Sonkaf

8.Bölüm (Okyanus)

"Olmuyorsun Alaz, sadece olduğunu sanıyorsun" bana aşık olamazdı, olmalıydı..

"Tamam peki farz edelim oldum o zaman ne yapacağız verecek misin bize bir şans?" dediklerim doğruydu bana aşık değildi sadece olmaktan korkuyordu

"Alaz gitmeliyim çekilir misin?"

"nereye"

"bilmiyorum Barın nereye götürürse" bir kaç saniye gözlerimin içine baktı ardından önümden çekildi ve gidebilmem için bana yer açtı

"İyi geceler" bana bakmıyordu

"Sana da" son kez ona bakıp odadan çıktım ve salona doğru yürüdüm

"Sonunda Vera gidebilir miyiz artık" Barın'ın endişeli sorduğu soruya kaşlarımı çattım bu neyin acelesiydi

"Noldu sarı kova lafların ağır mı geldi?" koltuğa yaslanmış Görkem'e baktım "ne söyledin ona?"

"Bilmesi gerekenleri, dimi yavru aslan"

"Vera çıkalım mı?" Barın'ın kolundan tutup dışarı çıkardım "deli bunlar! resmen beni tehdit etti!"

"Sende ona etseydin ağzını kapalı tuttuğuna göre fena yenilmişsin" arabaya doğru yürüyorduk her bir adımımız birbirine eşitti

💭

Şirkete geleli bir iki dakika olmuştu ve Barın'ın odasındaydık

şık bir dekorasyonu vardı çoğunlukla siyah kullanılmıştı

"biliyor musun hala sevgilim olduğuna inanamıyorum"

"İnanmalısın"

"Sen normalde teklifimi reddeden biriydin" Barın'ın bastığı düğmeyle odanın perdeleri kapandı ve ayağa kalktı

yanıma gelip arkama geçti bir eliyle öndeki saçımı geriye attı dudakları boynuma o kadar yakındı ki nefes alamıyorum

"Bu konuda red etmezsin beni dimi?" kafamı sağa doğru çekerek ondan uzaklaştırdım "uslu olmadığını sürece sana acımam" bir eli belimde ki yerini aldı

"Barın bırak.." konuşamıyordum sanki dilim lâl olmuştu "Sana zevk verip bırakmayı tercih ederim" gözümden bir damla yaş düştü ağlıyor muydum?

"İstemiyorum..."

"İstiyorsun!..." kapı tıklatıldı

"Meşgul değilim!" Barın kapıya doğru bağırdı ve kaldığı yerden devam etti

"Vera orada mısın?" Görkemin sesi!

"Görkem! lütfen al beni buradan korkuyorum...!" kapıya sertçe vuruldu...bir kez daha...bir kez daha... ve son vuruş.. kapı açıldı

"Orospu çocuğu uzak dur lan ondan!" Barın'ın yüzüne inen sert bir yumruk ve bir kemiğin kırılma sesi

"Sülaleni sikerim senin pezevenk!" Görkem defalarca ona yumruk attı

koşarak odadan çıktım ve saniyeler içinde kendimi giriş katında buldum o kadar hızlı inmiştim ki farkında bile değildim

kapıya doğru koştum tam çıkıyordum ki birine çarptım

"Vera" kafamı kaldırdım "Alaz..."

"Ne oldu neden ağlıyorsun?" kollarımdan tutarak yüzüme daha dikkatli baktı

"Alaz...o..bana"

"O sana ne Vera söyle!"

"O bana dokundu...zorla dokundu istemiyorum dedim isteyeceksin diye bağırdı Alaz..."

"Ecdadını sileceğim onun!" yanımdan geçip gitmesi ama giderken de elimden tutup beni de yanında götürmesi saniyeler içinde yaşandı

"Alaz lütfen daha fazla kalmayalım burada..." bana döndü ve iki eliyle yüzümü kavradı "Vera bana bak" gözlerinin içine baktım

"O sana dokunmaya çalıştı duydun mu? ve ben hiç bir şey yapmadan duramam, ya o dokunan kollarını kopartacağım ya da ölesiye döveceğim"

"Yanımda kal ama..."

"Yanındayım" tekrardan elimi tuttu ve asansöre binip 4 kat yukarı çıktık

koridorda ilerleyen her adımımızı izleyen çalışanlar ne olduğunu merak ediyorlardı

Alaz odanın kapısını açıp içeri girdi

yüzü kanlar içinde yerde yatan Barın'ı gördüm

"Kaldır lan şunu!" Görkem Barın'ı tutup kaldırdı "ne o sende mi hırsını almaya geldin?" hala nasıl bu kadar rahattı

"Hangi eliyle dokundu bu sana Vera?"

"İkisiyle de..." Alaz yerde diz çökmüş Barın'ın arkasına geçti ve iki kolunu da arkadan eliyle sabitledi

"Birincisi Barın hiç bir kıza izinsiz dokunmamalısın" kolunu aniden çekti ve bir kemik sesi geldi... kolu kırılmıştı..

"İkincisi ise benim olana dokunmamalısın" diğer kolunu da kırdı

Barın acılar içinde inliyordu

"Üçüncü yok o olursa çocuğun olmaz" önüne geçti "şimdi anladın mı Alaz Arkın kurallarını?"

"Benim çevremden ve benim olandan uzak dur yoksa bu yaptıklarımla kalmaz seni öldürürüm"