Your's Truly

Chapter 2:FLASHBACKS

"Pa!" Sigaw ko as I catch him ilang araw nya ng dinadaing ang kanyang masakit na tagiliran. Ayaw nya naman mag padala sa hospital kasi sabi nya kaya nya pa iton at baka mawala din iyon pag uminom sya ng mga herbs. Ngunit ngayun hindi na talaga nya kaya ang sakit namumutla na sya at hindi na makatayo pa sa sobrang sakit ng kanyang nararamdaman.

"Pa dadalhin ka na namin ni mama sa malapit na hospital dito." Umiling sya ngunit di na nakapag salita inakbay akbay namin sya ni mama at pinagtulungan buhatin.

"Para po manong" sigaw ko sa mga dumadaang jeep saamin ngunit ni isa walang natigil.

"Ma kukuhanin ko yung kariton natin isasakay ko nalang doon si papa." Hindi pa nakapag salita ang aking nanay ay tumakbo nako papabalik sa aming bahay. Mag sasaka kami at naninirahan sa isang baryo napakalayo ng hospital dito at matatagalan kami kung isasakay namin si papa sa kariton pero ito nalang ang naiisip ko na paraan pwede naman kaminh tumawag nalang ng jeep habang nagtutulak ng kariton kesa mag antay kami dito ng walang ginagawa.

Nang makabalik nako dala ang aming kariton na ginagamit namin sa aming pagsasaka at pagbebenta ng mga gulay ay inilagay na namin agad si papa doon at sabay namin syang itinulak ni mama habang nagmamasid kung may masasakyan ba kaming jeep o kung ano. May mga barya pako dito galing sa aking pagbebenta ng sampaguita sa simbahan tuwing linggo iniipon ko ito para sa mga pwedeng mangyaring emergency tulad ng ganito na sasapat sa aming pamasahe. Mabuti nalang at may mabuting manong na hindi kami nilagpasan at pinasakay kami isa syang jeep driver.

"Sakay na sa hospital ba ang tungo nyo?" Sabi ng Jeep driver. Agad kaming sumakay wala ng sinasayang pang oras.

"Opo manong sa hospital po pwede pong pakibilisan dahil hindi na kaya ng asawa ko ang sakit" sabi ng aking nanay at binilisan naman ni manong ang kanyang pagmamaneho. Nang makarating kami sa ospital ay agad na rumespunda ang mga medical staffs. Inabot ko kay manong yung bayad ngunit tinanggihan nya na iyon at sinabing mas kailangan pa namin ito kaya nag pasalamat nalang ako.

Pinaupo ng doctor ang aking tatay sa waiting area dahil madami ng pasyente ay di kami kaagad makapasok sa ospital.Pagkatapos hawakan ng doctor ang tagiliran ng tatay ko ay alam na nya agad kung anong mali."Appendicitis po ito Mrs.kailangan natin syang operahan bago pa ito lumala at pumutok sa katawan ng asawa nyo." Nakikinig na lamang ako habang kinakausap ng Doctor si mama ngunit naiintindihan ko ang sinasabi ng doctor kay mama dahil nababasa ko ang sakit na ito sa isang librong tungkol sa mga sakit at medesina na binabasa ko.

Appendicitis is an inflammation of the appendix, a finger-shaped pouch that projects from your colon on the lower right side of your abdomen. Appendicitis causes pain in your lower right abdomen. However, in most people, pain begins around the navel and then moves. At kagaya nga ng sinabi ng doctor ay delikado itong pumutok at kumalat ang tinatawag na pus, a thick liquid containing bacteria, tissue debris, and dead white blood cells at maaring ikamatay ito ng aking tatay.

"Ngunit doc wala kaming pampaopera"mangiyak ngiyak na sabi ng aking nanay.

Napayuko ang doctor" I'm afraid na di namin magagawa ang operasyon kung wala kayong pera."

"Magkano po ba ang kailangan naming pera?"

"57,541.39 Mrs. Do you have philhealth or something na makakatulong sainyong mabawasan ang cost nito?"

"Wala po kaming ganun kalaki na pera doc" umiiyak na sabi ng nanay ko nasa ER na ang aking tatay ng may nabakante ng kwarto.

"Ma" sabi ko sabay yakap sa nanay ko para kumalma sya. Tumingin sakin ang doctor at napahinga ng malalim.

Tumingin ang doctor sa nurse na kasama nya." Dalhin nyo sa operation room ang asawa ni Mrs at tawagin nyo si Dr. Alonzo to perform the surgery bilisan nyo."

Lumapit ang doctor sakin."magiging maayos ang papa mo."

"Doc wala kaming pera pampaop-" pinigilan ako ng doctor mag salita.

"Ako na ang magbabayad okay we'll try our best to save your father" namangha ako sa doctor feeling ko may anghel na nasa harapan ko ngayun bukod sa gwapo na sya mabait pa sya,doon ko sinimulang pangarapin maging doctor,I wanna be like him when I grow up. Nagsimula na ngang tumulo ang luha ko at napayakap nalang ako sa doctor. Sinabi ko ang sinabi ng doctor kay mama at niyakap ako ng mama ko ng mahigpit at nag pasalamat si mama sa doctor.

"You're welcome Mrs." The doctor said as he smiled at us.

"Paki antay nalang result ng operation dito." Tumango si mama at naupo ulit kami sa waiting area.

Makalipas ang ilang oras ay may lumapit na doctor samin at mukhang malungkot iyon. Kinakabahan ako kaya napahawak ako ng mahigpit sa kamay ng nanay ko at ganun din ang ginawa ng mama ko sa aking kamay.

"I'm sorry" yun palang ang sinasabi ng doctor ay parang gumuho na agad ang mundo ko.

"We tried our best mam pero di na talaga kinaya.Pumutok na po yung apendix nya sinubukan pa naming habulin ngunit hindi talaga kinaya." Mom collapsed on the floor crying while im just standing besides her proccessing everything.

No hindi to totoo.My father is strong I know it hindi sya susuko ng ganun ganun lang.Panaginip lang lahat ng toh at kailangan ko ng gumising.Kinurot ko ng malakas ang aking sarili ngunit nasaktan lang ako and sadly hindi ito panaginip lamang.

Naluha ako ng maisip ko ang gabing iyon,ang gabing nawala ang aking tatay.Dahil sa pagkamatay ni papa ay parang nawala sa sarili si mama at palagi lang nakatanaw sa malayo kaya ako ang nag sumikap na mag alaga sa mga tanim namin at mga alagang hayop,nag titinda din ako sa isang talipapa samay palengke para dagdag income.Ginagawa ko lahat ng iyon sa edad na 6,while studying.Nag aaral ako tuwing umaga may dala dala ng pamalit na damit para daretso nako sa pagtitinda after class.Binabayaran ako doon ng 150 pesos everyday kaya nakakabili ako ng ulam na makakain namin ni mama.

Ilang years din ang nagdaan na ganun ang aking ginawa kahit nga noong graduation ko ay hindi nakarating si mama dahil ayaw nyang umalis doon sa kwarto nila ni papa.Im a valedictorian and umakyat ako sa stage imbis na kasama ko ang aking mga magulang ay ang aking adviser ang kasama ko at nagsabit sakin ng medal.Pero hindi ako nag tanim ng galit kay mama dahil alam ko kung gaano kasakit ang pinagdadaanan nya ngayun ngunit naalala kong ingit na ingit ako sa mga kaklase ko noon na nag cecelebrate kasama ang kanilang nanay at tatay.Inisip ko nalang noon na nakikita ako ni papa at alam kong proud sya saakin.Mabuti nalang at naging okay na ulit si mama ngayun at naasikaso nya na din ako.Si mama nalang ang meron ako sa mundong ito hindi ko kakayaning pati sya ay mawala sakin.