Kuma!

BÖLÜM 1

Herkeze selamlar :)
Yeni hikayem ile karşınızdayım inşallah güzel olur

"Baba beni verme ne olur, verme! Ben daha çok küçüğüm daha 19 yaşındayım, öldürme beni baba, öldürme!"
"Ölümde bahsetme sakın!"
"Baba ben evlendiğimde zaten öleceğim, yapma! Benim hayallerim var,hayatım var.Sen beni İstanbul'a okumam için gönderdin.Burada , bu lanet yerde sönüp gitmemem için gönderdin şimdi ne oldu da beni burada bir ağa oğluyla evlenmeye zorluyorsun hem de kuma olarak!". Babama ne kadar yalvarsamda fayda etmeyecektir biliyordum ama en azından ufacık bir umut vardı içimde.Ufacık.
" Sen bir ağa kızısın Bahar ve sanada bir ağa oğluyla evlenmek yakışır."
"Baba ben kuma olarak gideceğim. Bana nasıl kıyarsın, ben sana annemin emanetiyim, annemin emaneti!"
Artık sinirlerim hat safhaya ulaşmıştı.Şu zamana kadar bir dediğimi iki etmeyen babam bana nasıl davranıyordu.Sanki başından atmak ister gibi.Evet evet başından atmak ister gibi.Oysa ki ben onun tek kızıyım.O bana hep meleğim derdi.Ben babamın bir tanecik meleğiydim.
"Orada mutlu olacaksın meleğim" dedi babam bana, acır gibi.
"Ne mutluluğundan bahsediyorsun sen kuma olarak gideceğim bir yerde nasıl mutlu olurum ben baba?!"
Babam keskin ve katı bir dille "Gideceksin,evleneceksin o kadar!" dedi.
***
Şuan da şurada, gelin odasında oturmuş hayatımı söndürecek adamın, müstakbel kocanın gelmesini bekliyordum ki içeri kayınvalidem hülya hanım girdi.Aslında onu sevmiştim düğün alışverişinde ve diğer konularda bana hep yardımcı olmuştu.Annemin yokluğunu hiç hissettirmedi bana.
"Kızım ne kadar güzel bir gelin olmuşsun öyle." dedi bana en içten sesi ve gülümsemesiyle.
"Teşekkür ederim Hülya hanım." Bende ona içtenlikle gülümsedim.
"Güzel gelinim, bana hanım deme ben artık senin annenim.Biliyorum beni kabul etmen zor, beni annenin yerine koy da diyemem sana, ama emin ol ki seni gerçek kızım kadar seveceğim.Macit ile evlenmek istemiyorsun bunu da biliyorum,Macit biraz zor, katı biridir,ama sevdiği zaman tam sever,iyi yüreklidir,sende az da olsa fark etmişsindir bunu."
Yalan söyleyemem bana kötülüğü dokunmadı tanıştığımızdan beri,sadece ufak tefek tartışmalar dışında.
Kapının çalmasıyla hülya annem yanımdan kalktı ve kapıya yöneldi, Macitin içeri girmesiyle bende toparlandım.Yanıma gelip oturdu ve "Yeni hayatına hazır mısın Bahar" Diye sordu.Ne cavap verebilirim ki?
Hazır mıydım?

-BÖLÜM SONU-
VOTE VE YORUMLARI BEKLİYORUM :)