Güzel Sevmek

Adın Geliyor Aklıma

Hiç mi acı çekyecekti canım? Niye bu kadar eylemsiz kalıyor kalbim?Kırılmalıydı, acımalıydı, kanamalıydı.Yanmalıydı canım da, sessizce ağlamalıydım.Kimse bilmemeliydi ama.Öğrenmemeliydiler, duymamalıydılar.Gizli kalmalıydı tüm hislerim.Gözleri gelince aklıma tebessüm etmeliydi dudaklarım Anmalıydım geçmişi ve defalarca şükretmeliydim Rabbime! Kalbim ne güzel bir sevgiyle nasiplenmiş, ellerim hic bırakmayacak ellerle kenetlemiş.Hayaller en güzel insanla kurulmuş. İşte bazen ismin geliyor aklıma.Suçluyor kalbim.Azıcık yanıyor canım hepsi bu.Geçiyor sonra...Evlerinin önünden geçerken bakmıyorum balkonlarına.Görürüm diye umut etmiyorum.Belki de görmekten korkuyorum.Çünkü görürsem, kapatmaya çalıştığım her yara büyüyecek.Canımdan can gidecek.Kalbim öyle bir alacak ki ipleri eline, grur akıl mantık kalmayacak.Ve tüm vekillerim kalbimin verdiği hükmü giyecek.Giyecek de tamamen esir olacak adım.Tamamen mecbur. İşte bazen nerdedir diyorum.Sonra yanıma değil işte gerisi mühim değil diye düşünüyorum.Ve acıyorum bir kaç kitap karalayıp duruyorum. İşte kendisi kalbime düştüğünde adlı adımda düşüyorsa çayıma tuz katıyorum.Sonra bu çay da içilmez deyip geçiyorum.Tuzlu çay icilmezse yalancı adamada sevilmez ki.Alım konuşuyor işte, bir de şu kalbim aklımı dinlese. Dinlemeyecek hic bir zaman.Ben dinletemeyeceğim.Ama bir gün kalbim kendisi bulacak doğruları.Kabullenecek ve benimseyecek.Ama o zamana kadar cok canı yannicak. Kanayacak yarıları, sonra kabuk tutacak. Neyse ...Hepsi bu işte.Adın geliyor aklıma.Çakma tuz katıyorum.Icilmez deyip bir köşeye bırakıyorum...