Iyi okumalar..
Koskoca yorucu bir günün ardından Rachel evine gitmenin hayali ile ofisi terk ederek asansöre yöneldi. Otopark tuşuna bastıktan sonra rahat yatağını düşledi. Karnı açtı fakat bu aklına bile gelmiyordu. Sadece uyumanin hayalî ile yanıp tutuşuyordu. Asansör durdu ve kapıları açıldı. Arabası hemen oracıkta onu bekliyordu. Bindi.
Telefondan başını kaldırıp penceremden dışarıya baktı. Tanıyamadı. Şoför kestirmeden gidiyordur diye düşünerek telefona geri döndü. Bir kaç dakika sonra araç ani bir frenle durdu. Genç kız ne olduğunu anlayamamıştı. Bakışlarını dikiz aynasına, şoföre, yöneltti.
"Sen de kimsin?"
Rachel şoförü sandığı adamı daha önce görmemişti, tanımıyordu.
40 küsür yaşlarda olduğunu tahmin ettiği, yeni çıkmaya başlamış sakallarıyla oldukça bakımsız görünen bu adamın çatlamış dudaklarından hırıltılı sözcükler döküldü.
"Minoru, Leiko Minoru.. Seninle bugün kesinlikle görüşeceğim demiştim."
Genç kız kaşlarını çatarak tok bir ses tonuyla cevap verdi.
"Beni kaçırmaya çalışmak bu ne cürret?"
Gizemli adam az öncenin aksine titreyen bir sesle yanıt vermişti.
"Özür dilerim Bayan Lee, öyle bir amacım yok. Başvurduğum yöntem çok aptalca farkındayım ama lütfen size de beni anlayın, bana sadece siz yardım edebilirsiniz."
Minoru'nun sesi giderek ağlamaklı olmuştu. Genç kız korkmuyordu ama adamın davranışları ve sözleri çok anlamsızdı, gerilmişti. Kapıyı açmak için elini uzattı fakat bunu fark eden adam çoktan kitlemişti. Rachel içinden bir küfür savurdu "Hassiktir."
"Sizi korkutmak istemiyorum ama başka çarem yok."
Genç kız başını kaldırıp dikiz aynasından gizemli adamın gözlerine baktı. Sözlerinin ve sesinin aksine gözlerinde hiç bir duygu göremedi. Bu onu birazcık ürküttü, buradan kurtulmalıydı. İlk polisi aramayı düşündü ama adamın müdahale edeceğine emindi o yüzden vazgeçti. Birine mesaj atmak en mantıklısıydı.
"Size zarar vermek gibi niyetim yok. Reddederseniz de anlarım ama önce beni dinlemek zorundasınız. Çünkü sizden başka kimse bana yardım edemez. Üstelik sizin bir şeyler bildiğinize eminim.Ne kadar istiyorsanız da veririm."
Genç kız çaktırmadan baktığı telefondan başını kaldırdı, gözleri tekrar aynadaki duygusuz bakışlarla kesişti. Ardından oldukça sinirli bir ses tonuyla tükürürcesine konuştu.
"Ne kadar ahlaksızca bir tekif? Sizden para isteyen oldu mu? Eğer bir probleminiz varsa yarın şirketime gelin bu şekilde hiç hoş değil. Lütfen artık inin arabadan."
"Bakın anlamıyorsunuz.. Yeterince bekledim artık bir gün bile bekleyecek sabrım kalmadı."
Genç kız öfkesine hakim olamayarak sesini yükseltti.
