İyi Okumalar..
Minho delirmiş gibiydi."Jisung, o nerde? Eşim nerde? " Isaac'in yakasına yapışmıştı.
"Aslında biz de onu arıyoruz efendim."
"Neden?"
"Han Isaac, ismim efendim."
"Nasıl?" Bu sefer anlamayan Minho idi. "Jisung'umla nasıl bir akrabalığın var?"
"Biz de onu merak ediyoruz."
"Anlamıyorum. Onu bulup Dna testi yaparak, Rachel'in Eunmi olup olmadığını anlayabiliriz."
"Efendim.. onun için daha basit bir yöntem var. Size bir şey göstermeme izin verin." Isaac genç kıza dönerek başını salladı. Genç kızda aynı şekilde karşılık verdi. Minho için her şey giderek karmaşıklaşıyordu. Rachel gerçekten Eunmi olabilir miydi? Öyle olsa bile bunu nasıl basitçe kanıtlayacaklardı. Minho bunları düşünürken tanıdık bir aura hissetti. Kalbinin hızlandığını, ellerinin ve bacaklarının titremesine hakim olmaya çalıştı. "Jisung.."
Isaac söze girdi." Efendim lütfen açıklamama izin verin. Gardenia Jasminoides, Han ailesine özgü bir auradır. Zaten Rachel ile de bu sayede tanıştık."
Minho bir kaç dakika donarak kaldı. Onun bu durumu gençleri endişelendirdi. Ardından eski polis dizlerinin üzerine düşüp hıçkırarak ağlamaya başladı. "Eunmi.." diye sessizce kendi kendine fısıldıyordu. Hayır, üzgün değildi bunlar mutluluk gözyaşlarıydı. Yine de Eunmi'ye sarılmaya cesaret edememişti. Genç kız gelip Minho'a sarıldı. Bu, Minho'nun daha çok ağlamasına sebep oldu. Kızına sıkı sıkı sarıldı. Ardından kendi kendine yine fısıldamaya başladı. "Özür dilerim..Seni bu sefer koruyacağım.., bu sefer kimse, kimse seni benden alamayacak." Genç kız da bunları duyuyordu, usulca geri çekilip Minho'nun sırılsıklam suratına baktı. Adamın aksine kızın yüzünde duygudan eser yoktu.
"Senin hiç bir suçun yok, ayrıca ben kendimi korumayı öğrendim, baba.." Son sözcüğü söylerken yüzünde acı bir tebessüm belirdi.
***
"Isaac, anlamıyorum.. Kafam çok karışık."
Genç kız, titreyen elleriyle tuttuğu kahvesini yudumlamdan hemen önce sormuştu.
"Bir anda Kore'ye geldim. Kocaman aptal bir şirketin başına geçtim ve ardından.. bir adam.. babam olduğunu düşündüğüm bir adam çıktı.. bu zamana kadar hiç ailem yoktu ve şimdi tüm karmaşıklığıyla karşımda bir geçmiş var."
"Bay Minho'nun sözlerinde samimi olduğunu düşünüyorum, karakolda ki dosyasini inceledim. Fakat benim de aklıma yatmayan bazi şeyler var. Geldiği zaman.."
Kafeden içeri tamamen siyah giyinmiş ve gözlerini kapatacak kadar indirdiği siyah şapkasini hafif kaldırıp etrafa bakan adami görünce Isaac sözlerini tamamlamadi. Rachel mırıldandı.
"Geldi.."
Minho iki gençle de el sıkıştıktan sonra ikisinin arasindaki sandalyeye oturdu. Şapkasini çıkarmadan dudaklarini araladı.
"Dün gece konuştuk ama aydinlatilmayan noktalar var farkındayım, onu konusmak için çağırdıniz ben de o yüzden burdayım. Her şeyi anlatacağım.. Sadece Jisung ve Eunmi-" bir an durup Rachel'a bakis atti ve sözlerine devam etti. " Bulmak veya emin olmak istiyorum siz ne derseniz diyin."
"Elimden geldiğince size yardim edeceğim Bay Minho."
Minho bir an Rachel'a baktı, bişeyler söylemesini umdu. Genç kız sessizliğini korudu. Oysaki sormak istediği bir çok sey vardı ama nereden başlayacağını bilemiyordu. Isaac bunun farkındaydi, genç kızın yerine bunu yapicakti.
