Eylül: Anne ben Elvinlere gidiyorum. Onu çok merak ettim. Zaten okula da gelmedi aramalarına da cevap vermiyor. Onu çok merak ediyorum ona bakıcam ve biraz durup geri geleceğim.Dedim ve annem bana "Tamam çok dikkatli ol kızım, eve geç gelme!" yanıtını verdi onu kısaca yanıtlayarak evden çıktım. Bir taksiye bindim 10 dakika sonra Elvin in evinin önündeydim.Binaya girdim ve en üst katta olan Elvinin evinin önündeydim.Kapıyı 4,5 defa çaldım fakat ne içerden ses geliyor nede kapıyı açıyor. Elvin bak kapıyı açıyor um diyerek bağırdım ve kapıyı kendi anahtarım la açtım. Evet tahmin etmişsiniz dir Elvinin evinin anahtarı yedek olarak ben de de var. Kapıyı açtım ve birkaç kez Elvin diyerek bağırdım. Evde her yere baktım sadece bir yer kalmıştı yatak odası! Kapı sıkı bir şekilde kilitlenmiş ti fakat bunu kendisi kilitleyemez çünkü dışardan kitlenmişti.Kapıyı uzun uğraşlar sonucunda bildiğim bir taktik ile kırdım ve görmez olaydım.Elvin yerde kanlar içinde yatıyordu. Bembeyaz buz olmuş tenine ağlayarak dokundum. Yerde bir not vardı el yazısı ile yazılmıştı. Hemen aldım ve notu okunmaya başladım. Notta "seni görebiliyorum" yazıyordu.Kim ne olduğu benim umrumda değil. Sadece polisi aradım ve Elvinin başında ağlayarak beklemeye başladım. Çok kotu duruyordu. Hayattan yer şeyi beklerdim ama Elvini kanlar içinde görmeyi beklemezdim.15 dakika sonra polisler buraya gelmişti. Etrafı incelemeye başlamışlardı hiçbir iz ve kanıt yoktu. Ve ben hala olayları ağlayarak izliyordum. Annemi ve babamı aradım onları buraya çağırdım. Onlar gelmişlerdi hep birlikte karakola ifade vermeye gittik. Onlar bu olaylardan uzaktı. Bu yüzden benim ifadem alınacaktı. İfadem alındı ve bitti ben hala olayın şokundaydım...
