Keishanyea's pov
Dalawang araw na simula mamatay ang magulang namin ni ate chantel hindi ko nanaman maiwasan umiyak
"Huk" humihigbing lumod ko sa tubig
Clank
Napatingin ako sa sliding door ng kwarto ko dito sa bahay nila tita gab nakita ko doon si gan nakatayo habang nakatingin sakin. Im sure galit sya sakin dahil sa pahinaan ko nakagawa pa sya ng ganon napasubsob ako sa tuhod ko habang umiiyak
"Why are you locking yourself her?" Manalamig na tanong nya
"Just let me i know your mad" pag papaalis ko sa kanya
"Im not mad" malumanay nyang sagot
Napatingin ako sa kanya nakatingin din naman sya maya maya pa ay tumagilid ang ulo nya pakanan na parang nag tataka bat ako nakatingin sa kanya ngunit hindi nag tagal ay ibinuka nya ang dalawang kamay na parang sinasabi na yakapin ko sya
Walang pag aalinlangan kong tinakbo ang pagitan namin habang umiiyak
"Waaaahh it's hurt" umiyak ako ng umiyak sa kanya
Author's pov
Iyak ng iyak ang batang si keisha dahil sa pagka matay ng kanyang magulang
Inalalayan naman ng batang si gan ang kaibigang si keisha patungo sa kanyang kama
Knock knock
"Keisha papasok ako ha" napatingin sa pinto ang dalawang bata
Pagbukas ng pinto ay nakita nila ang matandang babae na may hawak na envelope
"Keisha iha itong envelope ay iiwan ko dito para makapag isip ka pirma nalang ang kailangan mo for adoption may pirma na kami ng asawa ko jan, ayaw kitang biglain iha kaya mag hihintay ako kung kelan ka magiging handa ha don't push yourself sweetheart" nakangiting sabi ni gab
Tulala naman si keisha sa envelope na nilagay ng kanyang tita gab. Ngayon ay mag isa na lamang sya sa kanyang silid inabot na nya ang envelope at binuksan
Ilang minuto ay napag pasyahan nyang bumaba para bisitahin ang nakaburol nyang mga magulang ito ang unang beses nyang sisilipin ang magulang sa kabaong
Keishanyea's pov
Habang bumababa ay tinatapangan ko ang loob ko, alam ko sa aking sarili na matapang ako pero hindi ko kayang harapin to ng mag isa 8 years old lang ako kahit mulat ako sa mundong hindi dapat
"So you finally going down?" Walang emosyon nyang
Kahit ganyan ka tangina mo kailangan kita ngayon, kusang lumakad ang paa ko palapit sa kanya at kumapit sa braso. Nang malapit na kami sa ground floor ay lalo akong dumikit sa kanya
"Keisha halika iha" malambing na tawag sakin ni tita gab
Nakita ko si tita gab kalapit ni ate chantel na umiiyak kaya naman hinila ko si gan palapit sa kanila
"T-tita" mangiyak ngiyak kong tawag
"Hik" gulat ko ng may biglang bumuhat sakin
Pag tingin ko isang lalaki ang lalaking nakita ko sa isang litrato tito drijv?
"So this is my other daughter it's nice meeting you i guess this is your first time seeing me" nakatingin nyang sabi sakin
"Im your new daddy come on call me daddy" pinisil pisil nya pa ang pisngi ko
"D-da-da-daddy" utal utal kong sabi
Naramdaman kong namumula ang aking mukha kaya napayuko ako
"Oh my nakakatampo naman mas nauna akong nakilala aww diba ate chantel" pabirong nagtatampo si tita gab
"M-mommy can i eat strawberries?" Tanong ni ate chantel kay tita gab mukang inadopt din nila si ate chan
"Always sweetie eat whatever you like" sagot ni tita gab
Bago sila pumunta sa kusina ay inakit ni ate chantel si ate steff mukang sobrang close na talaga nila ah
Someone's pov
Gabi ngayon at last night ng magulang nila chantel nandito ako ngayon sa puno nakatitig kay keishanyea simula mamatay ang magulang nya ay binabantayan ko na sya
Lagi syang nasa isang gilid naka siksik habang nakatulala na walang emosyon ang kanyang mata habang may luhang tumutulo sa kanyang pisngi na wari mo'y hindi nya ito napapansin
Gusto ko syang lapitan at yakapin at sabihing hindi ako mawawala sa tabi nya pero ngayon wala akong magawa
Umiyak ng walang boses, umiyak ng walang kasama, umiyak sa isang madilim na sulok
"I will always be here for you" mahinang bulong ko bago ako umalis
Keishanyea's pov
Shrrppmah ( hangin yan )
Napatingin ako sa may balcony ko kung saan naka bukas pa ang kurtina sa sliding door kaya kitang kita ko ang pag sway ng puno nito
Last night ngayon nila mommy pero ayaw kong bumaba hindi ko kaya
Ang hirap palang mag isa, ang hirap pag walang kasama, ang hirap pag wala kang masandalan, ang hirap pag nasanay kang nanjan ang magulang mo, ang hirap pag hindi ka sanay mag isa
Pakiramdam ko ang lamig lamig ng kwarto, pakiramdam ko wala ng nag bibigay init ang liwanag sa mundo ko bakit pakiramdam ko wala na akong kakampi
Umiyak lang ako ng umiyak ng tahimik habang nakasiksik sa sulok hindi ko alam kong ilang oras nako umiiyak pero parang hindi nauubos ang luha ko
Author's pov
Sa isang banda
"I saw her crying" ani ng isang tao
"She's really hurt, crying without a sound kahit pag hikbi hindi na nya magawa" dagdag pa nito
"Don't worry kailangan lang nya ng oras para matanggap ang lahat" ani naman ng isa pang tao
"She felt out of love" ang huling bigkas ng unang babae kanina bago ito umalis
Habang sa burol naman ay napaka raming tao ang dumalo lalo na at huling araw na ang lamay
"Anak you can rest for now para may energy ka bukas i know na mang hihina ka bukas lalo na at libing na ng parents mo" malambing na ani ni gab sa bagong anak na si chantel
"Mommy, kei is not here" malungkot na sabi ni chantel
"Anak kei is still 8years old at hindi madali sa kanya ang lahat lalo na sa harap nya pinatay ang magulang nyo" malumanay na piwanag ni gab kay chantel
"Don't think about it now sweetie" singit ni drijv sabay karga kay chantel
"But she also need someone to be there for her" malungkot na angal ni chantel
"Don't worry we are always here for her too sweetheart" malambing na sabi ni gab kay chantel habang nakangiti itong hinahaplos ang buhok ng bata
MADAMSER
