After a week_
Jungkook pov
මම රාජකීය පැක් එකට ඇවිත් දැන් සතියයි.එදා හියොන්ග්ලා ඇවිත් අපිව එක්කන් ආවා තව කල් බලන් ඉන්න බෑ කියලා.හියොන්ග් මාව එයා යන කොලේජ් එකටම ඇඩ් කලා.අද තමයි ඉස්සෙල්ලම යන්න තියෙන්නේ.ටිකක් බයයිත් වගේ මොකද කොහොම ලමයිද දන්නෑ ඉන්නෙ.කමක් නෑ හියොන්ග් ඉන්නවනෙ...
කුකී....ඔයා ලෑස්තිද...
ඕ ඔම්මා..
හරි එහෙනම් ඉක්මනට පහලට එන්න...
ඔම්මා මට පහලට එන්න කියලා ගියා.මගෙ මාලෙ ගැලෙව්වට පස්සෙ දැන් මගෙ ඇල්ෆා ගති නැති වෙලා.ආහ්..එක වෙලාවකට මේක කරදරයක් අප්පා.කලින්නම් බය කියලා දෙයක් ගෑවිලාවත් තිබුණෙ නෑ.ඒත් දැන්,හැමදේටම බය වෙන්න පටන් අරන්.ඉස්සර නම් කොච්චර ආසාවෙන් හිටියද ඔමේගා හැසිරීමෙන් ඉන්න.මම දැන් පසුතැවෙනවා එහෙම හිතපු එක ගැන.අපි දැන් යමු ජන්කුක්.බය වෙන්න එපා අපිට හියොන්ග් ඉන්නවනෙ.
End
තමන්ව ධෛර්යමත් කරගත්තු ජන්කුක් දොර ඇරලා එලියට යන්න දකුණු කකුල පෙරට යන්න යනකොට ඉස්සරහ කාපට් එකේ කකුල පැටලිලා දඩස් ගාල වැටුනා.මොනා කරන්නද ජන්කුක්ගෙ අම්මා ඇවිත් ආපහු යනකොට දොර ලග තිබ්බ කාපට් එක කකුලින් ඇකිලිලා තිබුන නිසා තමයි ජන්කුක් වැටුනෙ.
දැන් මොකක්ද උනේ කියලා වැටුන තැනම ඉදන් බිත්තිය දිහා පිස්සෙක් වගෙ කල්පනා කරපු ජන්කුක් මුළු මැන්ෂන් එකටම ඇහෙන්න හයියෙන් කෑ ගැහුවෙ උදේ පාන්දරම මුහුණ දෙන්න වුන දේට තිබ්බ ලැජ්ජාවට...
යායායායාහ්හ්හ්හ්.......ඔම්මාආආආආආආආආආආආහ්හ්හ්හා..
මැන්ෂන් එකේ හිටිය මේඩ්ස්ලා පවා බය වුනේ කවදාවත් කවුරුත් කෑ ගහනවා ඇහිලා නෑ වගේ.ඇහිලා නෑ වගේ නෙවෙයි ඇහිලා නෑ තමයි.මෙච්චර අවුරුදු ගානක් සාමකාමීව තිබ්බ මැන්ෂන් එකේ බෙල්ල මිරිකනවා වගේ යටිගිරියෙන් කෑ ගහන්න කවුරුත් හිටියෙ නෑ.අද ඉදන් ඉතින් ඒවා වෙනස් වෙන්න වෙයි කියලා එයාලට නොහිතුනාමත් නෙවෙයි.
යාහ්...වස්තුව මොකෝ මේ..
අනේ හියොන්ගී...ඉහි ඉහි අනේ...
