Unicode
အသက်ရှူမှားလောက်အောင်ကို ရင်ခုန်မိတယ်ဆိုတာမျိုးက ဘယ်လိုမျိုးလဲလို့ Jungwonအမြဲတွေးတောကြည့်ခဲ့ဖူးသည်။
တစ်နေ့မှာတော့ သူဟာ ဘွားဘွားအယ်လီနဲ့ဈေးကိုလိုက်သွားရင်း ပုံတူပန်းချီတစ်ချပ်ကိုတွေ့ခဲ့ရသည်။
"ဘွားဘွား အဲ့အကိုချောချောလေးကဘယ်သူလဲဟင်"
"အို...ဒါက ဘွားတို့တိုင်းပြည်ရဲ့ မင်းသားငယ်လေးလေ"
"အကိုကတအားကြည့်ကောင်းတာပဲနော် သားလဲကြီးလာရင် ဒီအကိုလိုဖြစ်ချင်တယ်"
"ဖြစ်ရမှာပေါ့ကလေးရယ်"
"အပြင်မှာတွေ့ဖူးချင်လိုက်တာနော်"
"ဒါတော့မဖြစ်နိုင်ဘူးထင်ပါ့ မင်းသားလေးက တို့လို မှော်ဆရာတွေကို သိပ်မုန်းပဲတဲ့"
"ဘာလို့လဲဟင်"
"မြေးက ငယ်သေးတယ်ကွယ် ကြီးလာရင်ဒီအကြောင်းတွေကို ပြောပြပါ့မယ်ကလေးရယ်"
"ဟုတ်"
"အခုဒီပုံတူကိုချင်သလား"
"ဟုတ်ဟုတ် လိုချင်တယ်"
"ဘွားဘွား၀ယ်ပေးမယ်နော်"
အဲ့သည့်ထဲက ငယ်ရွယ်သေးတဲ့ Jungwonဟာ မင်းသားရဲ့ပုံတူကိုကြည့်ရင်း အားကျမှု မြတ်နိုးမှုတို့ဖြစ်ခဲ့ရသည်။
မင်းသားအသက်တစ်နှစ်ကြီးတိုင်း ပုံတူတွေထွက်ခဲ့ပေမယ့် အရွယ်ရောက်ခါစမှာ ပုံတူတွေကပျောက်ဆုံးခဲ့ရသလို မင်းသားကိုမြင်ဖူးသူလည်းမရှိတော့။
သူဆယ်ကျော်သက်ဖြစ်လာတဲ့အခါမှာ သူ့ရဲ့နှလုံးသားကိုဖိကိုင်ရင်း မေးမြန်းကြည့်ခဲ့ပါရဲ့။
သိလိုက်ရတာကတော့ သူဟာမင်းသားကို သဘောကျခဲ့တယ် ရိုးရိုးတန်းတန်းမဟုတ်ပါပဲ ပိုင်ဆိုင်ချင်ခဲ့တာ သူ့အပိုင်လို့ဖြစ်စေချင်ခဲ့တာ။
ဟင် ဒါကလူတွေပြောနေကြတဲ့အချစ်ဆိုတာပါပဲ။ မသင့်လျော်ဘူး။ မင်းသားဟာသူနဲ့ အမျိုးအနွယ်တူ ယောကျာ်းသားတစ်ယောက်ပါ။ ပြီးေတာ့ မှော်ဆရာတွေကိုလည်း သိပ်မုန်းသည်လေ။ အမျိုးမျိုးငြင်းဆန်ခဲ့ပေမယ့် ခံစားချက်တွေကတွန်းလှန်ပစ်လို့ လွယ်ကူမနေဘူးမလား။
