Liefdeskapitein // Bankzitters

Schip ahoi!

Milo pov:

Vandaag vertrekken we dan eindelijk. Eindelijk wordt 21ste verjaardagscadeau echt. Na maandenlang wachten..
Vandaag ga ik samen met mijn beste vrienden;
Koen, Robbie en Raoul op vakantie op een cruiseschip. Jazeker, een cruiseschip.
Een weekje op vakantie... Ik ben al daar als ik er alleen al aan denk.

De trip is al maanden geleden geplant, en ik ben ze enorm dankbaar voor dit. Een weekje samen met je beste vrienden weg. Lekker zuipen en uitgaan. Want ja, dat gaat op de boot. Gelukkig maar, anders was er geen klote aan.

Koen, Raoul en Robbie hebben met z'n drieën hiervoor gespaard, en het mij cadeau gegeven. Ook al was ook wel een beetje voor hunzelf natuurlijk ;)

~
"De tering tyfus" scheldt ik. Ik kijk omhoog, naar de grote witte boot die voor mij staat. Het is hoog, heel hoog. Vele ramen zitten erin, en zelfs een paar balkonnetjes. Die zijn zeker voor de duurdere kamers. De jongens hebben veel gespaard, maar niet zo veel om dat te kunnen betalen.

Ik wist ook eigenlijk niet dat boten, balkonnen konden hebben. Sowieso weet ik niet echt veel over boten of dat soort dingen. Het interesseert me ook niet zo, zolang er maar wat te zuipen valt. En zuipen, dat gaan we zeker.

"Soooohw! Hier gaan we is effe een goed feestje bouwen gast!" Robbie rent enthousiast voor ons uit, en geluid van de koffer wielen die over de stenen vloer rijden komt hard mijn oren binnen, doordat ik zo gefocust op het schip was.
Rob loopt alvast naar de trap, en blijft daar op ons wachten. Hij heeft de kaartjes, dus zonder hem komen wij er ook niet in.

Vanaf het land, naar het schip, staat een trap. Een ijzeren, tijdelijke, zodat iedereen veilig de boot op kan, trap.  Een kleine reling is er wel, zodat je er natuurlijk niet vanaf pleurt. Dat zou niet heel goed voor hun reputatie zijn, gok ik zomaar.

"Schiet nou eens op! Ik wil die welkoms champagne!" Ik lach kort, waarna het overgebleven drietal achter de ongeduldige Koen aanloopt. Hij voorop, dan Robbie, Raoul, en uiteindelijk ik.
Natuurlijk wil Koen de gratis champagne; onze gierige, maar rijke ginger. Zelf kan hij 40x die fles kopen, maar gratis is natuurlijk altijd beter.

Boven aangekomen zie ik Robbie de kaarten laten zien aan een medewerker, die ons verwelkomt op de boot. Ik sta ongeduldig buiten te wachten, aangezien het hier haast -3 is.

Robbie wijst het rijtje achter hem aan, om te laten zien dat wij degene zijn die met hem mee zijn, en dus ook de kaartjes in bezit hebben.
"Top, bedankt!" Hoor ik hem zeggen tegen de medewerker, en éen voor éen lopen we langs haar. Ook wij krijgen een heerlijk glaasje champagne in ons handen gedrukt.
Kijk, we beginnen in ieder geval goed. Alcohol!

Als ik een stap door de ingang zet, voel ik een warme vlaag van lucht over mij heen. Meteen ontspan ik me, ik hoef me niet meer te weerhouden van de kou.

"Milo!" Hoor ik ineens. In kijk weer voor me, en zie dat ik tegen iemand aan ben gebotst.
Iemand in een wit pak. Zijn strik goud, en blond haar dat een beetje voor zijn ogen hangt.
Snel kijk ik achter hem, waar Koen en Robbie met hun hand voor hun voorhoofd geslagen staan. "Dat is de kapitein, lul" Roept Koen naar me.

Ik kijk terug naar de jongen voor mij. 2 blauwe ogen staren mij aan. Zijn handen heeft hij in elkaar gevouwen en hij heeft een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. "Ow, uhm.. Sorry" stotter ik een beetje. Sjezus Milo, zeg is normaal 'hoi'. Ik weet niet wat me nou weer bezielt.

"Hoi! Welkom, ik ben Matthyas. Kapitein van dit schip" vertelt hij me vrolijk. Hij steekt een hand naar me uit, terwijl hij nog steeds naar me glimlacht. God, wat een mooie jongen.
Snel schudt ik de gedachtes van me af. Niet nu, niet hier..!

"Hai, Milo" stel ik mezelf voor. Moet ik me voorstellen aan een kapitein? Of niet?
Zijn leeftijd schat ik net iets ouder dan mij. Rond de 25. Op de éen of ander manier is het dan lastiger om beleeft te blijven, als je snapt wat ik bedoel. Het is toch een leeftijdsgenoot, waar je niet zo snel 'u' tegen zegt, ook al moet dat soms wel.

"Ah, nou, ik hoop dat jullie een fijne vakantie hebben hier en als er iets is, of ik kan je ergens bij helpen, kun je altijd bij mij terecht" zegt hij me.
Och die stem ook... Nee. Nee. Nee.

"Oké, d- dankjewel" stamel ik. Wat doe ik ook?
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Eerste indruk, (romig) heb ik ook weer verpest.

Ik loop snel door, voordat ik het nog meer kan verpesten met mijn onzekere gedrag. Normaal ben ik helemaal niet zo. Ik ben juist heel uitgesproken en kan met iedereen goed praten. Een allemansvriend, zou je kunnen zeggen.
Ik zit mezelf ook weer helemaal vol te praten met onzin; alsof ik überhaupt een kans zou kunnen hebben. Waarschijnlijk is hij niet eens homo. En dan nog; waarom mij?

Oké genoeg. We gaan gewoon genieten van deze vakantie met je beste vrienden, en vooral veel zuipen.
Had ik al benoemd dat we veel alcohol gingen drinken?

"Wat stond jij lang te praten met hem..." zegt Robbie zwoel met een grijns op zijn gezicht. Hij stoot me zachtjes aan terwijl hij dit zegt.
"Niks. Gewoon wat over die boot" zeg ik, somberder dan dat mijn bedoeling was. "Ah joh, je krijgt nog wel een kans" moedigt hij mij aan.
Ik zucht, wetende dat dat niet zo is. Dat is nooit zo.

"We zien wel.."

-