บทสรุป มาร์ค แมน แมน

518 31 9
                                    

ผมทำให้มาร์คต้องตกเครื่อง เพราะผมดันไม่สบาย ตลอดระยะเวลาที่ผมอยุ่ รพ มาร์ค คอยช่วยเหลือดูแลผมทุกอย่าง จนอดคิดไม่ได้ ว่ามันคือมิกิจำแลงมารึเปล่า

ตอนนี้ผมเลิกอัคติกับมาร์คแล้ว เป็นไงก็เป็นกันล่ะคราวนี้ และผมไม่ได้ไป รร มาหลายวันแล้ว แทบจะเป็นเดือนเลยก็ว่าได้

ผมอย็่ใกล้มาร์คมากขึ้น ทุกวัน ทุกวัน จนผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังแอบรักใครบางคนอยู่


"โอ้ยยย!!!!" เสียงมาร์คกำลังทำกับข้าวอยู่ห้องผม มันร้องมาจากในครัว ผมรีบวิ่งไปดู

"เป็นอะไรน่ะ?" ผมถาม

"เจ็บๆๆ โดนน้ำมันกระเด็นใส่"

"มานี่ ฉันจะสอนนายเอง ไม่ได้เรื่องจริงๆ" จะว่าไปมาร์คมันเหมือนมิกิด้วย ก็เรื่องทำอาหารนี่แหล่ะ มาร์คมันทำไม่เป็นเลย มิกิก็เหมือนกัน

ผมจับมือมาร์คที่กำลังจับตะหลิวอยู่ ค่อยๆจับมือมาร์คอีกที สอนให้มาร์คกระจายไข่ดาวออกเป็นวงๆ มาร์คมือแข็งมาก ผมจึงต้องจับแรงๆ

"มืออ่อนๆหน่อยสิ" ผมตะหวาดมาร์คเล็กน้อย แต่มาร์คก็ยังเหมือนเดิม ผมเริ่มจะรำคาญแล้ว ผมจึงอ้อมไปข้างหลังตัวมาร์ค มันตัวเล็กมาก อ้อมไปจับด้ามกระทะให้อยู่นิ่งๆ จมูกของผมมันเกือบจะแนบชิดกับ ใบหูของมาร์ค

"ต้องทำอย่างงี้" ผมพูดเบาๆและมาร์คก็พยักหน้าตาม

"ดีมาก สวยงามมาก" ผมบอก ไข่เจียวกำลังจะสุกแล้ว

"ฉันทำอาหารเป็นแล้ว!!!" มาร์คมันดูท่าทางดีใจมาก หันหน้ามาหาผมพอดี จังหวะนั่นผมก็ก้มหน้า ยื่นไปดูไข่เจียว แต่กลายเป็นว่า เราทั้งคู่ต่างจ้องตากันและกัน

แววตาของมาร์ค ช่างเหมือนมิกิมาก

มาร์คก็ยังจ้องหน้าผม ผมเลื่อนสายตาลงมาระดับริมฝีปากของมาร์ค มาร์คกำลังกัดริมฝีปากอมชมพูของตัวเอง ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ประหม่ากับท่าทีของมาร์ค ผมไม่ได้บอกหรือพูดอะไรออกมา

U only Find love once.รักรสแซบของนายฮอเรนWhere stories live. Discover now