Lies Between Us

Chapter 14

Chapter 14: Bloods

Nilinis muna ng nurse ang kamay ko bago nilagyan ng dresser. Nahuhuli ko pa minsan ang palihim na sulyap n'ya kay Clate na nakatayo sa gilid ng kama ko kaya napapatikhim na lang ako kapag tumitigil  siya sa ginagawa. Ang lakas talaga ng appeal ng lalaking 'to kahit sa mga high school ay nabibighani n'ya.

Ngumiti sa akin ang mestizang nurse at saka inayos ang medicines kit sa isang lalagyanan. "Okay na po 'yong sugat n'yo sa kamay ma'am at 'yong fractures naman ipahinga mo  lang ng tatlong araw gagaling din 'yan," saad n'ya, nakita ko pa ang pagtingin n'ya sa lalaki.

"And so? Just leave okay so I will be fine," pagtataray ko at itinaas ang kanang kilay. I witnessed how she gulped of my remark. Yumuko ito sabay labas ng silid.

Hindi ko alam kung bakit may namumuong kung ano sa 'kin. I feel annoyed with her presence and I don't know why!

"What did you do?" He took a steps to close the door.

Nagkibit-balikat ako maingat akong humiga sa kama hindi pinansin ang kan'yang sinabi. Tumalim ang tingin ko sa likod n'ya. Tsk! I didn't do anything! Sinabi na 'yon ng doctor kanina ba't n'ya pa uulitin? Gusto n'ya lang tumagal dito eh para landiin ka! Itinakip ko ang kumot sa aking katawan na hanggang bewang at tumalikod sa kan'ya.

"I'm asking you Yvinisse! Did you know how embarrassed she is? I don't know what is going on with you but don't raised your brows at her, she just doing her job," sigaw n'ya sa malamig na boses ngunit bakas roon ang kan'yang galit.

I glared at him.

Tumaas ang dugo ko nang marinig ang binaggit n'yang pangalan. Why all of my nicknames, why he call me that name? At bakit ganito na lang siya magreact? May gusto ba siya sa babaeng 'yon? Napangiwi ako he has a bad taste in choosing his girl then.

I greeted my teeth. Marahas 'kong tinanggal ang kumot na nakabalot sa aking katawan. Bumangon ako sa hinihigaang kama kahit ramdam ko ang pagkirot ng kamay ko. Tumayo ako mula sa kama at nilapitan siya.

"Don't you fucking call me that!" nanginginig 'kong sigaw sa kan'ya. My anger voice roared inside the hospital room. I was breathing hard. Napahawak ako sa dibdib ko at sunod-sunod ang paghinga. 

Napaawang ang kan'yang labi na tila gulat na  gulat at litong-lito sa naging reaksiyon ko. Nagpataas-baba ang aking dibdib dahil sa nararamdamang galit. Nakita ko ang paglunok n'ya ng laway at paggalaw ng kan'yang adams apple. 

Nakakabinging katahimikan ang namayani sa loob ng kwarto matapos ko siyang sigawan. Hindi siya nagtangkang magsalita kaya napatikhim ako upang basagin ang katahimikan.

"Uuwi na ako," sabi ko at saka tumalikod hindi na siya nilingon pa. Paika-ika akong naglakad paalis.

Napatigil ako sa paglalakad ng marinig siyang magsalita. "Your hand is bleeding, let me treat it first," saad n'ya sa mahinahong tono.

Napadako ang paningin ko roon hindi ko na namalayan na dumurugo na pala iyon. Nabalot na ng dugo ang dresser na nakabalot doon.

Unti-unti akong nakaramdam ng hapdi ngunit ipinagsawalang bahala ko na lang iyon upang ipakita sa kan'ya na ayos lang ako. I move my head to face him. Umiling ako.

"I'm fine, don't worry about it," sambit ko at nagpakawala pa ng isang tipid na ngiti sa kan'ya sa kabila ng kirot na iniinda sa kamay ko.

Bakas sa kan'yang mukha ang disgusto sa desisyon ko na umuwi sa bahay. Batid ko  gusto n'ya akong pigilan pero napatango na lang din ito sa 'kin marahil guilty sa ginawa kanina. Dapat lang ipinagtanggol na n'ya nga 'yong babae tapos sinigawan n'ya pa ako at tinawag sa pangalang 'yon.