‼️DEPRESSION‼️(ON-GOING)

1: Bad Day.

Semester break namin ngayon, ang totoo niyan mas gusto ko pa na laging may pasok ako. Sa pagkakataong 'yon, hindi ko mararamdaman na mag-isa ako.

Napasilip ako sa aking bintana, napaka-kulay ng kalangitan. Hinihiling ko nang taimtim kung pwede na ba ako nito kunin. Ngumiti ako ng mapait dahil sa aking naisip.

"Sinabi ko na nga sa'yo na malas ang babaeng anak, anong ginawa mo? Tinuloy mo pa rin ang pagbubuntis mo!" I heard my dad shouted at mom. Kung pwede nga lang na hindi na lang ako nabuhay, siguro mas ayos 'yon.

Hindi naman kami chinese pero ang paniniwala ng aking ama na malas ang babaeng anak ay hindi ko alam kung saan niya nakuha.

My brother arrived I guess because the argument shut. I decided to go down and eat.

"Ang anak ko talaga, kahit summer class ay pumapasok for extra learning." Gusto kong isigaw na gusto ko din, but you didn't let me!

My anger turns to silence instead because I knew there was no used. Hindi ako mananalo, in the end ako pa ang masamang anak. Alright, I'm already used to it. Pero pala kahit sabihin mong sanay ka na masakit pa rin.

My classes started, here I am with my feelings. I'm floating with happiness, so much friend and books. Sarap mabuhay!

Eto na naman sa Introduce yourself na 'to. Kailangan ba na kahit kolehiyo ay magpakilala pa rin? Huminga ako ng malalim bago pumunta sa harapan.

"Uhm. I'm Samantha Duchess Ruiz, 19 yrs of age, thank you.

I immediately take a sit after my simple introduction. Ang daming mga tanong, kaano-ano ko daw ba yung Gwapo na matangkad sa isang university. Well he's my brother. Hindi na lang ako sumagot at ngumiti na lang.

Ang sarap siguro sa pakiramdam na may matatawag kang kuya o kapatid. Sana, balang araw makita mo din ako, kuya. Sana.. I heavily sighed and focus my mind in positive things and memories.

Author's Note; Grammatical errors ahead.