Lies Between Us

Chapter 18

Chapter 18: I like you

I let out a long heavy sigh before reaching the sketching pad on the table. Wala pa akong ginagawa pero para'ng pagod na pagod na ako. My body we're not cooperating with me. Kinusot ko ang mata ko at humikab. I'm stretched my both arms upwards. I opened the glass window on my room. Ang malamig na simoy ng hangin ay agad sinalubong ng mukha ko.

Sumabog ang magulo 'kong buhok. I breathe in, enjoying the cold wind on my skin. Nakarinig ako ng kaluskos sa labas na nakapagpaalerto sa 'kin. Luminga-linga ako sa paligid ngunit wala namang nakitang tao. Nang makatanggap ako ng death threat ay naging paranoid na ako. Pakiramdam ko palaging may sumunod sa 'kin. Hindi na nga ako makapagtrabaho at makatulog ng maayos dahil doon. 

Napahinga naman ako ng maluwag nang makita si Manang Faye na lumabas sa likod ng malaking narra na may bitbit na walis tingting at dust pan. She's just swiping the dried leaves. Sinarhan ko ang bintana at niyakap sa dibdib ang sketching pad at pencils. Marahan ang mga yapak ko na umalis sa aking silid.

"Magandang umaga, Señorita!" The old lady greeted me and bowed her head.

"Good morning din po!" I greeted back.

Nagtungo ako sa balcony sa likod ng aming mansion para mas makafocus sa pagdrawing. At isa pa nakakagaan kasi ang mga puno roon na halos berde lahat ang nakapalibot. Umupo ako sa isang silya at inilagay sa ibabaw ng mesa ang mga dala. The scenery is so very beautiful. It feels like you are in a paradise.

Pinasadahan ko ang kabuuan ng tanawin napapalibutan iyon ng mga puno at bulaklak. Ang mga kulay pulang rosas ay para'ng inaakit ka na damputin mo sila. Binuklat ko ang sketching pad na hawak. Nagsimulang gumalaw ang kanang kamay ko para gumawa ng linya.

Pinahid ko gamit ang kabilang kamay ang pawis na tumatagaktak sa aking noo. Isang beses ko pang pinasadahan nang tingin ang gawa bago napapalakpak ang kamay. Napangiti ako, pinagpagan ko ang pad upang mawala ang iiilang butil na dumi gawa ng lapis at pastel. 

Akala ko hindi ko na iyon matatapos sapagkat nahirapan ako na iguhit ang nais 'kong disenyo. Isa iyong kulay light peach na asymmetric jumpsuit. Mga iba't ibang uring jumpsuits ang naisipan ko na gagawin ngayon sapagkat isa iyon sa mga in demand ng customers and I also like wearing them.

Most of the model and business woman usually used or preferred jumpsuit. Dalawang disenyo pa lang ang nagagawa ko sa ngayon ang isa ay wrap jumpsuit naman.

Napatigil ako sa inuupuan nang nagsimula magpatak ang ulan sa kamay ko. Napatanaw ako sa kalangitan, natatakluban iyon ng mga ulap kaya biglang dumilim. I quickly picked up my things. Mabilis ang mga yapak ko na pumasok sa loob ng mansyon.

"Kanina ka pa namin hinahanap Sly, nasa balcony ka lang pala. Hindi ka pa nakapag tanghalian ah?" Si Manang Faye iyon.

Sa lahat ng kasambahay namin si Manang lang talaga ang may lakas ng loob na tawagin ako sa pangalan ko. Most of them  to called me señorita or ma'am. Okay lang naman sa 'kin kahit tawagin ako sa pangalan ko lang. 

May hawak siyang trey na may laman na mga labahan. "Hindi ko po namalayan ang oras nawili ako sa pagguhit Manang. Look of what I've drawed oh." I giggled.

Hinarap ko sa kan'ya ang sketching pad at binuksan iyon para makita n'ya ang mga desinyo.

"Ang galing-galing mo na talaga gumuhit. I'm so proud of you!" papuri n'ya sa'kin and smiled slightly.

Ngumuso ako. "Thank you Manang Faye!" sinsero 'kong sinabi.

"You're one of those people who inspired me that's why I'm doing good day by day."  She hugged me tightly kaya napayakap rin ako sa kan'ya.