Chasing Dreams

Prologue

Simple lang naman ang buhay ko, lumaki ako sa probinsya. All my life, ang gusto ko lang naman ay maabot ang pangarap ko at maiahon ko sa hirap ang pamilya ko.

"Kia, bumaba ka na! Kakain na!."Rinig kong sigaw ni mama. Tinignan ko ang oras, alas nwebe na pala, so bumangon na ako dahil for sure papagalitan na naman ako ni mama.

When I reached the kitchen kumpleto na sila, as expected ako na naman ang nahuli.

"Good morning!."Masingla kong bati but they'd ignore me, kaya pumunta na ako sa upuan ko. Right after kong makaupo ay nagconduct na si mama ng prayer.

"In the name of the father, and of the son, and of the holy spirit. Lord, thank you for waking up us today, thank you for the blessings you gave and you will give, and thank you for the foods that is in infront of us. Guide us the whole day, and clear our minds to decide correctly, give us strength to fight the problems we're going to face, in Jesus name, amen."Mom, and nod her head, sign that we can start to eat. My mother is very religious and everytime that there is an event here in our barangay she's always the one who is conducting the prayers.

We are eating silently not until my brother opens a topic.

"Ate, saan ka mag-aaral ng collage?."He asked, I glared at him but he only smirk at me.

"Pake mo ba!." Sagot ko, kaya sinamaan ako ng tingin ni mama. "Saan nga?." Aba, ang loko, bida-bida na naman, awit.

"UA,"maikling sagot ko, nanahimik sila kaya inangat ko ang paningin ko sa kanila, the three of them are staring at me, parang mga tanga, amp haha.

"University of Abra na kasi, approved na, last year," I explained and they just nodded, wews mars nageffort pa ako pero yon lang ang nakuha ko, susmeyo!.

"Anong course na kukunin mo?."Tanong ni mama, kaya tinignan ko siya."Educ,"I simply answered but she glared at me, not satisfy eh.

"BEED to be exact,"dugtong ko saka ko pinagpatuloy ang pagkain. After that wala ng nagtangkang umimik pa hanggang matapos kaming kumain. Hinugasan ko na din ang mga pinagkainan namin, then I decidded to rest.

After one hour of resting, time naman para mag-igib. Dalawang tumbler na malalaki ang iigiban ko ngayon, naubos na kasi ang laman, kaya need ko na talagang pumunta.

4 na gallon ang bitnit ko para igiban, oh diba ang bait ko, tapos mabigat pa ang gripo, see, imagine how stress I am, only doing that thing, but I'm thankful parin kasi hindi ako ang magbubuhat.

After 10 minutes buti naman ako na, sa sobrang sigla ko, wala pang 15 minutes napuno ko na lahat, beysic lang naman ih, sanay na kasi haha.

Iniwan ko ang mga inigiban ko at umuwi, I will call my brother kasi para bitbitin na ang mga ito, babalik pa kasi ako, maybe tatlong beses pa.

"Jing, kunin mo na 'yon!."Sigaw ko dahil sure akong nasa kwarto na naman siya, katawag ang bebe niyang toxic. After a minute, bumaba na siya at kinuha nga ang mga iyon.

Habang hinihintay ko ang kapatid ko ay magpapakilala muna ako sa inyo, ang bastos ko naman if daldal ako ng daldal dito pero hindi niyo pa ako kilala.

Kiara Amethyst Andallo, 19 years old, living here in our province called Abra. I graduated last month with the general academic strand or GAS. I am a honor student since elementary. I love dogs,  cats, books and coffee. I have one sibling, his name is Jade Hilarious Andallo and I made a nickname for him which is 'Jing'.

"Balik na, nandon na yong mga gallon, madami na naman ang nakapila,"anya saka pumunta sa taas, ako naman ay tumayo na para makabalik na doon.

Isang oras pa ang nakalipas ay sa wakas natapos na din. Nagwalis naman ako dito sa loob ng bahay, kusina, sala at sa mga kwarto namin. Eto ang buhay ko, simple pero nagagawa ko naman ang mga gusto, hirap pero nakakakain naman kami ng tatlong beses sa isang araw.

Basta bakasyon, ganito lang ang mga ginagawa ko, dito lang ako sa loob ng bahay, minsan lang ako lumabas para makausap ang mga kaibigan ko. Hindi ako yong tipo ng taong magaling gumala, okay na ako kahit mag-isa.

"Kia, magsaing ka na, puro ka na naman cellphone dyan!."Sigaw ni mama, ayyst buhay nga naman. Para hindi mapagalitan sinunod ko naman ito.

Bakit ba kasi ganito? Palagi nalang nasisisi ang paggamit ko ng cellphone kapag hindi ko pa gawana ang isang trabaho, kahit pa alam naman nilang kakatapos lang ng isa.

Our family is not that perfect, outside our house they know us as a happy perfect family, but they are all wrong. Hindi nila alam na madalas mag-away ang mga magulang namin dahil sa pera, ang alam nila ay sagana kami sa pera dahil nakatira kami sa isang bahay na dalawang floor.

Yes, it's true but this house was built 22 years ago, where my mom still working abroad, but now hindi na, marami naring nawala na ari-arian niya dahil sa sunod sunod na kamalasan na nangyayari sa aming pamilya.

She became the bread winner of their family, napagtapos niya sa pag-aaral ang bunso nilang kapatid na ngayon ay isa ng pulis. Napagawa niya ang bahay na ito from gawa sa kahoy to semento. Pero may hangganan ang lahat, if dati medyo may kaya kami, ngayon wala na, yong mga taong tinulongan niya noon ay hindi na siya kayang suklian ngayon.

Ayt, tama na nga muna ang drama, yong sinasaing ko napabayaan ko na, ang daldal ko kasi haha.