YAĞMUR ZAMANI

9 BÖLÜM

~ Düğün günü ~

Efraim'in Evi
Esin: Kaçta gidelim ayıp olmasın
Yağmur: Yaa anne biz yabancı mıyız gidelim erkenden işte.
Efraim: Ben napıcam kızım, Esin gelmesem mi?
Serdar: Benim aklımda bi şey var ama.

Kıraathane
Kadir: Eeğ yakışıklı bi damat oldun Ahmet
Ahmet: Sağol Kadir Abi, Hepiniz sağolun.(Gözleri dolar)
Kadir: Ne o lan ağlıcan mı?
Salih: Yaa ne demek Ahmet mutluluğunu görmek bizim de mutluluğumuz.
(Şevket ve Zeki gelir.)
Kadir: Naptınız hallettiniz mi ? piyanist, süsler felan.
Şevket: Hallettik kenan Abi
Zeki: Tabii bal dök yala
Kadir: Allah'ın malı onu temiz ev için derler.
Şevket: Neyse bi arabayı da süsleyelim tam olsun.
Salih: Tamam hadi siz gidin Damat'la süsletin.Kara'nın Evi
(Deniz gelinliklerle odasından çıkar merdivenlerden iner.)
Meral: Ya kuzumm benim.
Deniz: Nasılım
Kara: Meleksin kızım melek gibi olmuşsun.
Meral: Ayy biraz daha seni böyle görürsem vermekten vazgeçicem insan bakmaya kıyamaz yaa.!

Mahalle~Düğün yeri (Akşam olur)
(Misafirler yavaş yavaş gelmeye başlar.)
Meral: Ayyy nerde şu damat ne oldu yoksa kaçtı mı?
Kara: Meraall saçma sapan konuşma deliler gibi aşık Deniz'e
Kadir: Gelecek efendim biraz işi var gelecek arabayı süsletecek.
Zeki: Size şöyle lokum versem beklerken yersiniz.
Meral: Ayy istemez
(Yağmur ve Serdar gelir yağmur üzerindeki Mavi elbisesiyle Melek gibi olmuştur. Serdar ise gözlerine uygun mavi çeket beyaz gömlek siyah kumaş pantolon giyinmiştir.)
Yağmur: Tebrikler Deniz
Deniz: Sağol canım darısı senin başına.
Yağmur:inşallah(serdar'la bakışır)
(Esin kırmızı elbisesiyle ve rujuyla dikkat çeker ve Yüzü maskeli garson kılığında Efraim gelir.)
İpek: Baba bak sana bahsettiğim Ümit.
Arif amca: Aa memnun oldum EvladımÜmit: Bende efendim
Arif Amca: Seni bi yerden tanır gibiyim(Gülümser)
Ümit Komiser: Bende (güler)
Şevket: Garson bey bana bi gazoz yanına pasta ve bi tuzlu çekirdek alacaktım.
Efraim: Ne garsonu lan tanımadın mı ? beni!
Şevket: Kardeşim senn
Efraim: Sus komiser de davetliymiş beni görmesin diye bu kılıktayım anla.
(Tam o anda Ümit gelir)
Ümit: Sen kimsin?
Efraim: Garsonum
Ümit: Maskeni bi çıkarsana yaa!
Efraim: Maskeemiii
(maskeyi çıkarmaya başlar çenesi gözükür daha da çıkarmaya başlar.)