Kızarmış ellerime bakıp yaptığım şeyden en ufak bir pişmanlık duymadığımı buraya da yazıp ölümsüz kılmalıyım diye düşündüm. On saniyedir yatağımda oturan çocuk sürekli "İyi misin?" diye sormazsa daha iyi olabilirdim fakat şu an magmadan aya kadar öfkeliyim o kadar öfkeliyim ki şu kalemi şu aptal çocuğun kuğu gibi boynuna saplayıp onu cennetine erkenden göndermemek için zor tutuyorum kendimi. Yazmaya itiyorum ve onu duymazlıktan geliyorum. O ise sormaya devam edip duruyor, tanışmak istiyor olduğu belli fakat ben tanışmak istemiyorum? Benim için fazla aptal ve koyun. Yaşça herkesten büyük ama burada ve gayet de kendi isteğiyle burada. Ne renk olduğunu anlamadığım gözlerini merakla bana dikmiş ve cevabımı bekliyor. Bu yaptığım da fazla mı canice? Ben bir şey demedikçe burada durmaya devam edecek gibi. Ah bu cennetten kovulmuş şeytan Adem'den bu yana yaşamış ve yaşayanlar arasında en çok benimle uğraşıyor sanırım bu aralar.
Muzaffer imiş adı. Biraz konuştu sonra çekti gitti. Bitmesi için can attığım bir konuşma değildi, biraz tersledim onu ama hiç bozulmadı. Cetvellenmekten kızarmış parmaklarımı tuttu ve gözlerime bakarak bende iki saat boyunca etki bırakan şu kelimeleri savurdu beynimin içine: "Yaptığın ve düşündüğün her şeyden sen sorumlusun, bir başkasını suçlayıp kendini rahatlatmaya çalışma. İstediğini düşünmekte özgürsün kimse seni düşündüğün şeyler için suçlu bulmaz fakat birisinin dinine saygı göstermezsen saygı beklemen saçma olur. "
O an tutulmuştu sanki dilim. Söyleyemedim aklımdakileri. Dilim sanki bu tartışmada kaybetmemi her şeyden çok istiyor ve bunun için elinden geleni de ardına koymayı ihmal etmiyordu. Fakat ben onlardan saygı falan beklemiyorum zaten. Onlar saygıdan ne anlarlar ki? Hem onlar direkt bana cehennemlik damgası yapıştırmadılar mı sadece kitaplarının dilinin kusurlu olduğunu söylediğim için? O hariç herkes bir ağızdan bir şeyler geveliyordu ellerim cetvellenirken. O an ona sempati beslemiştim biraz da olsa. Gelip bozdu diyemem ama söylediği şeyi iki saattir aynı pozisyonda düşünüyorum. Asla hak vermiyorum ona, cevaplarım hazır zaten ve kendimi yeterince tatmin de ediyor. Bir başkasının ağzından duysam bu kadar etkilemezdi ama garip bir büyü var gözlerinde açıklayamadığım.
12 Haziran 1957
ŞİMDİ OKUDUĞUN
heaven is a place on earth with you
Romansasahi, insanların oldukları yer onları tamamen mi yansıtır? saçmalamaya başlıyordum sanırım ama onu görene kadar farkında değildim.
