Kiedy patrzę w swoję oczy w lustrze,
Widzę jak wpatrują się we mnie,
Widzą mnie jak pustą kartkę papieru,
Pytają się kiedy odzyskają cały stracony czas,
Nie wiem czy jeszcze jest na to szansa,
Czemu nagle znika moja twarz w lustrze,
Zaczynam widzieć pustkę i smutek,
Wszystko jest nagle bez wartości,
Nawet złoto przestaje być złote,
Staje się szare, brudne i nijakie,
Wszystko staje się również puste,
Płaskie bez żadnej głębi wewnątrz,
Czy takie jest życie? Bezuczuciowe?
