als ik het goed begrijp- beschermen op een of andere manier?' ondervroeg Anna me. 

'Ja, dat klopt,' zei ik en ik keek even naar de ring die om mijn ringvinger zat. 

'Cool,' zei Anna en ze boog voorover om naar de ring te kijken. 'Wat zijn die... runen?' vroeg ze aan mij. 

'Geen idee. Ik weet wel dat zodra ik de ring gebruik, dat hij begint te gloeien. Ik probeerde hem uit het zicht te zetten door hem in mijn jaszak te zetten, maar hij scheen er gewoon doorheen,' concludeerde en vertelde ik aan Anna die gefocust naar de ring keek. 

'Mag ik hem aanraken?' vroeg ze. 

'Tuurlijk,' zei ik en ik keek hoe ze de runen bestudeerde door er met haar vingers over heen te glijden. 

Mijn blik ging van Anna naar de nieuwe jongen, Martin, die in het niets op de trap stond, en -voor mijn gevoel- onze richting opkeek.  Hoe lang stond hij daar wel niet? Zou hij iets gehoord hebben? Zou hij iets weten over de ring? 

De manier hoe hij keek... achterdochtig en angstig. Alsof de ring de duivel was die erin verstopt zat. Alsof hij de ring... kent. 

'Ik vraag me af waar dat licht vandaan komt.' Anna's stem haalde me weer terug in het heden en weg van mijn gedachten. 

'Ja... Dat vraag ik me ook af,' en ik boog net zoals Anna ook voorover om de ring en de gloed die hij uitstraalde beter te bekijken. Toen ik mijn hoofd omdraaide, om te kijken of Martin nog aan het kijken was, was hij verdwenen. 

Creepy guy. 

'Wat is er?' vroeg Anna. 

'Niks, ik keek of er iemand nog aan het kijken was,' antwoordde ik. 

'Nog aan het kijken was?' vroeg Anna achterdochtig, net zoals hoe Martin naar de ring keek. 

'Ja, een nieuwe jongen bij ons in de klas, Martin, stond op de trap.' 

Anna keek naar de trap en ik volgde haar blik. De manier hoe Anna reageerde... 

Ach joh, waarschijnlijk is ze bang dat iemand zo een roddel gaat verspreiden. Dat ik nog met een Lord of The Rings speelgoed ring (van mijn kinderachtig zusje rondloop). 

'Hoe ziet die Martin eruit?'