/ CHANMİN

~18~

Seungmin Chan ın kucağında hem  çok ağladığı için hem de Chan ın baş döndürücü kokusundan dolayı mayisip uyumuştu. Chan hâlâ onunla konuşurken uyanmamasi için susup izlemeye başladı. Miniciksin Seungmin. Diye geçirdi içinden. Biraz daha izleyip yatağa yatırmaya karar verdi. Dikkatlice bacaklarindan ve belinden kavrayıp oturdukları yatağa yatırdı. Üzerini örtüp yatağın etrafını toplaması için yoongi yi çağırdı.
Fısıldayarak konuşup
"Yatağın etrafını toparla batacak bir şey kalmasın, ve sessiz ol"

"Tabi efendim"diyerek sessizce onayladı. Chan çıktıktan sonra yoongi etrafı toplamaya başladı.

Topladıklarını çöpe attıktan sonra tam çıkacakken durdu ve geri döndü.
Yatakta uyuyan çocuğa yaklaşıp kısa bir süre izledi. Bakışları üzüntülü değil, acıyarak değil,kin ile nefret ile bakıyordu...

Ondan ne kadar nefret etsede ona denileni yapmakta zorlanıyordu. Yanına daha fazla yaklaşıp tamamen uyuyup uyumadigini kontrol etti. Nefesleri düzenli geldiği için uyuduğuna emin olmuştu. Uyanık olsaydı nefesleri hızlanırdı bu yakınlıktan.

Yoongi kapıyı kontrol edip elini cebine soktu.

Cebinden çıkardığı beze verilen ilacı damlatıp Seungmin e doğru yaklaştı. Hâlâ tereddutteydi. Ne kadar kin beslesede hâlâ tereddüt ediyordu.

Bezi tutttugu elini zorlayip uyuyan çocuğa doğru yaklaştırdı. Elleri titriyordu. İlk kez elleri titriyordu.

O sırada Chan yoongi ye bakmak için yukarı çıkmıştı. Çünkü bu kadar gecikmesi normal değildi. Merdivenlerden tek tek çıkararak ilerledi. Kapının önüne gelince yavaşça açıp içeri girdi. İçeride hic kimsenin olmamasına şaşırmıştı açıkçası.

Seungmin hâlâ uyuyordu ancak yoongi ortada yoktu. Aşağı indiğini düşünüp bosverdi.

Bir kaç saat sonra Seungmin i kontrol etmeye gitmişti. Acıkmış olmalı diye yemek yemeye cagiracakti. Odaya girdiğinde Seungmin hâlâ uyuyordu. Buna şaşırmıştı. 7-8 saat uyuyacağını düşünmemişti. Arada kontrol etsede dinlenmesi için uyandırmamıştı. Yanına gidip yatağa oturdu. Sakin bir ses tonuyla konuştu

"Kopekcik bu kadar uyku yetmezmi?"

Seungmin de herhangi bir kimildama olmadığı için sesini birazcık netlestirip konuştu

"Seungmin hadi kalk acikmissindir... Seungmin kalk artık çok uyudun hadi"

Çocuk biraz kıpırdanıp gözlerini ovalayarak açtığında karşısında Chan ı görünce irkilmişti. Chan onun bu tatlı haline gulumseyip yataktan kalktı.

"Hadi gel"

"Nereye?" Uykulu halde sorduğunda Chan ona bakmadan konuştu.

"Yemek yemeye?"
Dediğinde yataktan kalktı. Geri çekilip önden gitmesini sagladigida arkasından yol aldı.

Mutfağa gittiklerinde Seungmin kendini bir sandalyeye attı.
Chan kararsizca yönelttiği soru ile ona bakmıştı
"Uhmm ne pişireyim yani ne istersin?"

"Fark etmez" sesi kırgın çıkıyordu hâlâ o günü aklımdan cikaramamisti.

"Kopekcik hiç yardimci olmuyor, et pisiriyorum?"

"Fark etmez dedim ya neyi soruyorsun" diyerek pencereden dışarı bakmaya başladı.

Chan yemeği yaptıktan sonra tabaklara paylaştırıp masaya koydu.
Seungmin önüne konulan yemekten yiyebildigi kadar yiyip kalkmıştı ki Chan konuştu

"Biraz daha yemelisin, zaten çok zayifsin"

"Doydum?"

"Olsun biraz daha ye"