Hepimiz çok yorulmuştuk. Maddi olarak da manevi olarak da... Annem serbest bırakılalı 1 ay olmuştu her gün her saat annemin bize yaptıkları artıyor ve bu bizi bıktırıyor. Ben Eylülü tehlikeye atmamak için Eylülün evinden uzak bir yere taşınmıştım. Ara ara gelip beni kontrol ediyor,hal hatır sorup çok oyalanmadan gidiyor. Bence böyle en iyisi çünkü Eylülün çantasından,cebinden,yastığın altından,yerde vb. hep notlar çıkıyor. Mesela notlarda "Elvin ile iletişimi kes yoksa ona çok kötü olur!" yazıyor. Saçma gelse de korkuyorum çünkü o kadından her şey beklenir! Neyse dolaptaki dünden kalan yemeği çıkarttım,ısıttım ve yemeye başladım. Yani ben yaptım diye söylemiyorum ama tek kelimeyle MÜKEMMEL... Yemek bittikten sonra televizyonu açtım ve sabırsızlıkla beklediğimiz diziyi açtım. Evet beklediğimiz dedim çünkü Eylulde izleyecek...
Sabah saat:6.30
Çok geç kaldım çok geç kaldım okula çok geç kaldım!
-Ya tamam sus artik cabuk ol bende geç kaldım stres yapma! Bu ses telefondaki eylülün sesiydi tahmin etmişsinizdir zaten.
- tamam sakinim,sakinim derin nefes allll verr tamam sakinim.
- şükür hadi hemen o evden çık dedi ve yüzüme kapatti...
Hemen onun dediğini yaptım,aşşağığa indim. Bir dakika kalp krizi geciricem sanırım! Annem tam karşımda duruyordu! Beni nereden buldu eylül hariç kimse benim evimin yerini bilmiyor!!!!
-Bişey mi oldu niye uzaylı görmüş gibi bakıyorsun kızım? Dedi bana kızım dedi bana kızım dedi bana kızım dedi kafayımı yiyorum ben ne oluyor bana? "Bana kızım deme" dedim ve kaçmaya başladım...
