Ontdekt

Lisa

Ik voelde een gloed door me heen trekken die ik niet kan beschrijven. 

Ik bestudeerde de runen nog een keer die fel begonnen te schijnen. Dit leek (in tegenstelling tot mijn zusjes Lords of The Rings ring) niet op speelgoed dat je in een handomdraai van de Intertoys kan halen, dit leek... echt. Mijn blik ging van mijn vinger naar mijn pols, naar mijn horloge die me doordrong dat ik echt snel moest gaan fietsen. 

Ik zette mijn handen weer aan het stuur en mijn benen gingen automatisch trappen. Met mijn gedachten bij de ring reed ik verder, naar school. 

...

Toen ik bij de fietsenstalling kwam zag ik mijn rivaal met een nieuwe fiets op het schoolplein pronken. Aan haar gezicht te zien leek ze te genieten van alle leerlingen die naar haar fiets keken, vol jaloezie. 

Ik keek naar mijn eigen fiets die op de meeste plekken aan het roesten was. Ik zuchtte bij de gedachte dat Rhana alles kreeg wat ze wou. Haar ouders waren stinkendrijk en ze leefden in een villa met een giga grote tuin. Ze schept er vaak over op: dan vraagt ze wat de oppervlakte is van ons terrein en gaat ze het vergelijken met dat van haarzelf. 

Ik stak de sleutel van mijn fiets in het roestige slot en draaide met kracht aan het roestige stuk metaal. Wonderbaarlijk genoeg was hij in één keer op slot. Normaal doe ik er vijf minuten over om hem op slot te krijgen, maar dit keer was het anders. Was het misschien het werk van de ring? Of overdrijf ik en was het gewoon stom geluk? 

Ik zuchtte, zette de sleutel van mijn fiets in mijn broekzak en liep langs het oude schoolgebouw. Net zoals bij mij in de straat, kreeg het schoolgebouw een nieuwe laag verf. Er werd extra witte verf over de bakstenen geschilderd aangezien het er niet meer uitzag. 

Ik keek hoe een schilder met een tien meter lange ladder nar boven klom, om de laatste gedeeltes van het gebouw wit te verven. 

Ik kreeg een akelige gedachte toen ik Rhana een aantal meter verwijderd zag staan, te showen met haar kleurrijke fiets. 

Wat als die fiets ook een nieuwe kleur kreeg? 

Ik haalde de gedachten snel uit mijn hoofd, dat was niet de soort persoon die ik wil zijn. Maar het duiveltje die aan mijn schouder stond toe te kijken, begon al te grijnzen. 

De gedachte wou maar niet weggaan, alsof de gedachte een eigen wil had en wou blijven in mijn gedachtegang. 

Ik schrok toen de schilder niet alleen de verfpot liet vallen ( :0 ), maar ook struikelde. Hoewel hij zichzelf nog net had kunnen redden, begonnen een aantal studenten te schreeuwen, sommige renden zelfs weg (ik wist dat mijn klas dramatisch is, maar zo!). 

Toen de schilder tot stilstand was gekomen, ging mijn blik naar de verfpot die nog steeds aan het vallen was. Tot mijn verbazing ging hij in een boog naar de fiets van Rhana toe en bleef hij aan de rechterkant van het stuur bengelen als een klein kind in Monkey Town. 

Rhana gilde het uit. Haar schreeuw veranderde langzamer hand tot gehuild en gekrijs dat steeds afwisselde. 

Opeens kwam een mentor naar buiten rennen, helemaal gestresst van het gekrijs (en gehuil). 

'Wat is hier aan de hand?' blafte hij streng (hij heet Rick Hond).

'Die piepschilder *gesnik* heeft mijn nieuwe fiets kapot GEMAAKT!' jankte Rhana en ze wees vol afschuw naar de schilder die bijna was gestruikeld. 

'Pardon?' hoorde ik de mentor zeggen. Ik volgde zijn blik die -tot mijn verbazing- niet naar de schilder keek, maar naar Rhana. 'Mevrouw Zweers, zo praat wij niet! Naar mijn kantoor, nu meteen!'

'Maar mijn fiets,' jankte Rhana weer om haar fiets, waar witte verf van afdroop. 

Ik keek van haar fiets naar de ring, die nog meer glom dan eerst. 

Wat was die ring om mijn vinger??