(Unicode)
နာရီပေါင်းအတော်ကြာသည်အထိ ထယ်ယောင်းသည် ဂျောင်ကုဘေးတွင် ဖယ်ရိုမုန်းများထုတ်လွှတ်ကာ အဖော်ပြုပေးခဲ့သည် ။ လေယာဉ်ပေါ်တွင်လည်း အရသာပြယ်ပြယ်နှင့် ပေါင်မုန့်တို့ကိုသာ စားလာရသည့်အပြင် လေယာဉ်ဆိုက်သည်နှင့် ဆေးရုံကိုပြေးလာရတာကြောင့် ယခုချိန်တွင် ထယ်ယောင်းသေလောက်အောင် ဗိုက်ဆာနေသည် ။
သို့သော် ဆေးရုံကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလျောင်းနေသေးသည့် ဂျောင်ကုကိုကြည့်မိလျှင် စားချင်စိတ်တို့ ပျောက်သွားပြန်သည် ။ ငိုကြွေးထားသည့် မျက်လုံးတို့ကနီရဲနေပြီး မျက်ခွံ့နှစ်ဖက်က ဖောင်းမို့နေသည့် ထယ်ယောင်းပုံစံက အဆုံးမဲ့နာကျင်ခြင်းတို့အား ခံစားထားရပုံပေါ်သည် ။
“ ကလေးလေး...”
အတွေးထဲနစ်မွန်းနေချိန်တွင် တိုးညှင်းလှသည့် ဂျောင်ကုခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရတာကြောင့် ထယ်ယောင်းဆတ်ခနဲတုန်သွားပြီး ဂျောင်ကုကိုကြည့်လိုက်သည် ။ ဂျောင်ကုက အားနည်းလှသည့်အပြုံးကိုပြုံးပြရင်း ထယ်ယောင်းကိုကြည့်နေသည် ။
“ ဂျောင်ကု! ”
နောက်ဆုံးတွင် ဂျောင်ကုနိုးလာပြီဖြစ်ကြောင်း သေချာတာကြောင့် ထယ်ယောင်းသည် ရင်ဘတ်တွင် မျက်နှာအပ်၍ အားရပါးရထပ်ငိုလိုက်ပြန်သည် ။
“ သိသွားပြီလား ? ”
ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းဆံပင်လေးများကို ထိုးဖွရင်းမေးလာသည် ။
“ အင်း...အကုန်သိသွားပြီ အရူးကောင်...မင်းပါပါးသာမပြောပြရင် မင်းဘယ်အချိန်ထိငါ့ကိုဖုံးကွယ်ထားဦးမှာလဲ ? ”
“ အာ...ငါ့ကိုခဏထူပေးပါဦး ”
အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲနေရသည်မှာ နာရီအတော်ကြာပြီဖြစ်တာကြောင့် ဂျောင်ကုကျောပြင်ကနာနေပြီဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် ထယ်ယောင်းလည်း ကုတင်အနေအထားကိုပြုပြင်ကာ ဂျောင်ကုကို တစ်ဝက်အနေအထားပြုလုပ်ပေးလိုက်သည် ။ ထို့နောက် ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုကုတင်ပေါ်တွင် တစ်ခြမ်းနေရာယူထားပြီး ဂျောင်ကုလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားကာ ဂျောင်ကုကိုကြည့်နေသည် ။
VOCÊ ESTÁ LENDO
Compatible Pheromones |TK|✓
Fanficမုန်းတီးခြင်းဟုယူဆသော်ငြား... လျစ်လျူရှုမှုတို့ကမစွမ်းသာ... မျှောလွှင့်နေတဲ့ တိမ်လေးတွေလို... ခံစားချက်တွေဟာလည်း ဦးတည်ရာမရှိ... သေချာပါသည် ငါလည်းမင်းကိုချစ်နေပြီ... Start - Dec 14 , 2021 End - Oct 14 , 2022 #pic from pin #crd to owner
