Threads That Bind

Kabanata 39

"Congratulations, my bestie Addy! Let's go on an outing together as a celebration!" Tuwang-tuwang niyakap ako ni Daphne nang malaman niyang wala na akong pending na mga clients na magpapagawa ng mga gowns at wala na rin akong gagawing mga design ng mga gowns dahil tapos na ko nang gawin iyon.

I'm glad because after almost one week without sleep, I completed all of my tasks. I think I need a vacation as well.

Para akong nasasakal sa higpit ng yakap ni Daphne, pinanggigigilan niya ako palagi lalo na kapag yayakapin o kukurutin niya ako sa pisngi.

"Daph." Natatawang saway ko sa kaniya na mahigpit na nakayakap sa akin. Ilang sandali pa ang lumipas ay kumalas siya sa pagkakayakap sa akin bago umupo sa couch habang malaki ang ngiti sa kaniyang mga labi.

Nandito kami sa apartment ko at kadarating lamang ni Daphne para kamustahin ako sa mga ginagawa ko dahil halos isang linggo rin mami hindi nagkita sa rami ng ginagawa namin sa kaniya-kaniyang trabaho.

I sat beside her.

"Kay Lolo Cesar kaya tayo magbakasyon?" Panimula ni Daphne habang inaalis sa plastic ang binili niyang dalawang milkshake.

Matagal ko nang hindi nakikita si lolo. Lolo Cesar returned to our province three years ago because he wants to enjoy his life. He also said that he no longer wants to manage our company, which is why my older sister, Riana, took on the responsibility of being the owner of our company. 

Pero, I'm still undecided about agreeing to Daphne's request because the memories of me and my ex boyfriend are still there and will be for the rest of my life. Kapag nagpunta ako roon, maalala ko na naman ang lahat.

Kung paano nagsimula ang lahat at kung paano natapos ay muli kong maaalala.

"I don't think so..." Wala sa sariling sambit ko. Hindi ko alam kung

Daphne sighed.

"Sinasabi na nga ba at iyan ang sasabihin mo kasi may naaalala ka naman. Are you fully healed, Addy? I think that you're not because every time I try to open a topic about love, I can see the pain in your eyes, as if you're still longing for him." She said.

Mapait akong natawa sa sinabi niya. Me? I'm missing him? Longing for his love? What a lie.

"What a lie, Daphne. I don't care about him anymore, I don't even want to mention his name again—"

Hindi ko na nagawang tapusin ang sinasabi ko nang magsalita siya, "If you don't care, bakit tinatanggihan mo na magbakasyon tayo sa Marinduque? I want to go because Azaiah said Marinduque is a beautiful place, so I'm inviting you to go there with me. Besides, your family owns a mansion there, and Lolo Cesar is staying there."

May punto naman si Daphne. Hindi pa siya kailan man nakakapunta sa Marinduque kung saan minsan nang natirahan ng magiging asawa niya kaya hindi ko naman siya masisisi kung gusto niyang pumunta roon kasama ako, lalo na't mayroon kaming lupa roon.

Tama si Daphne, kung naka-move on na ako sa kaniya ay bakit iniisip ko pa rin siya? Bakit kailangan ko pang alalahanin ang nakaraan namin kung wala na akong pakialam sa kaniya?

Nagbuntong hininga ako bago kuhanin ang phone ko na nasa gilid ko. Binuksan ko ang phone ko kung may available na flight mula Maynila papunta sa Marinduque pero wala kaya mukhang magbya-byahe kami nang matagal papunta sa probinsya.

"Kailan ba pupunta? Walang available na flight kaya wala tayong magagawa kundi mag-commute kasi baka abutin tayo ng siyam na oras mahigit kapag nag-kotse. Sasakay tayo sa boat papunta sa island doon, hindi ko nga lang alam kung ilang oras tayo tatagal if we will gonna commute." Paliwanag ko kay Daphne habang nag-sc-scroll pa rin sa cellphone ko.