Unicode
သူ့ရဲ့သိန်းငှက်လိုမျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကို မာန်ပါပါ တွန့်ချိုးပြီး ရှေ့ကလူကို မမှိန်မသုန်စိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။
မျက်နှာကိုမမြင်ရခင်က ဒေါသထွက်နေဆဲစိတ်တွေဟာ ဒီလူ့မျက်နှာမြင်လိုက်ရတော့ ပျောက်သွားသလိုလို....။
သူက သူ့မိသားစုနဲ့ရန်ဖြစ်လာပြီး စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဂျုံခင်းထဲလာထိုင်နေခြင်း။
သူ့ဘ၀မှာအရမ်းအဆင်ပြေခဲ့တယ်။ အစစအရာရာ လိုတိုင်းရခဲ့တယ်။ လူတိုင်းက အားကျပါချည်ရဲ့ဆိုတဲ့ဘ၀ကို သူပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။
ဒါတွေအားလုံးက သူ့ကိုစိတ်ကျေနပ်စေတယ်။ ဒီနေ့မတိုင်ခင်ထိပေါ့။
သူအရာအားလုံးကို လက်တွေ့ကျကျမြင်ကြည့်ဖို့ကြိုးစားရတော့မယ်။ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျရှာဖွေခြင်းရဲ့ ရလဒ်ကိုလဲသင်ယူရတော့မယ်။
ဒီလိုအတွေးနဲ့ ဒီနေ့ကစပြီး သူ့ရဲ့အမြင်အာရုံကို တစ်ဆုံးဖွင့်လှစ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
သူသစ်ပင်ခပ်ကြီးကြီးကိုရှာပြီး ထိုအပင်ခြေရင်းမှာထိုင်ကာ ပင်စည်ကိုကျောမှီရင်းထိုင်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ချလိုက်ပြီး အေးချမ်းစွာ အနားယူနေတယ်။ ဒီလိုနေရာမှာတော့ ဆူညံသံတွေမရှိလောက်ဘူးမလား....။
ဒါပေမယ့်....
သူ့ရဲ့နောက်ကျောဘက်ဆီမှ တစ်စုံတစ်ရာကို မကျေနပ်စွာ ပြောနေသံကိုကြားလိုက်ရတယ်။
အစပိုင်းတိုးညင်းပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းကျယ်လောင်လာတယ်။
ဒါကသူ့ဒေါသကိုဆွနေတာပဲ။
နောက်ဆုံး ငိုသံတစ်ချို့ကပ်ပါလာတယ်။ သူသာ ဘာမှမပြောရင် ဒီနေရာမှာတင်ငိုချတော့မယ့် သဘောရှိနေတယ်။
မှိတ်ထားတဲ့မျက်လုံးတွေဖွင့်ကာ စိတ်ကိုလျှော့ရင်း ပင်စည်နောက်ကျောဘက်ကို လှည့်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။
"ကျေးဇူးပြုပြီးတိတ်တိတ်နေပေးလို့မရဘူးလား"
"ဟင်"
သူပြောလိုက်တော့အံ့အြသွားပုံရတဲ့ ကောင်လေးက ဖြူဖွေးဖွေး ပန်းလေးတစ်ပွင့်လိုမျိုး။
